Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Witte paard op stal gezet en mijn gevechtsuitrusting aan de hoogste boom gehangen.
Na de eerste maanden in een soort roes van valse hoop en melancholische denkbeelden op mijn tandvlees te hebben doorgelopen.
Heb ik nu het gevoel dat ik er gewoon echt even niet meer tegen kan ... ik ben echt op en in zijn totaliteit moegestreden!
Ik heb mijn witte paard voorlopig op stal gezet en mijn gevechtsuitrusting aan de hoogste boom gehangen.
De harde realiteit is waarschijnlijk nu pas echt to me doorgedrongen. Dit komt en kan helaas gewoon niet meer goedkomen ben ik bang.
Na de afgelopen maand niet meer dan 2 a 3 uur per nacht te hebben geslapen voel ik mijzelf met de dag labieler en weemoediger worden.
Vanochtend werd ik weer eens wakker getorpedeerd door het rauwe gevoel van het verlies van de zogenaamde "liefde van mijn leven"
Alle hulplijnen die ik heb uitgezet, en alle handvatten die die ik tot nu toegereikt heb gekregen. Hebben wat betreft mijn "psychische toestand" nog geen stap verbeterd, en zie ik zelf dan ook weinig progressie in dit slopende proces van vallen en opstaan.
Alles lijkt zo zinloos en uitzichtloos de laatste tijd! Ik herken mijzelf gewoon niet meer! Laat ik mijn geluk van die ene persoon afhangen?
Dingen die ik doe of heb gedaan om mijn benijpende situatie enigzins te verbeteren:
- Gesprekken psychiater en psychotherapeut. (volgens hen besef en doorzie ik het rationeel allemaal wel en ben ik mijn eigen psych)
- Verscheidene hoeken in het alternatieve circuit bezocht. energetisch therapeut en magnetiseur (de spirituele kant van het verhaal)
- Huisarts geraadpleegd betreffende mijn situatie en mijn insomnia (temazepam,oxazepam voorgeschreven gekregen wat niet werkt)
- Abonnement op de sportschool genomen (fitness) en doe dat met een regelmaat van drie keer per week.
- Doe ik 1 keer in de week aan Aikido (verdedigingssport)
- Heb de afgelopen vier maanden 35 boeken gelezen. (Eckhart Tolle,paulo coelho,Deepak Chopra,John Gray,Roy Martina) enz.
- Probeer ook sociaal actief te blijven en onderneem dan ook wel de nodige uitstapjes (bos,strand,terasje,avondje stappen)
Dit maakt dat voor mij de situatie steeds uitzichtlozer word en af en toe volkomen radeloos ter aarde stort, en het gevoel heb op weg te zijn richting een flinke depressie of nog erger een psychose. Ik ben het zat! Ik wil gewoon verder met mijn leven en weer gelukkig zijn.
Mijn Ex vriendin zie ik daarentegen vrijwel dagelijks lachend op een foto op Facebook verschijnen! Met teksten als : LIFE IS RAPTUROUS!
Ik weet dat ze nogal een fan is van maskerades de laatste tijd, en nooit zal toegeven hoe ze zich echt zal voelen en profileren als zijnde.
Kwetsend zijn ze die quotes en de smileyface fotos ... alsof het haar niks meer doet, en de afgelopen 6 jaar vrijwel niks betekent heeft.
Ik weet het gewoon soms even niet meer! En vandaag is zon dag helaas. Zit soms zelfs te denken over een eventuele opname met als doel weer wat aan te sterken en krachtiger in het leven komen te staan? iemand nog meer ideen ofwel suggesties?
GoingThroughLossIsTheGreatAwakener - But I just want to sleep for a while ...
- GoingThroughLossIsTheGreatAwakener's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Lieve Goingthrough, Wat zal
Lieve Goingthrough,
Wat zal jij je vreselijk machteloos voelen. Je doet zo hard je best om er doorheen te komen en dan lukt het alsnog niet. Misschien ligt het juist erin dat je zo hard je best aan het doen bent? Soms moet je het loslaten en het over je heen laten komen. Just sit it out.. Hoe naar en hoe overweldigend het allemaal is, er komt een dag dat het allemaal er net wat minder naar voelt. Dat kan soms helaas even duren.
Als jij denkt dat een opname je eventueel kan helpen dan is dat absoluut het overwegen waard. En vooral even niet meer op haar facebook kijken. Je doet jezelf alleen maar pijn, wis haar desnoods gewoon van je facebook. Luister niet naar zielige nummers. Wie weet heb je de mogelijkheid om een reisje ter herstel naar een mooi zonnig oord te doen?
@ En_weer
Thanks voor je berichtje ..
Misschien heb je wel gelijk en ben ik er inderdaad wel te veel en buitensporig mee bezig geweest.Voortkomende uit de intense pijn en daaruit voortvloeiende verdriet hoopte ik op die manier - deze hell waar je doorheen gaat wat sneller te ontvluchten om zodoende mijn leven weer enigzins op te pakken en zinvol te besteden.
