Zo klaar als een klontje..

afbeelding van peter20

Eigenlijk is het hele verhaal zo klaar als een klontje... Een jaar samen geweest met mijn vriendin, halverwege al een keer wat zaken aangegeven. De diepe dalen en hoge toppen bleef ik houden. Richting de feestdagen werd de spanning steeds hoger en 1 januari was daar de punt..

Ik heb vaak gewild dat het uit was, moeite gehad met karaktereigenschappen, vaak gedacht 'daar wil ik niet oud mee worden'.. de problemen eerst bij mezelf gezocht. Niet gevonden.. toen bij haar.. wel gevonden.
De eerste 3 dagen was ik vreselijk opgelucht, alle spanning en stress was verdwenen. Toen ik haar na die 3 dagen voor het eerst weer sprak begon de tocht naar het dal.
Ik weet precies wat er met mij gebeurd, heb dit in een eerdere relatie ook meegemaakt. Alles wat me dwars zat tijdens de relatie, verdwijnt als sneeuw voor de zon. De positieve kanten die ik eerder niet zag, zie ik nu wel. De balans die ik zo vaak in gedachten heb opgemaakt en altijd uitsloeg naar het negatieve, slaat nu uit naar het positieve.

Ik raak ontredderd, ben mezelf kwijt en mis haar zo verschrikkelijk. Ben haar nog een aantal keer tegengekomen in de afgelopen weken, ook nog wel eens gesmsd/gebeld.. Aangegeven dat ik de dingen nu anders zie en weet wat er fout zat en dat de relatie zal veranderen wanneer het weer goed komt. Maar zij is sterk..

Het blijkt dat haar gevoel ook niet helemaal goed meer zat... En ze is overtuigd van dat het goed is zo en dat het ook niet meer goed komt. Ze straalt zekerheid uit en wekt de indruk het al verwerkt te hebben. Ze gaat door, is sterker geworden door het afgelopen jaar. Hoewel ik dat fijn vind voor haar, steekt dat enorm. Ik ben er eerder onzekerder door geworden.. terwijl ik toch degene was die het verbreken van de relatie in gang heb gezet.

Ik blijf zitten met de vraag hoe het kan dat je zo overtuigd kan zijn van je gevoel, dat het niet goed is, dat er te weinig positiefs is en teveel negatiefs, dat je samen al veel geprobeerd hebt maar dat het niet lukt en dat je na de grote stap toch zo kan gaan twijfelen en dat de rollen compleet worden omgedraaid. Wat zijn dit voor mind-tricks? En waarom kan ik ze geen weerstand bieden?

afbeelding van Sarah27

Peter

Hoi Peter,

Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen dat het bij de ldvd-verwerking hoort. Ik heb het ook zo meegemaakt. Maanden voor de breuk heb ik last gehad van dat soort gevoelens. Gevoel van het niet bij elkaar passen, op een gegeven moment ook geen toekomstperspectief meer zien. Hetzelfde als wat jij schrijft 'daar wil ik niet samen mee oud worden'. In tegenstelling tot jou sloot ik mijn ogen ervoor, ging door, want ik hield van hem. Op een gegeven moment maakte hij het uit.

De eerste 2/3 dagen dacht ik, het is beter zo. Daarna komt pas de pijn, het verdriet, het gevoel dat het voorbij is, de wanhoop....om dit niet te voelen ga je die persoon op een voetstuk zetten, je ziet dan ineens alle positieve dingen waar je in de relatie weinig oog voor had (vind ik ook wel goed!), je denkt niet zonder de ander verder te kunnen. Het lijkt alsof je nu weet waarom het mis is gegaan, hoe je het anders kunt aanpakken....

Ik heb hem bijna 'gesmeekt' om ons relatie weer een kans te geven, in het begin had ik er moeite mee om te accepteren dat het voorbij is. Ik dacht, misschien kan ik hem overhalen ook al was er een stemmetje die in mij zei 'dit is beter, het ging niet zo en hoe wil je het nu anders gaan doen?'

