Coach,

De chatboxen zijn niet het grootste vergif. Maar het wordt wel gemakkelijker gemaakt. Iets wat jou gebeurt is had net zo goed kunnen gebeuren op het werk. Een nieuwe collega, die haar leuk vond en waarmee zij gemakkelijk zou kunnen praten. Om haar niet bloot te stellen aan stimuli van buiten zou je haar moeten opsluiten in haar eigen huis. Ik ken culturen waarin ze dat doen, maar ik hoop van harte dat wij iets geciviliseerder zijn geworden.
Dit hier zou je ook een beetje als een chatbox kunnen zien. Misschien zelfs nog wel erger. Hier reageer je niet direct op iemand, maar zit er altijd wat tijd tussen. Tijd waarop je je woorden nog veel nauwkeuriger kunt afwegen. Tijd om nog secuurder te werk te gaan.

Natuurlijk, je hebt gelijk. Met elkaar praten over het probleem is natuurlijk het allerbelangrijkste. Maar denk eraan: jij bent een deel van het probleem. Of in ieder geval, zo ziet zij dat. En zij zal denken dat jij niet altijd de juiste dingen zegt om het probleem op te lossen. Wat advies van iemand, die je verder helemaal niet kent, kan ook erg verheerlijkend werken. Alleen om bijna 25 jaar zo binnen een maand tijd weg te gooien, dat lijkt me een beetje onverstandig. Dan vrees ik toch echt dat het probleem een stuk dieper ligt.

Ik kan niet in je hart kijken, maar ik denk dat het wel op de juiste plek zit. Je zult sterk moeten worden, voor je dochters. Je zult sterk moeten worden, want zij verdienen het om hier zo weinig mogelijk last van te hebben. Ben open en eerlijk tegen jezelf.

Je weg zal nog lang zijn, maar ik hoop dat het geluk je pad snel weer kruist.

Groetjes,
Angelo