Ik accepteer mijn verdriet en laat het er gewoon zijn zoals het is ... maar dat (over) analyseren van de probleemstukken en vragen ... pffff
Ik ben gewoon een gevoelsmens en daarbij helaas ook nog een denker, wat het er allemaal niet makkelijker op maakt om mee om te gaan.
Normaliter een persoon met een gezonde dosis zelfvertrouwen en altijd een heldere rationele blik op de wereld waardoor ik in mijn sociale vriendenkring vaak word geraadpleegt voor advies op allerlei gebieden. Maar waarom kan ik mijn eigen shit niet oplossen op dit moment?
Dooddoeners als : "Gast maak je niet druk jij kan iedere vrouw krijgen die je wilt" beginnen zolangzamerhand echt mijn strotje uit te komen!
Blijkbaar worden dingen nog interessanter voor een mens als ze moeilijk of niet bereikbaar zijn voor die persoon ((ik wil nu alleen haar))
Wat betreft het Facebook verhaal "ik weet" ... ik moet haar eraf knallen. Maar dat is me tot nu toe nog niet gelukt! Net wel haar posts geblocked! Dus niet langer zichtbaar voor me ... thanks! Opname of een reisje naar zonnigere oorden ga ik eens goed over nadenken.
Thanks,groetjes en zelf ook sterkte in je proces
mrbean @goingthroughloss...
Beste goingthroughloss,
Je hebt idd alle stappen ondernomen die goed als afleiding dienen, maar is het niet een beetje teveel? Het lijkt alsof je te graag en te snel eroverheen wilt stappen, ik had dat ook in het begin. Maar ik was ook erg gebaat bij rust, en had ik gemerkt dat ik veel geduld moest hebben. Ik moest leren om eerlijk te zijn tegenover mijn gevoelens. Ja, rationeel snapte ik het wel, maar de pijn in mijn hart bleef maar. Een cliché, maar je hebt veel tijd, geduld en rust nodig. En af en toe afleiding is wel altijd wel goed, als je er behoefte aan hebt tenminste. En idd erg herkenbaar, andermans problemen zijn gemakkelijker, je eigen problemen zien is erg moeilijk, omdat het je eigen wezen raakt, je zit er namelijk middenin.
Wat die boeken betreft, lees je met je ratio of voel je hart dat ook aan, dringt het tot jouw hart door? Ik lees ook boeken en tijdschriften daarover, alleen als ik me goed bij voel. Anders is mijn hart er niet klaar voor.
Uiteindelijk kwam ik erachter dat ik die hartverscheurende, innerlijke pijn moest accepteren en juist niet moest tegenhouden. Ik was in het begin erg bang voor die pijn, maar achteraf kon ik het pas verwerken zodra ik die heb toegelaten. Dat gaf mij ook inzicht, door ook erover te schrijven, en langzamerhand, stapje voor stapje, vervaagt die pijn.
Wat Facebook betreft, je kunt wat dat betreft wat rigoureuzer in zijn, soms moet je wat harder erin zijn, om jezelf te beschermen. Want haar niet meer zien, ook geen berichtjes in wat voor vorm dan ook, zorgt er wel voor dat je van haar kan afkicken. In het begin is het erg doorbijten, vooral het begin is ontzettend moeilijk. Die draadjes van verbondenheid moet je stuk voor stuk doorknippen, totdat je totaal niets meer met haar te maken hebt.
Wens je verder veel sterkte.
Groetjes,
Mr Bean
@ mrbean
Mr bean ... bedankt voor je bericht! Heb het net even doorgelezen "en het drong door tot mijn hart en ratio" lol
Na het nuttigen van een uitgebalanceerde maaltijd zal ik hier even met een fatsoenlijk berichtje op terug reageren.
@ mrbean
Dag mrbean,
Zo net even heerlijk gegeten! (gelukkig is mijn eetlust weer wat op het oude peil aan het terugkomen)
Wat meerdere zich al afvroegen of ik niet wat teveel hooi op mijn vork nam qua bezigheden, begin ik nu zelf ook wel in te zien, kijkende naar mijn opsomming van activiteiten en hulplijnen. Zin en lust had ik vaak niet om het te doen, maar juist het niks doen bracht mij vaak in de meest walgelijke stemmingen en gedachtenstromingen.
Wat die boeken betreft las ik ze toch vaak op momenten dat ik mij juist erg slecht voelde (dus vooral met ratio en deels met mijn hart)
Ik heb wel het idee dat ik mijn pijn en verdriet de kans geef zich zo nu en dan zich te manifesteren en het er gewoon te laten zijn, maar nu na vier maanden had ik soms wel eens het idee "nou moet het genoeg zijn" anders blijf ik er nog in hangen! Spoor ik wel helemaal ?
Misschien wil ik gewoon wel dat het hele proces sneller verloopt dan dat ervoor zon dergelijk proces van rouw/verliesverwerking staat?
En moet ik er gewoon rekening mee houden dat ik hier voorlopig nog wel even mee rondloop en dat idd de pijn stapje voor stapje vervaagd.
