Even een paar dagen geen blog geschreven, er is intussen heel veel gebeurd.. En heb echt even raad nodig!
Na de laatste keer contact ( lees vorige blog) heeft hij me tot op het bot afgedankt, mij verantwoordelijk gesteld voor de puinhoop in zijn leven. Dit ging er absoluut niet vriendelijk aan toe. Hij zei ook dat dit zijn laatste woorden richting mij zouden zijn.,, Maar
Na deze zondag heb ik een aantal dagen niets laten hoor, tot gister. Hij stuurde een sms dat het een enorme puinhoop in zijn leven is, hij me op zich heen mist. Hij enorme spijt had van zijn gedrag afg zondag, ik dit zeker niet had verdiend. Ik heb bewust niet gereageerd. Vandaag pas,. Wat uitte in een dag sms heen en weer, en een telefoontje net van hem. Ben geschrokken van de puinhopen die hij in zijn leven nu heeft, het raakte me erg diep.
Hij vroeg of ik morgen bij hem wilde komen, omdat hij behoefte heeft in een hug, in mij om zich heen, en hij vroeg " als je het fijn lijkt, mag je bij mij blijven morgenavond"...
Ik begrijp er werkelijk niets meer van. Morgen heb ik afgesproken, want er is nu reden om zeker even te praten. Van de meest bizarre zondag ooit tot aan nu zit een te groot verschil. Waarschijnlijk nu het even niet goed in zijn leven gaat, mist hij me om zich heen. Mist hij iemand om verhalen mee te delen, mist hij warmte en rust. Hij zei dat zijn liefde voor mij nog heel erg diep zit, terwijl zondag mij toe werd geschreeuwd dat de liefde helemaal over zou zijn.
Tja, wat nu! Het kan nooit meer iets worden, het vertrouwen is weg. Er is zoveel gezegd en gedaan. Maar toch ga ik er heen... Ik wil hem in zijn ogen kunnen kijken en hem vragen waar dit vandaan komt. Misschien kunnen wij uiteindelijk toch nog als vrienden door één deur...