What the f...

afbeelding van Halfhartje

Huh?
Hoe kan meneer gisteren nu gewoon een mail sturen met dat hij me zo mist! Hij is nog lang niet over me heen. Zijn nieuwe vriendin was eigenlijk gewoon maar een scharrel waar ie niks aan had, want hij was alleen maar met mij bezig. Hoe kan ik denken dat het allemaal niks heeft voorgesteld!? Zegt ie...
Hoe ik dat denk? Omdat ik vroeg of je me miste en je zei: : ehhmm... ach ik denk wel eens aan ons, maar ik ga wel verder.. Hoe ik kan denken dat het allemaal niks voorstelde?! Omdat je zei dat je echt wel gevoelens had voor dat andere meisje, dat zij je waarschijnlijk gelukkig kon maken. Omdat je zei dat je al een jaar bezig was met 'ons' afsluiten! Omdat ik me meerdere keren heb blootgegeven en smeekte om het weer te proberen en jij me elke keer de grond in stampte en me kil afwees, totdat ik nu al even niks meer van me laat horen.

En nu mail je me dat je me zo mist en dat je je zo leeg van binnen voelt! Toen ik je vroeg wat je hiermee wilde bereiken wist je het niet. Je wilde gewoon aangeven dat je me mist en nog lang niet over me heen bent.. What the hell man!!
Ik ging door een hel afgelopen 2 maanden, echt een hel en dan stuur je me nu dat je de kleine dingen mist nu je me niet meer ziet!? Je hebt me zo, ont-zet-tend hard gekwetst!
Wie denk je wel dat je bent! Ik ben boos, in de war.. maar heb toch weer hoop nu.. zucht.. waarom...

afbeelding van Dirk30

Als je ietwat eigenwaarde en

Als je ietwat eigenwaarde en zelfrespect hebt dan ken je het antwoord wel wat je nu moet doen!

afbeelding van PoemLover

@ Halfhartje

Hier sluit ik me bij aan. Doch, als ik naar mezelf kijk, en zij zou morgen bij me voor de deur staan, zou ik een gat in de lucht springen. Dus de beste stuurlui... Verdrietig

afbeelding van Kiewie

@Halfhartje

Hoi.
Ik kan heel goed snappen hoe jij je voelt. Tweestrijd hoofd - hart. Je hart wil hem zo graag terug, hoewel je hoofd weet wat het beste is voor jou.
In oktober heb ik mijn hart gevolgd... en dat heeft mij nergens gebracht, integendeel het heeft mij nog verder van alles gebracht. Maar mijn situatie is niet de jouwe.

Je moet zelf uitmaken wat je wil, volg je jouw hoofd of jouw hart. Either way... wat je ook kiest, je moet er volledig voor gaan. Als je jouw hoofd kiest, moet je het contact volledig afsluiten. Als je jouw hart kiest, moet je hem volledig vertrouwen. Ben je daar voor beide nog niet klaar voor? Dan maak je best nog even geen beslissing en wacht je nog even af... je ziet wel waar het leven jou ondertussen brengt.
Ik zou zeggen... laat zelf nog steeds niets van je horen. Vind het sterk dat je dat kan. En je ziet wel hoe je jezelf voelt binnen zoveel dagen/ weken. Ik hoop dat je de juiste beslissing maakt, de juiste beslissing voor jou. Dat kan beide zijn, dat zal je enkel zelf voelen.

Sterkte en knuffel.

afbeelding van Halfhartje

@ Kiewie

Bedankt, zo'n heldere analyse kan het soms wel een stuk duidelijker maken. Er moeten gewoon keuzes gemaakt worden.
Elke keer zal ik me afvragen hoe het gelopen zou zijn wanneer we het niet nog een keer hadden geprobeerd, dus misschien ben ik bereid nog eens te kijken hoeveel we elkaar nog doen. Ik ben echt van de lange adem in dit opzicht.
Maar inderdaad dan hoe je dat zegt: een aantal weken nog afstand en dan maar eens een nieuwe 'eerste' date weer plannen. Is t leuk, dan leuk.. zo niet, dan niet... Maar hoe dan met het huis waarin we nog om en om wonen, dat maakt het een stuk lastiger. Wel heel lastig omdat ie me nu steeds wakker smst met dat ie aan me denkt en me mist. God, hoe kan dit nu zo verlopen. Het leven verrast me iedere keer weer..

afbeelding van Kiewie

@Halfhartje

Mja... sommige (gestructureerde) dingen maken het er inderdaad niet makkelijk op.
Wat het wakker smssen betreft: ofwel gsm afleggen ofwel geluid afleggen... dan heb je tenminste een deftige nachtrust zonder dat je gestoord wordt en opnieuw een halve nacht wakker ligt.

En als je inderdaad het gevoel hebt dat als je er niet voor gaat je een blijvend 'wat als' gevoel zal hebben... dan is het misschien beter om hem nog een kans te geven. Maar daar moet je ook niet zomaar in vliegen. Inderdaad zoals je zegt: langzaamaan... Je moet elkaar dan sowieso tijd geven, want harten zijn gebroken en gevoelens gekwetst, dat gaat niet zomaar over en dat schakel je niet zomaar uit. Het zijn dingen die je nooit zal vergeten. Mede daarom zal het er nog moeilijker op worden, want het vertrouwen moet terug gevonden worden.

En het huis... daar heb ik geen kant en klaar antwoord op. Dat is niet evident en inderdaad heel erg lastig. Je zegt dat je er om en om woont... laat hij af en toe iets achter voor jou om te lezen? Kleine berichtjes? Of laat hij dat voor wat het is? Wat het ook zij... die regeling is niet zomaar uit te schakelen, denk ik.
Maar ik heb het gevoel dat je er wel uitkomt, alleen of samen.

Ik hoop dat het de beste oplossing voor jou is en dat ze slaagt!
Groetjes!