Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Zo heb je alles, zo heb je niks...
Nou heel veel nagedacht sinds maandag ( toen ze belde dat ze geen ruimte had in haar leven en niet de energie voor een relatie ).
Zo had ik alles, zag de toekomst er rooskleurig uit, en nu..
Nu heb ik niks meer.
Alles wat ik in mijn hoofd had, in gruzelementen..
Na alles wat ik voor haar heb gedaan, de steun die ik haar heb gegeven, het vertrouwen, mijn onvoorwaardelijke liefde...
Ik voel me verraden, bedrogen, gekwetst, verdrietig. Ik heb het gevoel dat haar liefde gelogen is, kan er niks aan doen.
Ik hou nog van haar, maar ik ben d'r kwijt, voor altijd...
Ik wist niet dat iemand ZO ziek kon zijn van dit soort verdriet.
Ik hoop dat ik me ooit weer lekker in mijn vel kan voelen, maar dit gaat echt een hele tijd duren...
- jay's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hey jay97 echt k*t voor je
Hey jay97 echt k*t voor je dat ze het nu definitief heeft uitgemaakt.
Je hebt het gevoel dat ze niet weet wat ze je aandoet...
Ik herken precies wat je omschrijft, je voelt je voorgelogen over de liefde voor jou. Zomaar ineens *KNIP* alles weg
Ik heb er nog steeds veel last van dat de herinneringen steeds weer naar boven komen van de vakantie waar ik haar ontmoet heb.. dat ik zo graag weer even terug zou willen naar die tijd! Het was zo mooi hoe kan dat bijzondere gevoel wat je samen had nou zomaar weg zijn?! Je zou oceanen oversteken om maar even bij haar te kunnen zijn... maar het komt maar van 1 kant. En dat is HARD.
Iig hoef je nu niet meer in onzekerheid te leven ook al zie je dit nu nog niet als een voordeel. Accepteer de pijn en ga het niet verdringen. Dit heeft gewoon tijd nodig.
Sterkte!
bedankt woeter
Bedankt voor je reactie,
De hele manier waarop, komt zo .. zakelijk, hard aan.
Ze had het altijd over de manier waarop zij behandeld is door haar ex vriend.
Nu heb ik zoiets: Zij is net zo erg... heel dat depressie-verhaal blijkt gewoon verzonnen, en ze heeft me er gewoon in laten lopen met beide benen.
Waarom doen mensen zoiets?
Ik leef met je mee
Hoi jay,
tja wij (en ik) weten als geen ander hoe die pijn aanvoelt, tenslotte zitten we in hetzelfde bootje. k*t, kl*te, g*ffurh.. allemaal zelfde woorden die het gevoel omschrijven. En als ik zou zeggen 'het valt allemaal wel mee' zou ik liegen. Ik voel ongeveer hetzelfde als jij en kan er ook niks mee.. ik heb ook het gevoel van 'wanneer gaat dit over' en of je nu 10 jaar of 3 maanden samen bent. Gevoel is gevoel.
en daar doe je niks aan.
Ik wens je sterkte maatje!!
Gr. Berrie
Ik ken ook het gevoel ik was
Ik ken ook het gevoel ik was 4,5 jaar samen, waarvan 3 jaar samenwonen. Ze omhelsde me altijd als ik van mn werk kwam en somst strikte ze zelfs mn veters....Kennelijk is liefde maar een oppervlakteverschijnsel bij sommige mensen en zien ze omhelzen, lieve dingen zeggen en kussen toch als een soort "plichtpleging" binnen een relatie.
We mogen trots zijn op het feit dat onze liefde veel dieper zat dan onze exen. Ik weet hoe zwaar het nu ook is voor ons dat in de toekomst wij ooit wel gellukkig zullen zijn, want wij houden heel diep met hart en ziel van iemand en dat soort mensen kan ook van de kleine dingen en geluksmomenten in het leven genieten, iemand die dat niet heeft die geluksbeleving niet.
groetjes roel
Hoe goed ook
Hoe goed wij ook zo'n "geluksbeleving" kunnen ervaren, wij zijn de gene die het grootste risico lopen.
Immers, wanneer wij gekwetst worden, worden wij dieper geraakt dan die ogenschijnlijk "oppervlakkige" mensen.
Zij kunnen zich er ZO gemakkelijk overheen zetten dat het bijna emotieloos, on-menselijk is.
Wat dat betreft zijn zij WEER beter af dan mensen zoals wij.
Ik zie dit eerder als een vloek dan een zegen op dit moment.
Ik wist niet dat een mens zo diep ongelukkig kon zijn,alle levenslust vloeit weg, niks kan mij nog boeien danwel opvrolijken.
Hopelijk is dit tijdelijk en komt de rest vanzelf weer, maar liever vandaag dan morgen.
Bedankt voor jullie medeleven en reacties!
Ik ben naar een oma van een
Ik ben naar een oma van een goede vriend van me geweest. Het is een heel aardige mevrouw, diep in de 80, veel levenservaring en gelovig.
