Zo moeilijk..

afbeelding van anoniempje1990

Ik sleur mezelf elke dag door. Denk bijna elke seconde aan haar. Bijna weer een week voorbij zonder enig contact, maar het verlangen om haar te spreken wordt echt niet minder. Ik weet al drie weken niet wat ze uitspookt en zij weet ook niks van mij. Ik denk steeds: waar is ze, wat doet ze, denkt ze aan me en mist ze me? Allemaal vragen die ik haar zou willen stellen, maar waar ik waarschijnlijk toch geen normaal antwoord op ga krijgen..

Als ik niks te doen heb, staar ik soms wel eens naar haar WhatsApp-status. Zie haar dan de hele avond online zijn, iets wat nieuw is voor haar. Drie weken geleden hebben we nog intiem afgesproken en nu heb ik het gevoel alsof ze hele dagen met andere mannen bezig is. Hoorde ook van een vriendin van haar dat ze nu alle aandacht van jongens met open armen ontvangt, het maakt niet uit van wie, maar dat ze niet aan daten denkt oid. Dat toch steekt wel, ik heb zelf helemaal niet de behoefte aan een gesprek met een ander. Wat zou dit kunnen betekenen? Ze sprak een aantal weken geleden nog een hele liefdesverklaring uit en wilde alles nog rustig op een rijtje zetten.

Ik wil het zo graag aan haar vragen, maar schiet ik hier iets mee op? Ik heb geen zin meer in ruzie en om telkens oude koeien uit de sloot te halen. Maar toch zou ik heel graag inzicht in deze situatie willen hebben. Is dit raar? En moet ik het doen of niet doen? Veel mensen zeggen dat je haar de gelegenheid moet geven om je te missen, maar op dit moment heb ik het gevoel dat ze me nooit gaat missen en als ik niks doe ze straks met een ander is...

afbeelding van Lostinthisworld

anoniempje

Iedereen blijft meestal met vragen zitten na een breuk en die worden meestal niet beantwoord of je krijgt niet het gewenste antwoord.
Antwoorden op jou vragen kunnen wel eens heel pijnlijk aankomen en wil je dat wel, kan je dat aan?

Laat idd het initiatief van haar kant komen, als zij de stekker eruit getrokken heeft is het toch aan haar om te beslissen hoe het verder moet?
Je kan ze dan wel achterna huppelen met vragen maar dan gaat ze misschien nog verder weg huppelen.
Jij zit nu in een emotionele fase terwijl het voor haar misschien al langer een uitgemaakte zaak was.

Het verleden is het verleden en dat kan je niet meer terug draaien, daar moeten we allen mee leren omgaan.
De vraag is ook zou jij het nog zien zitten moest ze morgen jou opeens terug willen? hoe hard het verlangen naar je ex ook is, er is toch een breuk geweest die veel littekens nalaat en die bij de minste ruzie voor een enorme steekvlam zouden zorgen.

Ik kreeg ooit de raad hier op de site van een fantastische ldvd vrouw, dat je alles moet leren spiegelen!
Dat wilt zeggen dat je je in de plek van je ex moet stellen.
m.a.w. als de bal in jouw kamp ligt en je mist de ex, dan zou je toch contact opgenomen hebben?
Zou jij zo snel andere potentiele partners met open armen ontvangen, ook al is het maar voor de aandacht?
etcetera...

alvast veel sterkte en tijd brengt raad maar focus je nu vooral op je eigen leven!

afbeelding van Dirk30

Wat dat spiegelen betreft

Wat dat spiegelen betreft moet je dat wel nuanceren. Iedereen denkt anders en handelt anders. Mijn ex die met verdriet het met mij heeft uitgemaakt omdat ze rust wilde en nog wel van me hield, heeft mij geblokkeerd in FB. Waarom doe je zoiets? Ik zou zoiets nooit doen. Snap het nut daar niet van. Ok, als die persoon je stalkt, dat is wat anders.

3 weken uit is heeeeeeeeeeel pril. Er gaan nog veel vragen opkomen en weinig antwoorden. Dat vind ik het verschrikelijkste. Het enigste wat ik kan zeggen is om je verdriet toe te laten en het eerste jaar niet aan relaties beginnen. Ween het uit, praat met vrienden, schrijf het hier neer al was het 1000 keer. Maar ga niet als een hondje achter haar aan. Dat verstikt haar nog meer. En het kan aanleiding geven tot nog meer kwetsende woorden die mss niet meer kunnen geheeld worden.
Succes en veel sterkte.

afbeelding van WJA

@Anoniempje

Je verhaal is zo herkenbaar voor mij, maar ook voor vele anderen denk ik.
Het bijna obsessief bezig zijn met je ex is aan de ene kant prettig want het houd de hoop levend, maar aan de andere kant zorgt het niet voor verwerking van verdriet denk ik. Ik denk dat het zoeken van de middenweg het beste is. Probeer afleiding te zoeken en bewust je gedachten op andere dingen te richten. Je aandacht sturen kun je trainen. Op het moment dat je merkt dat je aan je ex denkt, stuur je bewust je aandacht naar dat waar je mee bezig bent, of bijvoorbeeld je werk, je auto, je cavia etcetera.
Reserveer daarnaast bepaalde momenten op de dag dat je juist wel aan je ex mag denken. Bedenk hoe geweldig ze was, zet een paar droevige liedjes op en ga ff lekker een poosje janken, half uurtje ofzo. Sluit het half uurtje iedere keer af met hoe klote jullie relatie vaak was, herinner je de irritaties en ruzies, schrijf ze desnoods op. Besef en voel de opluchting dat je daar van verlost bent.
Op een gegeven moment zou je voorichtig kunnen gaan daten, maar doe dat pas als je een weekje of lannger stabiel bent, je moet namelijk uitkijken dat je door een date niet nog harder aan je ex gaat denken.
Zorg ook goed voor jezelf, goed eten, voldoende slapen, sporten etc.
Mocht je ex spijt gaan krijgen en je terug willen dan weet ze jou te vinden, vertrouw daarop en ga er niet op wachten. Door contact te zoeken stel je jezelf heel kwetsbaar op zoals Dirk ook zegt, extra teleurstellingen kun je er nu niet bij hebben.
Sterkte joh.
Lars

afbeelding van anoniempje1990

Bedankt allemaal!

Bedankt voor de lieve woorden allemaal. Het doet me goed en ben blij met de verschillende inzichten. Ik doe echt heel hard mijn best, maar het is gewoon een hele harde klap in mijn gezicht geweest. Zoals ik ook al heb beschreven in mijn vorige blog: het kwam het voor mij als een totale verrassing. Dat is al extreem vervelend, maar al die dingen die ze tegen me gezegd heeft zijn zo tegenstrijdig en hoe ze zich nu voordoet zo heeft ze in drie jaar nog nooit gedaan. Het is super raar gelopen en had dit nooit van haar verwacht. Zeker niet omdat ik weet dat zij ook heel gek op mij is/was. Kon ik maar een paar maanden vooruit, dan weet ik waar ik nu precies aan toe ben.