Je hebt het uitgemaakt met haar.
Ik heb er dubbele gevoelens over. Heb je het voor mij gedaan? Of omdat je het echt niet meer zag zitten met haar? Maar je deed het wel nadat wij elkaar -eindelijk, na bijna 4 maanden- weer hadden ontmoet.
Als ik je vraag naar haar, dan is het bijna alleen maar negatief. Je zegt dat je voor mij altijd meer hebt gevoeld. Maar waarom ging je dan vreemd? Waarom koos je voor haar? Waarom heb je mij zo laten stikken?
Nu heb ik je weer gezien. Eindelijk hebben we gepraat nadat je me 4 maanden genegeerd hebt. Afschuwelijk was dat.
Zoveel verdriet en ik kon het nergens kwijt.
Nu heb ik met jou gepraat. Je bent helemaal naar me toe gekomen. Ik was van plan om niet te laten merken hoe slecht het ging, maar je zag het gelijk aan me.
Je zag hoe ik was afgevallen. Je zag dat ik anders ben geworden. Maar het was zo fijn om bij elkaar te zijn. Het voelde weer zo goed...
Je ging verward een paar dagen naar je ouderlijk huis. Een paar dagen nadenken. En toen je weer thuis was heb je het uitgemaakt met haar.
Ik kreeg een mail de dag erna.
Ik denk dat je me terug wilt. Maar wil ik dat ook? Je hebt me zo ontzettend veel pijn gedaan. Je bent vreemdgegaan en je hebt tegen me gelogen. En daarna maanden genegeerd en behandeld alsof ik helemaal niets voor je beteken.
En nu ineens lijkt het erop of je gewoon weer diegene bent waar ik zo verliefd op ben geworden.
Maar moet ik het wel doen? Nog een keer zo'n actie trek ik echt niet. Ik ben hier kapot van geweest, verscheurd. Ik zou niet weten hoe je nog dieper kan wegzakken dan dat gat waar ik nu in heb gezeten/ zit?
Hoe kan ik je weer vertrouwen?