Zij zei dit tegen mij:"Lieve Roel, hoeveel je het nu ook pijn doet, het zal niks voorstellen met de pijn die je zou hebben gevoeld als jullie bijelkaar waren gebleven...Je moet geestelijk op dezelfde golflengte zitten met iemand. Dit is het lot...Je moet nu iemand zoeken die ECHT bij je past..Geloof me"
Tsja, het is echt nog moeilijk voor me, maar ze zal wel gelijk hebben.
Roel ,waarschijnlijk
Ja Roel,waarschijnlijk heeft ze gelijk.
Maar het gevoel zegt ons anders, ik wou dat ik mijn emoties en herinneringen kon wissen, maar het gaat nu eenmaal niet.
Ergens vraag ik me ook af of ze nog aan me denkt.
Als ze enigszins menselijk is, zou ze toch wel weten wat ze nu mist?
I hope so...
Maar ik met mezelf geen hoop geven want dat is natuurlijk waanzin.
Stiekem heb ik toch ergens hoop, maar weet dat die niet gegrond is.
Emoties, emoties... hoop er snel mee om te kunnen gaan...
Hoi Roel,Ik wil even
Hoi Roel,
Ik wil even reageren op je reactie dat de liefde van jullie dieper zit dan de exen. Waarschijnlijk voelde zij zich niet happy in de relatie, anders begin je niet zomaar een relatie met een ander.Ik snap heel goed dat je je bedrogen en erg verdrietig voelt, begrijp me niet verkeerd. Was jij haar 1e vriendje? Zij was erg jong toen jullie elkaar leerden kennen en ik weet zeker dat ze hoteldebotel van je was, maar je veranderd in de loop der jaren en dan ben je misschien ook nieuwschierig naar hoe het is met een ander. Maar het moeilijkste is om iemand van wie je houdt, verdriet te doen. Als ze stiekem een relatie ernaast zou hebben gehad,was dat ook niet eerlijk geweest. Zij werd verliefd op een ander en heeft het je toen ook gelijk gezegd en daar heb ik respect voor. Ze heeft er voor gekozen je niet voor te liegen. Hoe hard en verschrikkelijk dat ook is. En denk maar niet dat je na 5 jaar zoiets even makkelijk doet.
Natuurlijk wens ik je veel sterkte en hoop dat je een leuk meisje weer vindt, ook al zul je daar nu niet direct behoefte aan hebben.
groetjes Mari?ɬ´l
Beste Mariel, ze heeft het
Beste Mariel, ze heeft het niet gelijk gezegd. Ze zij dat er helemaal niemand anders was en dat ALLES aan mij lag. Veel later kwam ik er toevallig achter dat ze met die rijinstructeur was. Toen ik haar belde was ze ook vaak in gesprek, ze zei dat het een vriendin was die haar uren belde, bleek later dat die vriendin helemaal geen contact met haar had en nog veeeeel meer....
En iemand die zo "nieuwsgierig" is toch al een gevaar voor de relatie. Je hebt mensen die denken dat als de "verliefdheid" over is, het "houden van" over is, maar verliefdheid is gedoemd om over te gaan, heel veel mensen beseffen dat niet. Als de verliefdheid over is, is het gras aan de overkant altijd groener.
En over het geval van het 1e vriendje, ik ken zat vrouwen die nog steeds een relatie hebben met hun 1e vriendje, terwijl er al 10 jaar overheen is, het is gewoon een kwestie van trouw zijn. Was ze gewoon bij me weg gegaan en had ze maanden later "toevallig" een ander leren kennen, was het voor mij niet zo pijnlijk geweest, wel veel verdriet, maar was dat gevoel van bedrog er niet geweest.
Beste Roel
Sorry, maar ik had begrepen dat ze het wel had gezegd. Dan moet je er inderdaad heel anders naar kijken. En over het nieuwsgierig zijn, ik denk dat iedereen wel eens heeft van "hoe zou het met een ander zijn", maar dat daadwerkelijk doen is een 2e.Wat betreft het 1e vriendje, tuurlijk zijn er wel vrouwen die nog steeds een relatie hebben met hun grote liefde, maar als je op een leeftijd van 16/17 jaar een relatie met iemand krijgt is er een grote kans dat je in de loop van de tijd uit elkaar groeit. Je gaat in die tijd van school, krijgt je eerste baan, nieuwe collega's enz., dat zijn allemaal factoren die een mens veranderen. Dat bedoelde ik daar mee te zeggen.
Maar voor jou is het nu heel belangrijk, dat je je leven oppikt. Bel je vrienden, ga lekker stappen o.i.d.! Tuurlijk voel je je afschuwelijk, maar jij bent zelf de enige, die daar wat aan kan doen. Je moet je leven hier niet door laten vergallen, dat is zij niet waard.Misschien door aan haar te laten zien, dat je je leven weer oppikt, durft ze ook weer een gesprek met je aan te gaan. Zolang jij treurig in een hoekje blijft zitten, zal zij zich schuldig voelen(wat terecht is) en je blijven ontwijken.
groetjes Mari?ɬ´l