vorig jaar op school heb ik een meisje leeren kennen ik vond ze mooi lief en waren na 1 week elkaar kennen samen
alles ging perfect maar ik voelde dat mijn vriendekring
daalde, dat kon me niet schelen want ik was bij haar en dan voelde ik me goed alles ging perfect tot met niewjaar daar zaten we beide in de put want allerlei problemen kwamen opdagen we zijn alle twee namelijk heel jaloers ik wou alles weten van haar ik wou elke dag bij haar blijven en dat ging ook ik zag haar op school elke dag en in het weekend zag ik ze ook soms ik was smoor op haar en zij ook op mij ze zei dat we voor altijd samen gingen zijn en dat geloofde ik ik geloofde daar 100% in zij ook totdat de grote vakantie begon ze zei tegen mij dat de grote vakantie onze soort koppels die elkaar veel zagen tijdens de groote vakantie uit elkaar gaan ik wou dat niet ik hield heel veel van haar ook al kon ik het niet uitstaan soms dat ze van die trekjes had en dat we ook niet veel gemeen hadden maar we hielden wel van elkaar we maakten de meest romantische momenten mee maar door allemaal die kleine ruzietjes had ze geen tijd voor haarzelf ik was precies verslaafd aan haar ik wou contact met haar de hele tijd met haar zijn dat wou ik dat deed me weer goed voelen na een tijd hadde we het al 2 keer proberen uitmaken maar het ging niet want we konden elkaar niet loslaten tot ze op een dag zei nu ben ik het beu ze was héél kwaad op me omdat ze die ruzies beu was ik zei het spijt me maar ze was zo kwaad en ze zei het is over het is uit ik wil je niet meer ik deed alles voor haar weer te krijgen ze zei dit allemaal tege me aan de telefoon ik was er kapot van KAPOT! die avond belde ze mij weer op en zei ze dat ze mij miste en dat ze echt echt niet zonder mij kon ik was dolblij ik was de gelukkiste jongen op de wereld de volgende dag waren we juist 11 maand samen en ze belde me op en ze zei ik wil afstand nemen ze zei dat ze dit wilde als vrienden ik mocht ze niet veel contacteren zelfs een sms'sje was soms te veel maar ik kon het niet laten ik begreep haar reactie niet waarom belde ze die avond om te zeggen dat ze nog van me hield? kort daarna zei ze dat de gevoelens niet genoeg waren om een relatie opnieuw te beginnen maar ze wou wel vrienden blijven en ze zei dan tegen me dat we later mischien nog samen konden zijn ik wist niet wat ik moest doen moest ik haar vergeten of moest ik er nog altijd in geloven ik ben nog altijd smoor op haar maar ik het niet aan om zo te leven want ik weet niet wat ik moet doen wil ze een relatie of niet? daarna belde ik haar en ik zei dat mn hart pijn doet dat ik het zo niet aankan ik wou koste wat het kost een antwoord wat ze wou! maar ze zei ik weet het nog steeds niet ik moest wachten dat wachten is heeel moeilijk ze zegt tegen me dat ze er over na aan het denken is maar het enisgte wat ze doet ik haar gedachten verzetten en wegzetten van mij ik zie haar volgende week terug en dan ga ik vragen hoe het eigenlijk zit wat ze eigenlijk wil want door dat wachten voel ik me depressief ik weet nie wa ik moet doen moet ik er nog in geloven of moet ik ze laaten gaan ze zegt tegen me dat ze mij nog graag ziet maar ik was zo geshoqeerd van die reactie van haar toen ze zo kwaad was op me dat ik met het gedacht zit dat ik ze nooit meer terug krijg als ik tegen haar praat op msn moet ik vriendschappelijk praten ik weet niet wat ik moet doen het doet veel pijn dat wachten