Zijn er vanzelfsprekende grenzen....

afbeelding van Pba1211

Beste mede bloggers...

op dit moment zit ik nog net in de fase van ldvd, ik schrijf express nog niet omdat mijn valkuil (doom denken) inmiddels zo vaak heel ver weggestopt is, maar toch diverse redenen terugkrijgt waardoor die weer de kans krijgt.
ik ben me ervan bewust dat als het wel zover komt, het ook aan mijzelf zal hebben gelegen maar goed...als dat zo is horen jullie het zeker..Glimlach

Voor nu vraag ik me af of er vanzelfsprekende grenzen bestaan...
Natuurlijk als iemand aangeeft dat ze niet wil dat je komt..doe dat dan ook niet...

Alleen heb ik nu het euvel dat ik haar de hele week niet hebn gezien d=na een best een fijn weekend weg met haar en de kids. Sinds de terugreis is er ergens een afstand ontstaan... dat begint met (ik weet t is gevoel maar toch...) pba staat ergens achteraan in de rij en zij steggelen stevig door zodat ze als eerste in de boot zitten... daarmee het gevoel gevend dat we apart gaan (jaja gevoel i know...pfff lastig)
aan de wal nog ff een knuffel maar vooral niet te duidelijk want de kids zitten er bij ... (invulling van mij hoor)
enfin eenmaal thuis een vluchtig goodbye en ieder naar zn eigen stek.
Daarna blijft het stil geen app geen telefoontje behalve van mijzelf en dan wel een reactie erop dat wel.

enfin... ik wisty datz e gisteravond weg was, dus ff naar binnen om een dingetje voor in de tuin op te hangen als aardigheidje en een briefje neergelegd met natuurlijk zoet woordjes...Glimlach
krijg ik vanmorgen een reactie als :
Ik zie het briefje nu pas hoezo was jij in mijn huis terwijl je weet dat ik er niet ben.."?

dat vond ze dus raar....
Ik heb zoiets van ... je hebt me de sleutel gegeven dus heb vertrouwen in mij.
Niet geef dan de sleutel niet af of vraag die terug..(kan ook gelijk de rest van de spullen terug ! )
Als ze het bij mij zou doen, heb ik juist iets van ...Lieeffff en sta e rniet bij stil waarom ze er was terwijl ik weg ben en dat ook weet...
met alle respect voor iemand zn grens...je geeft de sleutel niet af om te kunnen egbruiken zodat je niet van de bank af hoeft als ik kom.

Vanavond toch even een gesprek gaan voeren, hierbij maar even aanbellen ipv de sleutel te gebruiken...

afbeelding van kroegtijger

@pba1211

Pba1211 schreef:

je hebt me de sleutel gegeven dus heb vertrouwen in mij.

Hoi Pba,

Ik snap je redenatie, maar ik snap haar ook wel weer. Ze vertrouwt je ook wel, maar dat hangt dus weer samen met verwachtingen. Haar verwachting was dus duidelijk dat je niet zomaar haar huis in zou gaan, ondanks dat je de sleutel hebt. Die verwachting heb jij hiermee dus niet waar gemaakt.
Jouw verwachting was kennelijk dat omdat je de sleutel hebt het ok is als je haar huis in gaat.

Gevolg is dat zij teleurgesteld is omdat je haar verwachting niet waar hebt gemaakt door niet in haar huis te komen, en jij teleurgesteld bent omdat je verwachting niet is waargemaakt in dat het ok zou zijn om bij haar in huis te komen.

Probeer dergelijke misverstanden dan ook zoveel mogelijk te voorkomen door verwachtingen van elkaar heel duidelijk te maken als die niet duidelijk zijn / blijken. Zij had bij jou aan kunnen geven dat ze niet wilde dat je naar binnen ging als ze er niet was. Jij had bij haar kunnen vragen of het goed is dat je naar binnen gaat als ze er niet is. Alle twee hebben jullie dat dus kennelijk niet gedaan / kenbaar gemaakt, gingen alle twee uit van jullie eigen ding hierin, en dat bleek niet met elkaar in overeenstemming te zijn met als gevolg 2 teleurstellingen. Jullie hadden dus duidelijk 2 verschillende impliciete verwachtingen, en niemand die ze expliciet heeft gemaakt. Niet handig, maar wel een heel duidelijk voorbeeld van waarom het zo belangrijk is elkaars verwachtingen te kennen. Weer wat van geleerd dus en proberen te voorkomen dezelfde fout te maken in de toekomst.

afbeelding van Hetlevenismooi

@Pba1211

Ja, net wat Kroegtijger zegt, het gaat om duidelijkheid naar elkaar toe wat de sleutel betreft.

Heel eenvoudig eigenlijk, zie je ook gelijk hoe het ervoor staat. Onschuldig