Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
wist ik het maar ?
Ik weet niet wat er in mijn bijna ex vrouw haar hoofd speeld, er is geen ander in het spel, materialistische - financieel - en naar mijn mening ook gevoelsmatig was alles goed. Ik kan het daarom ook niet begrijpen, temeer omdat ik altijd voor haar klaar stond, iedere week naar Duitsland bootschappen doen, omdat er in haar ogen hier niets goed was, gezorgd voor diverse beroeps opleidingen, waardoor ze haar eigen zaak kon beginnen, die heel goed liep, haar salon, ingericht met het nieuwste van het nieuwste, nooit was ze te vreden, altijd maar komentaar, terwijl ik alles gaf aan liefde en gevoel wat ik had. In februari heb ik haar nog haar rijbewijs laten halen, en meteen een auto voor haar gekocht, terwijl ze al lang bezig was met voorbereiding om mij te verlaten. Volgens haar dagboek vanaf 8-12-04 wat ze niet heeft mee genomen. Zelfs haar eigen moeder en familie horen niets van haar, ik wou dat ik wist wat er in haar voorging. Ik mis haar ontzettend erg, en zou op mijn klieen willen gaan om haar terug te krijgen, of om een antwoord te krijgen op de brandende vraag waarom. Mijn echte vrienden zeggen wel wees blij dat je haar kwijt bent, maar ik kan haar niet vergeten, het vreet aan me, het komt mijn gezondheid niet te goede omdat ik ook nog leukemie heb, ik ben 17 Kg af gevallen, ruim 2 maanden niet gewerkt, omdat ik haar niet uit mijn gedachten kan zetten. Dan het modder gooien van haar, ik zou haar volgen, ik zou iederedag voor de deur staan, ik bel haat 7 a 8 maal per dag, wat totaal niet waar is, en wat ik zelfs kan bewijzen, omdat ik uiteindelijk 14 dagen voor rust naar Oosterijk ben gegaan, waar ik ook geen rust vond en in de bergen liep te huilen van verdriet, en eenzaamheid. Ik haat mijn huis het zit vol met hirrinerringen van haar, iederedag wordt ik geconfronteerd met het gemis van haar, met haar lach, met haar warmte, ik hou ontzettend veel van haar.
- naila's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Jeetje Naila! Wat
Jeetje Naila! Wat verschrikkelijk voor je! Wij hier allemaal voelen de pijn, verdriet en de eenzaamheid ook. En ik snap heel goed dat je de situatie wilt begrijpen. Ik wil mijn ex, na 2 maanden, ook nog zo graag begrijpen. Maar ik denk dat, hoe moeilijk het ook is, je nu eerst even aan jezelf moet denken om er niet aan onderdoor te gaan. Gun jezelf tijd om verdriet te hebben maar geef jezelf ook tijd om aan jou te denken! En geloof me, ik weet hoe moeilijk het is en dat je er misschien helemaal geen zin in hebt maar je hebt het nodig! Het is verschrikkelijk om iemand zo te missen maar dat mag niet je hele leven opslorpen! Zoek familie op, ga naar de sauna, lees een boek of ga een stuk wandelen. En als je erdoor zit kun je hier de hele toestand van je afschrijven en zijn er vele luisterende oren en schouders om op uit te huilen. Sterkte Naila, en weet je, je bent veel sterker dan je denkt!
Liefs, Bluegirl
wel
Wat ik ook heb gemerkt bij mijn ex-lief (ik weet niet of je een relatie van 1.5jaar met jullie relatie kan vergelijken) zag was dat het de laatste tijd niet zo goed meer ging ze werd geirriteerd op de stomste details en ik deed alles voor haar dat ze vroeg (ik had ook een ziekte maar zeker niet zo erg als leukemie) . misschien is ze gewoon van je weg gegroeit en zoals ik zal je waarschijnlijk de echte reden waarom nooit weten.
Het belangrijkste is dat je er bovenop geraakt, blijf bezig met iets je konstant zelf beklagen helpt niets (heb ik zelf ook moeten ontdekken uit men eigen ervaring).
ik zou nog steeds alles doen voor mijn ex-lief maar ik heb me er nu voor een groot deel bij neergelegd dat het niet meer gaat goedkomen tussen ons.
Life must go on, jp
Wat erg voor je
Naila, wat erg voor je dat je verlaten wordt en ook nog eens te maken hebt met je leukemie. Ik kan me niet voorstellen hoe dat moet voelen en wens je daar ook heel veel sterkte mee.
Weet je ook waarom ze zo met modder gooit? En is het niet vreemd dat ze nooit iets goed genoeg vond, dat je alles voor haar deed, en dat ze nu in een huis voor dak- en thuislozen zit? Wat is er toch met haar aan de hand? Je krijgt zeker geen antwoorden van haar? Heel veel mensen hier krijgen helaas geen duidelijke antwoorden of niet de antwoorden waar we naar zoeken en dat zorgt nogal eens voor frustraties.
Op zich heb ik wel antwoord gekregen op al mijn vragen maar mijn frustratie is nog steeds dat ik het niet helemaal kan plaatsen. Het valt niet te rijmen met hoe wij met elkaar omgingen tot het laatste moment. Maar nu weet ik wel hoe het komt omdat ik zwaar het vermoeden heb, eigenlijk wel bijna zeker weet, dat hij in een identiteitscrisis zit. Ha, en ik nu bijna ook, daardoor... Kan het zijn dat bij jouw ex eenzelfde soort situatie aan de hand is? Of heeft ze je echt redenen gegeven dat het aan jou ligt?
Ik wens je heel heel veel sterkte.
Liefs,
Hoop
modder gooien
Ja modder gooien, daar zijn sommige dames goed in. Het is misschien voor jou zeker gezien je gezondheids toestand verstandig professionele hulp te zoekne. Jij hebt alle kracht nodig in een gevecht tegen een ziekte en moet dus proberen deze strijd zo efficient mogelijk te voeren. Hoe sneller je 1 en ander kunt plaatsen hoe minder energie het kost.
Sterkte en veel beterschap!
Roberto
Hoi Nalia, Jou situatie die
Hoi Nalia,
Jou situatie die heb ik niet gehad. De gevoelens die je hebt begrijp ik deels wel, niet alles, maar wel dat achterbaks gedoe dat er voorbereidingen worden getroffen en voor jou is er precies niets aan de hand. Mss waren er wel kleine tekens, maar dat weet ik niet. Ik denk dat dat bij mij wel het geval was, maar toch. Alle onopgeloste vragen, die blijven er en je zal er nooit echt antwoord op krijgen vrees ik. Ik kan alleen de woorden van je vrienden beamen en ik weet ook dat het gemakkelijker is gezegd dan gedaan. Altijd dat gemis en de leuke dingen die er waren en het grote waarom. Weet dat je je best hebt gedaan en meer kunnen we niet. We zijn ook maar mensen met onze gebreken en talenten!
Veel sterkte en ik hoop dat je niet teveel last van je ziekte ondervindt, zeker nu niet.
Speler
Life is what you make of it...or not!