Hallo Allemaal,

Afgelopen zaterdag schreef ik een blog, of iemand tips en adviezen had wat te doen als jij en je ex in dezelfde vriendengroep zitten en het moment aanbreekt dat je gaat stappen met deze groep en je ex erbij is.
Ik kreeg een aantal reacties om het niet te doen, ik heb na lang wikken en wegen toch besloten om wel te gaan.
Ik zou spijt krijgen als ik niet mee zou gaan, en mijn gevoel zei me dat ik niet altijd voor haar kon blijven weglopen en er een moment gaat komen dat ik verder moet.
Mijn ex en ik zijn 6 jaar bij elkaar geweest en ik hield van haar meer dan alles wat op mijn pad kwam. We gingen uit elkaar en de afgelopen 5 weken waren een hel. Zij was koel en zakelijk, ik een emotioneel wrak, die de kroeg huilend uitrende als zij naar binnen kwam.
Nou mensen afgelopen zaterdag was het dan zover, ik pompte me op en liep de kroeg in van waaruit wij op stap zouden gaan. Ik had mn jas nog niet uit en ze stond naast me.
Hallo, god wat ben jij afgevallen, wat zie je er goed, heb je nieuwe schoenen, de muts van je jas zit niet goed, ik help je wel ff om hem goed te doen. We gaan er een leuke avond van maken, toch?
Ik kon mezelf niet toestaan om met teveel enthousiamse te reageren. We stapten in aparte auto`s en reden naar een discotheek. Daar aangekomen heb ik op geen enkele wijze contact met haar gezocht, we stonden naast elkaar maar spraken niet. Pff het was een hel, zij danste en danste en ik gooide het ene biertje naar het andere naar binnen.
Elke keer als er een jongen contact met haar zocht, peerde ik em. Maar ik had afspraken mezelf gemaakt, ik zou haar niet gaan stalken, ik zou haar niet bespieden, ik zou en moest haar niet aanspreken. Zij sprak mij 3x aan, ik reageerde normaal terug en dat was het. Ik kreeg een telefoonnummer van een andere meid, maar dat deed me niks.
Op de terugweg zat ik samen met haar in 1 auto, toen bij mij thuis aangekomen, stapte ik uit en zij ook. Ik vond het erg gezellig vanavond zei ze, ik ook, zei ik, hoije, en ik liep mijn huis in. Ze vertrokken.
Vanavond gingen we met de hele groep uit eten, haar beste vriendinnen waren er ook, maar zij niet.
Ze smste naar een vriendin '' hoi, is het gezellig? De vriendin smste terug''ja'' Zij smte: '' ik had liever nee gehoord''

Ik snap het echt niet meer, 5 weken deed ze zo afstandelijk, zag ze me niet staan, ging ze stappen, leefde, enz. Ik wilde alleen maar haar, en liet haar dit merken. Werd 2 keer afgewezen.
En nu ik me vermand heb, gaat ze niet mee?

Nu heb ik dus een dilemma, sms ik haar met de vraag waarom ze niet mee ging, of neem ik geen contact op en neem ik het risico dat ze alleen maar verder van me af gaat staan?
Mijn verstand verteld me dat er zo veel gebeurd is, dat we samen geen toekomst hebben, ( zie eerste blog).
Mijn hart verteld me dat ik haar mis, en niet zonder haar verder wil.
Wat is het beste?