Ex,

Vanochtend werd ik wakker.. Met een gevoel dat ik nooit heb gevoeld. Ik was verdrietig, maar ik neem de juiste stap.. Hoe kan iets goed voelen en toch slecht?

Gisteren, toen ik je inwreef dat ik nu vrijgezel ben dus van de zomer mooi ga rondlopen in het buitenland en je mij dat verlagende zinnetje zei, was ik blij dat we ruzie kregen..
Via MSN nog wel.. Hoe puberaal, zo hebben we elkaar ontmoet en zo zijn we voorgoed uit elkaar gegaan.

Wel stom.. Steeds check ik mijn gsm of er een berichtje is of een gemiste oproep, terwijl ik weet dat dat niet komt.. Wil het ook niet. Toch die hoop he?

Wat me wel rot doet voelen, hoe kon onze liefde ons kapot maken?

God, wat waren we verliefd,dol gelukkig, gek op elkaar. We hoefden elkaar maar even te zien of we vlogen al.

Misschien was dat het wel, wat ons kapot heeft gemaakt. Mijn enorm gek makende liefde. Je hoefde maar spring te zeggen en ik sprong. Doe dit en ik deed het.

Wat ging er fout. Mijn agressieve buien ja. Dat was mijn fout ja.

We hebben het nooit gehad waarom ik zo agressief reageerde.
De dagen dat je andere meiden aandacht gaf, het geflirt deed me pijn. Ik weet het, je hart was van mij, maar toch voelde ik mij onzeker. Dat maakte mijn buien harder.
Het feit dat je mij zo koudbloedig vond, deed me pijn. Terwijl ik niets dan warmte voelde bij jou in de buurt.
Het feit dat ik na 1 jaar moest smeken om even weg te gaan samen, deed me pijn.. Ruzies om stomme redenen.. Waarom hebben WIJ, ja wij, niet alleen ik, het zo ver laten komen?
Waarom zijn wij nu pas van die stomme roze wolk af? Waarom?
Waarom kon jij niet inzien dat mijn agressieve buien, het gezeur van mij, mijn gejank een roep om steun was?? Je zag het! Maar je wilde het niet zien, want moeilijkheden kun jij niet aan, zoals je weet.

Waarom hou ik van je? Waarom toon jij je ware aard niet.. Je doet zo macho. De hele wereld is van mij mentaliteit van jou. Terwijl je zo onzeker bent. Ik denk dat je behoefte had aan n meisje dat Ja en Amen zei 24/7.. Dat ik altijd lief glimlachte. Dat ik zo zoet was als suikerspin.

Maar waarom geef jij mij het gevoel dat je mijn goede daden niet ziet?

Steeds maar dat woordje waarom..

We hebben gefaald. Big time.

Maar nu durf ik je niet te sturen. Dit is n mail vol verwijten.