Dit is gewoon jouw gevoel dat in opstand komt, protesteert als het ware, want je geeft nog om die ander, het is moeilijk om die droom die je met de ander gedeeld hebt los te laten. Daar draait het volgens mij om.

Er komt gauw een periode waarin je tegen jezelf zegt dat je er goed aan hebt gedaan om een punt achter jullie relatie te zetten. Je gevoel houdt je nu alleen even voor de gek! Zo zie ik het althans en natuurlijk kan die andere persoon een zeer bijzonder persoon zijn, daar niet van, maar feit blijft wel dat er gaten waren in jullie relatie die niet te dichten vielen. En daar moet je je ogen nu niet voor sluiten. Probeer de negatieve dingen voor ogen te halen, wat mij heeft geholpen is om onze oude mails/brieven te lezen. Daarin kon ik de rode draad van onze relatie eruit halen, 4 jaar lang (mooie tijden hoor samen beleefd) maar elke keer waren het dezelfde dingen die terugkwamen, die zorgden voor die enorme kloof. We hebben het geprobeerd, maar er zat niet meer in. En dan kun je nog zoveel van elkaar houden...

Sterkte.

afbeelding van peter20

Hey Sarah, Bedankt voor je

Hey Sarah,

Bedankt voor je uitgebreide reactie. Het lucht niet alleen op om dingen van je af te schrijven, maar het is ook bijzonder prettig om reactie te krijgen daarop.

Mijn probleem is dat ik me veel te veel laat leiden door wat de ander denkt of voelt. Ik wil zeker niet dat zij enkel met tranen thuis zit, maar het steekt me nu eenmaal dat het lijkt alsof zij binnen 2 weken zich al haast beter voelde dan in de periode daarvoor. Ze heeft meer moeite met mijn verdriet dan met haar eigen. Natuurlijk kan ook dit uiterlijke schijn zijn, een houding die je aanneemt om aan te tonen dat je sterk bent, maar ik betwijfel het.

Ben gewoon bang dat ze me snel vergeten is en niet meer aan me denkt. Zou ze gewoon veel beter om kunnen gaan met ldvd of heeft ze het simpelweg niet omdat haar gevoel nooit echt goed heeft gezeten?

afbeelding van Dearest

rottig he?

Het lijkt misschien dat ze sterk is, maar dat kan ze ook niet zijn. Ik doe ook net alsof het me niks uitmaakte dat het uit ging. Ik hield me sterk. Doe voor hem net alsof het mijn idee was. Maar het is precies het tegenovergestelde van dat. Enorme pijn, het haast uitschreeuwen van verdriet, de wanhoop. Ik hou me altijd sterk.
Altijd al gedaan, nooit mn gevoelens durven uiten.
Ik had ook al gevoelens dat we niet bij elkaar pasten, dat hij niet verliefd op me was. Ook door mn onzekerheid. Maar ik had gelijk. Hij was het niet, en toen ik het hem vroeg kwam hij daarvoor uit.
Hij heeft nog een tijdje lopen denken wat hij nou nog voor me voelde, hoorde ik van een vriendin van me.
Het doet pijn en voelt klote. Die bijzondere persoon, er is gwn niemand anders zo speciaal! Ik ken dat.
Maar geloof me, als er al veel gaten waren waar je over twijfelde is het beter dat het uit is. Misschien kan het later nog goedkomen, dat hoop ik anders soms nog wel eens.
Maar dat klote gevoel gaat over. Dan knaagt het minder aan je en leid je je leventje weer zoals je dat altijd al had gedaan.
Liefs,
Dearest...

afbeelding van peter20

hey dearest, bedankt voor je

hey dearest,

bedankt voor je reactie... ik heb er zelf alle vertrouwen in dat het wel weer goed komt met me.. en inderdaad het kan later nog goedkomen met ons, een beetje hoop zal ik (en velen met me) altijd houden..
Ik begin echter wel steeds meer te beseffen dat het nadenken over wat zij vindt/denkt/voelt mij geen steek verder helpt.. de gedachten daarover moet ik direct verbannen..