Wat je beschrijft over de draadjes van verbondenheid! "Zo voelt het ook nog echt" ... alsof ik nog steeds door een 1 of ander spiritueel koord nog steeds met haar verbonden ben en ook voel. Het geheel doorknippen daarvan is nog steeds een lastige kwestie voor me ...
Time will tell and will work things out ... ooit.
groet, sterkte en wijsheid
mrbean @GoingThroughLos... eetlust
Beste GoingThroughLos...,
Een goed teken, dat jouw eetlust is teruggekomen, dit is ook een soort graadmeter. Ja, 4 maanden lijkt lang, maar is ook per persoon en per situatie afhankelijk. Absolute tijd zegt niet zo veel, je hoeft je iig niet ervoor te schamen, dat zou niemand mogen doen. De een doet langer over dan de ander, iedere situatie is weer anders. Ik had het geluk dat ik sterk MOEST zijn voor de kids, dat heeft naast de steun van ldvd'ers mij erg weer bovenop geholpen. Als je maar in de gaten houdt dat je steeds moet toetsen of je nog wel eerlijk bent tegenover je gevoelens, voel je niet te trots voor om zwak en verdrietig te zijn, en wees ook niet te bang voor die vreselijke pijn. Opkroppen of tegenhouden is veel erger.
De sleutelwoorden geduld, tijd en rust is even belangrijk om jouw pijn te laten landen en zo langzaamaan, stapje voor stapje te verwerken. Niets mis mee, we hebben dit allemaal meegemaakt of maken dit nog steeds mee.
Tja, die draadjes van verbondenheid zul je vanzelf wel doorknippen als je er klaar voor bent, maar er wees ook niet te bang voor dat het pijn zal doen. Het is net als met een pleister, je kunt altijd kiezen, in 1 keer eruit trekken, met flinke pijnscheut als gevolg, of langzaamaan eruit trekken, maar dan duurt het langer. Aan jou de keus, een keus is nooit goed of slecht, ze hebben allemaal consequenties.
Mr Bean
@Going....
Misschien gewoon eens een weekje rust en niets doen uit het lijstje dat in je blog staat.
Batterijen opladen en dan door de rust en energie krijg je misschien inzichten en kan je meer aandacht hebben voor je eigen gevoel en intuitie.
STOP jezelf te kwellen met op haar facebook te gaan kijken
Succes en sterkte
Diep
(PS stuur dat witte paard maar naar mij, mijn dochter is dol op paardrijden, vooral als het wit is
@diep
Tja diep ... wat betreft het Facebook verhaal ... Zelfkastijding is het inderdaad! Daar moet en ga ik zekers mee kappen!
Helemaal niks meer uit mijn lijstje doen is ook niet de oplossing ben ik bang, want dan heb ik gewoon teveel tijd om na te denken.
Het reduceren van mijn "to do list" zou overigens wel een optie kunnen zijn. Dan hou ik me maar bij mijn drie meditaties per dag en wandelen!
P.S. "Het witte paard" daar mag je dochter zonder enig probleem gebruik van maken, terzijnertijd kom ik het trouwe beestje wel weer eens ophalen. Alleen in de maand december heb ik het trouwe beest verhuurd aan een vreemde snuiter met een lange witte baard.
groet, sterkte en wijsheid
@Goingthrough..
Alles is al geschreven en jij weet zelf het beste wat je kan doen. Ik wil je alleen heel veel sterkte wensen.
Er gaat een tijd komen dat je rust vindt maar ga het inderdaad niet forceren.
Hou je taai!
@Letje
Ik denk dat het meeste inderdaad al gezegd is Letje! zoals de meeste lotgenoten hier "weet je het eigenlijk ook allemaal wel"
Maar altijd weer even fijn om je vaak negatieve hersenspinsels en obsessieve gedachtengangen hier weer te spuien...
Jij ook sterkte en wijsheid toegewenst
Grappig
going through loss jij bent echt een ontzettende grappige vent... zoals je schrijft, ik lach me soms echt gek. Ja sorry ondanks de ellende waar je doorheen gaat. Maar je hebt humor, charme en je ziet er volgens mij ook nog heel leuk uit! Zo heb ik je weer een goeie veer in je reet gegeven of nie....
@Nikir
De afgelopen maanden liep ik nogal verdwaasd rond als een kip zonder kop als het ware, en daarbij ook nog eens een volledig kaalgeplukt !
Maar dankzij jou heb ik in ieder geval nog een mooie veer uit mijn achterste hangen. Mijn dank is groot ... en mijn dag kan niet meer stuk!
Dank voor je lieve opbeurende woorden en tot schrijfs
hahaha
Ik ben nu al verliefd op je... maar helaas heb ik al een man en twee kinderen.. maar jij vindt wel weer een leuke vrouw want je bent echt enig......hahahahashhaha
schat
lieverd, het enige wat ik je kan zeggen is dat je niet de enige bent met deze gevoelens. Slaap is mijn grootste vriend, als ik wakker word en weer besef waar ik zit is dat iedere keer een klap in mijn gezicht en begint het geworstel van de dag. Helaas heb ik geen tips want Zit in exact dezelfde situatie. Hopelijk is de gedeelde smart een kleine pleister op den wonde.