Je hebt het uitgemaakt met haar.
Ik heb er dubbele gevoelens over. Heb je het voor mij gedaan? Of omdat je het echt niet meer zag zitten met haar? Maar je deed het wel nadat wij elkaar -eindelijk, na bijna 4 maanden- weer hadden ontmoet.
Als ik je vraag naar haar, dan is het bijna alleen maar negatief. Je zegt dat je voor mij altijd meer hebt gevoeld. Maar waarom ging je dan vreemd? Waarom koos je voor haar? Waarom heb je mij zo laten stikken?
Nu heb ik je weer gezien. Eindelijk hebben we gepraat nadat je me 4 maanden genegeerd hebt. Afschuwelijk was dat.
Zoveel verdriet en ik kon het nergens kwijt.

Vrijdag 21 mei 2004, 13.02 uur.
Hai lief, vandaag had ik drie mailtjes van je. Ik hoop dat je me blijft schrijven. Het was een hele mooie mail. Die precies beschrijft wat wij hebben. Hoe bijzonder. Nu ga je een paar dagen naar je vader.
Best lastig te weten dat je het zo zwaar hebt en dat ik je niet kan helpen, niet kan steunen.
Ik zou er zo graag voor je willen zijn. Je hier doorheen slepen. Maar dit moet je zelf doen.
Veel steun van anderen hoef je ook niet te verwachten. Hard, maar je hebt er nu ook niets aan.

En idd. Die woorden waren misschien niet nodig geweest. Je hebt er ook niet op gereageerd en je hoeft er ook niets mee te doen natuurlijk. Hopelijk staat het je niet tegen dat ik het wel heb gezegd.

het is nu 3 maanden geleden dat het uit is gegaan. Dat hij koos voor een ander. We hebben elkaar al bijna drie maanden niet meer gezien. Afgelopen weekend heb ik een beetje gepraat met een vriendin over hem. Dat doe ik bijna nooit omdat we dezelfde vrienden hebben. Ze was er wel blij mee omdat ik me zo afsloot zei ze.
Zij ziet hem dus ook nog steeds. Ondanks dat ik zijn actie haat... zijn er nog steeds warme gevoelens en ik ben blij dat ik viavia nog horen kan hoe het met hem gaat.
Alleen.. zij denkt dus dat het niet goed met hem gaat. Ze zei letterlijk: sinds het uit is tussen jullie gaat het met jou slecht en met hem.

Vrijdag was het 3 maanden uit. 3 maanden geleden dat ik van haar moest horen dat je vreemd was gegaan. 8 maanden hadden we een intense relatie. Een vriendin van mij vertelde dat ze haar vriend bijna elke dag wel belde. Lachend vertelde ik haar dat ik jou bijna elke dag zag. Ondanks dat we 3 uur treinen bij elkaar vandaan woonden. Bellen... dat deden we wel 10 keer per dag. En nooit waren we uitgepraat. Er was ook altijd wel iets te vertellen...
En dan nog msn eigenlijk gewoon de hele dag, terwijl jij eigenlijk moest werken en ik eigenlijk solliciteren.
Maar jij werkte ook, dat kon nog wel tussendoor en ik geloof dat ik nooit zoveel heb gesolliciteerd als in die periode

5 maanden na mijn eerste ontmoeting vertelde diezelfde vriendin (als van het vorige blogje)dat ze hem mee had gevraagd voor het jaarlijks bal bij onze vereniging. "Goh leuk", dacht ik. Meer niet. We kwamen erachter dat hij voor een wedstrijd niet veel later nog een partner zocht voor de latindiscipline. Ik ook. Dus misschien kon ik hem eens vragen op het bal of hij daar zin in had.

Het bal...
Vlak na binnenkomst zag ik hem staan... weer in pak...dat deed me toch meer dan ik dacht. Hmm.. ik was absoluut niet van plan om weer zo lang met hem in mijn hoofd te zitten, dus ik nam me voor hem te ontwijken.

Al sinds mijn veertiende (ik ben nu 24) dans ik. Stijldansen. Heel fanatiek en zo kwam het dat ik op 14 december 2002 van het hoge noorden afreisde naar het zuiden van het land voor een kerstbal. Samen met mijn danspartner en een vriendin. Halverwege zouden we haar danspartner B. ophalen. En toen zag ik hem voor het eerst.. Een mooie man in pak, zoals het hoort bij een bal. De sfeer in de auto was de hele tijd al goed maar met zijn komst misschien nog wel beter. We hadden leuke gesprekken en duidelijk allen zin in een leuke avond.

Op het bal zelf heb ik uiteraard ook een paar keer met hem gedanst. Hij danste lekker en voelde goed aan. Toch was hij tot hier toe gewoon een aantrekkelijk man.