Ik moet wel zeggen dat wanneer ik zo je reactie lees, ik ook wel besef dat ze nooit echt haar gevoelens over mij en ons heeft durven uiten.. ik kan me in ieder geval niet zo een situatie voor de geest halen..
Meestal was ik het die met dingen aankwam, ik ben van nature ook een heel open persoon over gevoelens..

verder merk ik dat er bij mezelf meer aan de hand is dan alleen het ldvd.. misschien dat ik dat een dezer dagen hier wel neer durf te zetten.

afbeelding van Six

Hee Peter,Goh wat

Hee Peter,

Goh wat herkenbaar toch allemaal weer. Vind je instelling die uit je verhaal blijkt wel iets te herkenbaar; Zelf meer open zijn over geveol dan de ander in een realtie, achteraf moeite hebben met het feit dat de ander er niet zo een moeite mee LIJKT te hebben dat t over is, dat dat de vraag oproept wat de ander dan voor je heeft gevoeld en je erg richten op wat anderen vinden. Ik heb daarom ook veel aan het commentaar van de anderen hier. Ik ben wel nieuwsgierig naar wat er bij je nog meer aan de hand is behalve ldvd waar je over schrijft. Misschien is dat ook wel erg herkenbaar.

Je komt er wel.

SiX

afbeelding van peter20

Hey

Hey six, leuk dat je deze post op heb gezocht...

Waar zal ik beginnen. Hehe. Het volgende feit staat als een paal boven water: de relatie was niet in balans. Dit omdat ik van nature een persoon ben die, ondanks dat hij het wel heeft, zijn mening niet direct uit en daarnaast ook bijna in elke situatie rustig blijft, beheersd en gecontroleerd. Mijn ex daarentegen, is wat fel en erg direct. Wordt snel kwaad en zeker niet bang om haar mening te geven, soms ook met wat dwang. Ik kan me herinneren dat ik haar een keer in een discussie intimiderend heb genoemd.. Dat lijkt me duidelijk.

Wat er dan uit volgt is dat ik dus snel 'onder de voet wordt gelopen', wordt bang om mijn mening te geven omdat ik bang ben voor een harde reactie. Kortom, ik ben erg onzeker uit de relatie gekomen.

Nu pasten wij wat dat betreft dus echt niet bij elkaar, maar ik wil haar daar niet alleen de schuld van geven. Een minder felle reactie mag, maar opkomen voor mezelf mag aan mijn kant ook.

Ik heb veel nagedacht naderhand, situaties/voorvallen erbij gepakt. Vaak kwam daar als conclusie uit, dat ik eigenlijk deed wat zij wilde, dat ik me dingen liet zeggen die ik bij haar niet moest proberen. Ik ben er achter gekomen dat de oorzaak zit in het feit dat ik bang ben voor afkeuring, voor het niet krijgen van waardering. Ik maak mezelf dus afhankelijk door dat ik het belangrijk vind wat de ander van me denkt. Dat heeft echt een rol gespeeld.

Ken je het enneagram? Zo ja, ik ben een typische nummer 2, met ook veel kanten van een 1. Ik voel me goed als ik wat beteken voor de ander. Als de ander mij nodig heeft. En daar zit ook een groot gedeelte van het verdiet van nu.
Ik kan er moeilijk mee omgaan dat zij al zo snel haar gevoelens voor mij had verwerkt, vind het raar dat ze me niet meer nodig heeft en ja ik ben ook jaloers dat er nu een ander is waar voor ze meer voelt. Dat is allemaal terug te voeren op het feit dat ik die goedkeuring nodig heb.. dat ik het belangrijk vind dat ze me leuk vind, dat ze me nodig heeft.

Echt een actiepunt dus. Ik probeer mezelf bewust te maken van het feit dat ik echt eerst tevreden moet zijn met mezelf, voordat ik iets zoek bij een ander. Dat het niet belangrijk is of de ander je wel of niet nodig heeft, of wel of niet gevoelens voor je heeft. Als je maar bij jezelf blijft. Ik denk dat juist die instelling mij ook veel meer waardering zal brengen dan juist de instelling waarbij ik naar waardering zoek..

