Hoi! Ik ben kipje, ik heb ook in een pleeggezin gewoond. 9 vd 10 Keer kom je er ietsjes gebroken uit. Voornamelijk als de ouders zelf ook kinderen en het eigen kind ietsje meer aandacht krijgt dan de anderen. Ik heb een hechtenisstoornis gehad. Daar ben ik vollop boven op gekomen. Borderline heb ik ook gehad. Nouja of het werkelijk borderline was of gewoon erg ongelukkig gesteld zijn ze nooit achtergekomen. Ik was iniedergeval behoorlijk off limit. Veelste veel problemen. Dus zocht ik de liefde die ik thuis niet kon vinden bij een ander die ander mishandelde mij. Ook misbruikt. Ik ben toen gaan blowen in die periode. En deed aan automotulatie met een duur woord. Ik had stik veel verdriet en zag het niet meer zitten. Nadat ik uit die instelling was vertrokken begon het langzamerhand wat beter te gaan met mij. Ik ben nooit verslaafd geweest ofzo maar was wel kwetsbaar en beïnvloedbaar. Toen ik hier kwam alles even op een rijtje gezet en voel me psychisch ook wat beter ondanks ik veel sores heb meegemaakt. Ben ook naar psychiater geweest om mijn mishandeling en misbruik te verwerken. Door alles wat ik heb meegemaakt ben ik gaan genieten van de kleine dingen in het leven misschien iets te veel. Maar goed ik ben gelukkig. Met mezelf dan niet met de relatie waar ik nu in zit. Invb met mijn hechtenisstoornis heb ik veel dieren in huis genomen en het heeft mij veel te weeg gebracht. Ik kan nu met een glimlach zeggen dat ik weer beter ben. Geen behoefte meer aan domme dingen heb en soms zelfs iets te vrolijk ben. Mijn beste vriendin kampt nu met borderline en ik sleep haar hier door heen. Altijd als ze zich min voelt dan appt ze mij. En dat vind ik ook goed dat ze dat doet. Het is niet alleen moeilijk voor de omstanders eromheen maar ook voor de persoon zelf. Ja borderline is te genezen maar kan ook weer terug komen. Een hechtenisstoornis is ook te genezen maar je moet wel zelf willen. Als je uiteindelijk genezen bent dan begin je jezelf op je hoofd te krabben van uhm wat voor onzin heb ik me nou weer ingesleept of je houd ineens niet meer van iemand. Je persoonlijkheid veranderd eigenlijk helemaal... Zo heb ik het ervaren. Het was fijn om mezelf te zien opbloeien. Alleen daardoor begon ik dus in te zien dat de rede dat mijn ex en ik een relatie hadden enzo goed bij elkaar pasten meer en deels kwam omdat hij ook negatief in het leven stond. Maar nu is dat niet meer dus heb ik er een punt achter gezet. Ik hoop dat je hier iets aan hebt zo niet dan heb ik iniedergeval mijn verhaaltje kunnen doen. . Hier dus mijn ervaring uit mijn eigen jeugd.

En eigenlijk moet ik eerlijk zeggen dat of ik nou borderline had of niet er een dingetje mis ging. Ik praate nooit over verdriet en pijn. Ging altijd vrolijk verder. En mijn pleegmoeder was ook behoorlijk onstabiel omdat ze haar verleden nog niet verwerkt had en zichzelf behoorlijk hard vast hield aan het geloof. Waardoor het niet echt klikte. Daardoor was ik al vrij jong volwassen geworden.