Hallo,

Ik wil deze gelegenheid graag aangrijpen om een open vraag te stellen.

Ik ben net twee weken geleden gedumpt door mijn ex na een relatie van ruim een jaar (we woonden samen). Ik begreep er helemaal niets van. De situatie is op dit moment zo dat haar spullen nog hier staan en we geen direct contact meer hebben. Tijdens het laatste contact maakte ze me duidelijk dat ze niet meer verder wil, hoewel ze daar niet helemaal 100% stellig in was... ze twijfelt van binnen.

Ik loop er de hele dag aan te denken want ik wil het zo graag repareren maar ik weet dat ik in dat geval met wel heel sterke argumenten moet komen. Daarom ben ik bij mezelf te rade gegaan want ik weet dat het voor een groot deel mijn schuld is wat er is gebeurd. Ik heb haar zo ver gedreven, naarmate ik meer artikelen lees over de psyche van vrouwen versus die van mannen kom ik erachter dat ik een aantal klassieke fouten heb gemaakt in deze relatie, de meeste van communicatieve aard. En ik wilde het zo graag goed doen door hard te werken en alles goed te maken voor ons.

De klassieke fouten waarover ik het heb zijn: niet luisteren naar wat ze te zeggen heeft of het niet goed begrijpen, moe en prikkelbaar uit mijn werk komen, van tijd tot tijd stevig drinken en haar te weinig aandacht schenken. Dat zijn de belangrijkste (denk ik). Ik denk ook dat ze voortkomen uit het feit dat mijn werk heel veel van me heeft gevraagd, hoewel dat misschien niet de enige reden is...

Sinds het uit is ben ik aan mezelf gaan werken. Ik heb tegen mijn ex gezegd dat ik graag de kans wil verdienen om alles weer goed te maken en sindsdien ben ik daar full-time mee bezig. In het begin ging ik bij de pakken neer zitten maar na een paar dagen ben ik op zoek gegaan naar een andere woning. Ik ben nu bezig een ander huis te kopen en mijn bestaande huis te verkopen. Heel hard bezig in huis want zolang ik bezig blijf voel ik die eenzaamheid niet zo.

Ik lees veel over het onderwerp, mediteer om rust te vinden en probeer goede intenties te hebben. Woede, frustratie en verdriet steken zeer regelmatig de kop op natuurlijk, maar het is te onderdrukken. Concreet kan ik haar laten zien wat ik heb gedaan om de oorzaken weg te nemen, vooral in de vorm van trainingen enzo. Ik doe het nu voor mezelf maar ook in de hoop dat het haar doet inzien dat ik het meen. Ik kan echt wel aantonen dat ik eraan werk.

Het contact is op dit moment helemaal weg. Ze heeft gezegd dat als alles voorbij is (als haar spullen weg zijn hier) ze nog wel een keertje met me wil eten. Ik ben me daar eigenlijk op aan het voorbereiden, ik wil precies de juiste dingen zeggen om de vinger op de zere plek te leggen, te laten zien dat ik echt aan mezelf werk (wat absoluut zo is), en ik wil haar laten zien dat deze keus om die reden niet de juiste is want ik wil de genoemde fouten niet meer maken. De liefde is er nog, dat weet ik vrij zeker.

Ik wil in eerste instantie inzetten op een regelmatig contact, zodat ik het vertrouwen kan herstellen.

Mijn vraag (vooral aan de dames) is: waar zou je als vrouw in een dergelijke situatie het meest respect voor hebben, wat zou het meest indruk maken en is er in jouw ogen uberhaupt nog een kans? Waarmee maak ik de meeste kans? Alle advies en meningen zijn meer dan welkom!

Nouja, ik stuur dit berichtje de wereld in, op goed geluk.