Ik hoop dat je hier wat aan hebt,

Peter20

afbeelding van Six

Hey Peter, Ik ben een tijdje

Hey Peter,

Ik ben een tijdje niet op de site geweest omdat ik het erg druk heb met zoeken van een nieuwe job en ik alleen op deze site kom als de ldvd weer eens opspeelt (is nu en af en toe).

Dank je voor je reactie. Ik ben tot voor kort ook op erg gericht geweest op de waardering van een ander maar richt me steeds meer op wat ik wil,wens en vind. Wel vermoeiend hoor soms omdat je bij het verandferen van je doen wel tegen dingen aanloopt waar je eerst zo een moeite mee had. Maar mijn kader verandert ook steeds weer asl ik de manier waar ik met dingen omga verander en meer bij mezlef blijf, dus zie ik steeds meer waarin ik me richt op anderen. Het proces is soms wel pittig maar het geeft je heel veel. Nu durf ik svontuurlijker te zijn en heb ik het gevoel het leven echt te ervaren.

Ik vind het ook wel moeilijk dat mijn ex een ander heeft en niet meer zo ontzettend hungry is voor mij. Maar ik weet niet of dat veroorzaakt wortd doordat ik niet meer nodig ben, ik denk dat het bij mij gaat omdat ik als heel bijzonder werd gezien door hem. En dat lijkt nu niet meer zo omdat hij een andere vriendin heeft.

Vind dat je het erg goed door hebt wat je doet. Jij blijft wel groeien heel je leven. Je bent trouwens erg open en dat is denk ik wel een kwaliteit, misschien geeft het ook wel aan dat je heel krachtig bent. Onderschat dat niet. Kies ook om dinge te doen die jou voeden, bedenk wat jij graag wil doen in je leven en ga daarvoor. Mijn ervaring is dat je veel meer blijkt te kunnen dan je denkt. Je hebt denk ik wel een sterke mening, die helemaal niet zo gek is. Misschien is je mening juist wel heel erg waar. Ik heb geleerd om te gaan staan voor jezelf, want ik ben de enige die dat kan doen en mijn eigen geluk kan bepale. Het leven is te kort om te je meer bezig te houden met de mening van een ander dan met die van jezelf. Kies voor jezelf en geloof in jezelf en zorg en wees niet te sreng voor jezelf.

Het enneagram ken ik wel goed, de testen heb ik reeds in huis en op www.uitzending gemist zijn ook korte films per type te vinden.

liefs,
SiX

afbeelding van peter20

super reactie six, Ik had je

super reactie six,

Ik had je al even gemist op de site inderdaad. Is het gelukt met de job?

Ik vind het heel gaaf om te lezen dat het je lukt om je meer op jezelf te richten.. dat het pittig is kan ik me voorstellen. Ik probeer me er ook op te focussen, heb wel het idee dat het beter gaat.. maar er gebeuren momenteel zoveel dingen om me heen dat het wel lastig is om tot mezelf te komen..

Dank voor je mooie woorden over mijn persoon. Dat doet me goed!

succes met alles,

Peter20

afbeelding van Bert85

Zo herkenbaar Peter

Superherkenbaar Peter ! Heb dat ook wel een beetje, maar zou men gevoel eens moeten neerschrijven, wat ik ?ɬ©?ɬ©n van de dagen wel eens ga doen. Heb ook zo een periode gehad dat ik me supersterk voelde, maar nu beetje moeilijker nu ik na de examens weer mijn gewone leventje terug heb.

Denk maar eens aan die raad terug die ge me ooit hebt gegeven: de rugzak vol levenservaringen is zwaarder geworde en we kunne er enkel door groeien. Mijn quote is er ook op gebaseerd Knipoog. Hou je sterk kerel, jammer genoeg kunne we onszelf niet van de ene op de andere dag veranderen, daar gaat een heeeeeeeeel lange tijd over. Maar als we het bereiken, zal het zoveel meer de moeite zijn Glimlach.

Warme groet!

Struggling is nature's way to become stronger ...