Hoi BL,

Dat ze eerst aangeeft dat ze wel met je uit wil, maar later op heel onduidelijke manier niks zegt wat ze wil, zou ik ook heel vervelend vinden. Je geduld wordt nu wel erg op de proef gesteld. Houd de eer aan jezelf! Ga haar niet doelbewust kwetsen! Leer van deze ervaring, en besteed je energie liever aan iets waar je wat aan hebt. Misschien is er iets gebeurd waardoor ze veel aan haar hoofd heeft?

Je hebt "lelijke email" en je hebt "email waarin je laat weten dat de ander je pijn doet (heeft gedaan) met haar gedrag". Dat laatste kan nog respectvol, het eerste niet. "Wat wil je nou van me?" "Wat vind je van me?" "Jij vond onze emailcontact toch óók leuk, waarom doe je nou zo?" Dat is nog respectvol, vind ik. Of zelfs "Ik heb je een aantal keer geprobeerd terug te komen op het idee om een leuke dag te beleven, maar het lijkt erop dat je het druk hebt, of zo?" kun je nog zeggen. Of "Schrik ik je af? Heb ik iets verkeerds gezegd?"

Als je een lelijke email stuurt, dus met als doel om heel gemeen te zijn, maak je alleen maar dingen kapot. Dan ontstaat er een heel gespannen en negatieve situatie die heel, heel, heel moeilijk terug te draaien is. Als je zo'n brief of email stuurt, gaat ze je alleen maar een zielig en gefrustreed hoopje wanhoop vinden. Echt, wat wil je met lelijke brief bereiken?

Ik zou zeggen, schrijf eerst voor jezelf, en alleen voor jezelf een brief zonder dat je probeert je in te houden. Als je dat doet, wordt je steeds duidelijker wat en hoe je het precies gaat zeggen.

"En in gedachten dacht ik dat ze me uit zou lachen voor de pc bij de zin dat ik gevoels voor der had."
Jij haalt jezelf hiermee onderuit, zij niet.

"Maar dat is toch ook te verachten van anorexia typetjes die perse een strakke broek aanwillen."
Hallo, zeg! Volgens mij vind je haar helemaal niet aantrekkelijk...

Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig. Kies wel je strijd zorgvuldig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)

Ik kan niet uit je verhaal opmaken of dit meisje je vriendin is geweest, of dat alles erop leek dat ze binnen afzienbare tijd je vriendin zou gaan worden. Je bent de afgelopen 6 maanden 'met haar omgegaan' en ze is ook 'een paar keer bij je thuis geweest'--maar ze hield je 'aan het lijntje'. Gingen jullie met elkaar om op zuiver vriendschappelijke, platonische gronden? Of kwam daar ook het nodige gewriemel, gezoen & gesex aan te pas?

Wanneer je spreekt over 'aan het lijntje houden', impliceert dat altijd dat er dus een verschil bestaat tussen de verwachtingen. Wat heeft zij gedaan, beloofd of gezegd, waardoor jij nu het gevoel hebt dat ze je aan het lijntje hield? Of heb je haar 'signalen' (dat ze met je omging en ook bij je thuis kwam) misschien te sterk opgevat als een romantische, sexuele interesse in jou? Ik kan dat niet uit je verhaal opmaken--maar is wel essentieel in dit verhaal, denk ik.

Waarom?

Mocht ze jou met woorden en beloftes misleid hebben tot het denken dat er tussen jullie een relatie mogelijk was, dan sluit ik mij bij Jelle's reactie aan. Confronteer haar ermee, maar voorkom dat je dit op een rottige, kwade manier doet. Als je op die manier tot haar probeert door te dringen, zal je daarmee elke kans op verder contact waarschijnlijk wegnemen. 'Die kwaaie', zo zal zij zich jou dan gaan herinneren--en jezelf van dat label ontdoen zal erg moeilijk worden.

Maar wanneer jullie feitelijk echt alleen maar 'met elkaar zijn omgegaan', zonder dat het ooit verder is gegaan dan 'chillen', 'lachen' en 'gezellig doen', dan denk ik dat je deze situatie anders moet gaan bekijken.

Iedereen heeft namelijk het recht om zich 'te bedenken' en de reden maakt niet zoveel uit. Dit meisje heeft zich misschien inmiddels bedacht om nog langer op die manier met je om te gaan. Het is een tekortkoming van haar dat ze je dit niet eerlijk heeft verteld, daar ben ik het mee eens. Het siert haar ook absoluut niet dat ze je maar in het duister laat tasten op welke manier ze nu nog met je wil omgaan en haar confronteren om duidelijkheid te scheppen is je goed recht. Maar blijf niet te lang afhankelijk van haar antwoord dat vooralsnog tot nu toe 'uitblijft'.

Het is altijd klote wanneer we het gevoel krijgen dat iemand niet in ons is geinteresseerd zoals wij op onze beurt geinteresseerd zijn, maar het wordt wel veel pijnlijk op het moment dat je nog steeds wanhopige pogingen onderneemt om in die persoon te investeren. Wanneer je mailtjes onbeantwoord blijven, wordt het misschien tijd om tegen jezelf te zeggen 'wat levert mij dit op? Ik ga hier geen tijd meer in steken'. Een onbeantwoord mailtje, hoe laf en zwak dan ook, is feitelijk toch ergens ook een antwoord.

"Maar dat is toch ook te verachten van anorexia typetjes die perse een strakke broek aanwillen..."<--dat is je teleurstelling die spreekt, overigens. Als je haar inderdaad zag als 'een anorexia typetje dat zich per sé in een strakke broek wil hijsen', dan was je na je eerste mailtje al gestopt met verklaringen te zoeken en kwaad te worden waarom ze niets laat horen

Als ik jou was, zou ik dit hoofdstuk gaan afsluiten, accepteren dat dit meisje niet in staat is tot eerlijke communicatie en dus een slechte investering is, het bij haar laten--en je richten op iemand anders die wél eerlijk en duidelijk tegen je kan zijn.