Het is nu een week geleden dat ik haar gemaild heb dat ze me met rust moet laten ( zie elders op de site ) en het blijft zo moeilijk... Ik heb zoveel moeite om haar niet te bellen, niet te mailen hoeveel ik van haar hou...

Ik vraag me steeds af of zij het ook moeilijk heeft, nu ik er niet meer ben. Dat kan toch bijna niet anders? God, wat mis ik haar. Wat mis ik haar lach en haar liefde. Wat mis ik alles.

Ik wou dat ze belde, dat ze inzag dat ze verkeerd bezig is. Maar dat zal nog wel even duren vrees ik. Ik hoop dat het niet te laat is voor ons. Ik laat haar nu maar het beste met rust. Ze heeft het nu heel druk met haar eindwerk en haar examens. Dan zal mijn pijn haar alleen nog verder weg duwen.

Ik mis haar... Maak ik wel de juiste beslissing om haar nu niets meer van mij te laten horen? Of gaat ze zo alleen nog maar verder weg van me drijven? Ik weet het niet...