Wat kan een dag enorm snel veranderen in uitersten. Ik stond vanochtend weer op met het bekende gevoel voor velen…verrot..uitzichtloos..vervolgens een presentatie..waarin ik mijn gedachten nog niet van ex kon zetten. Vervolgens gepraat met een vriend, die aan de start zit van een relatie en gepraat over mijn dingen. Binnen een kwartier (waarin ik in de trein zat) ineens alles omgekeerd. Ergens al een klein beetje blij dat ik uit de relatie ben gestapt, wetende dat anders zij er toch een punt achter zou hebben gezet. Voor mezelf tot de conclusie gekomen dat zij echt nog niet toe is aan een serieuze relatie, daarin moet ze echt nog dingen over haar zelf uitzoeken. Ook wetende dat het contact er best zal blijven als het aan mij ligt..over een mooie periode wanneer ik er geheel vrede mee heb. Leer soms dingen over mezelf, heb mijn terugval gister alweer gehad dus ben semi-positief maar heb deze momenten van opluchting en bevrijding steeds iets vaker. En waarom zou ik haasten met het juiste meisje vinden, heb nog een heel leven voor me..niemand legt er druk op of stelt een deadline. Kan lekker werken aan mezelf en ervoor zorgen dat ik straks alles netjes heb afgerond en een goede baan kan gaan zoeken, hopelijk krijgt zij iets hiervan mee..niet om haar een hak te zetten maar gewoon om te laten zien dat ik sterker ben dan ze misschien dacht toen ik hopeloos op zoek was naar aandacht. Nu maar even genieten van het mooie weer..en dit gevoel zo lang mogelijk volhouden. Vreemd is wel dat mijn gedachten er nog niet echt vanaf komen..ik blijf aan ons denken..maar wel meer met het idee..het was enorm fijn voor zolang het duurde maar gewoon nog te vroeg..vroeg of laat was het stukgelopen..wie weet ooit..wie zal het zeggen!!