Start › Blogs › Morgain's blog

Zo veel verdriet

afbeelding van Morgain
Woe, 25/09/2013 - 17:16 — Morgain

Ik ben net nieuw hier maar ga gelijk met de deur in huis vallen want ik trek het niet meer momenteel.

Vorige week maandag kwam ik thuis van het werk, al zijn spullen waren weg en ik vond een brief in de gang waarin mijn vriend, euh ex-vriend, schreef dat hij met pijn in zijn hart afscheid nam van mij. Hij was weer in een put terecht gekomen en hoewel het de laatste maanden beter was gegaan tussen ons, geraakt hij er niet uit. Ik ben blijkbaar niet de vrouw die hem zijn hele leven gelukkig zou maken. Het klikt niet 100% tussen ons en hij wordt er angstig en verdrietig van. Dat het op lange termijn beter is dat we uit elkaar gaan want ik verdien een man die mij gelukkig kan maken, die standvastig is, waarop ik kan bouwen en die niet wegloopt. Want hij is zo niet.

Ik weet dat we niet de beste relatie gehad hebben. Van in het begin, 2 jaar geleden, was het moeilijk om met elkaar om te gaan. Voor mij was het mijn eerste serieuze relatie dus ik moest nog veel leren. Ik kon vooral moeilijk met hem praten, hij luisterde niet naar wat ik zei, en zelf zei hij niet veel. Het leek voor lange tijd dat onze relatie voor hem goed genoeg was, maar dan na een jaar was hij voor de eerste keer vertrokken. We hebben toen veel gepraat en ik heb aan mezelf gewerkt zodat het leuker was voor allebei. Maar vorige winter ben ik door een burn-out gegaan door problemen op mijn werk. Mijn vriend stond altijd voor mij klaar en het leek weer alsof hij het allemaal niet erg vond, dat hij zeker was van mij. Maar dan in juni is hij voor de tweede keer vertrokken, net op het moment dat we besloten hadden aan kinderen te beginnen. Hij voelde zich al een paar maanden niet goed, door onze relatie maar ook daarbuiten. We hebben weer veel gepraat, hij heeft beloofd dat hij niet meer zo ging weglopen, dat hij de dingen met mij zou bespreken, minder zou gaan twijfelen en standvastiger zou worden. Hij wou 2 maanden bedenktijd of hij wel met onze relatie verder wil. Dat was voor mij een lastige periode. Ik had enorm veel last van verlatingsangst, onzekerheid enzo. Maar onze relatie werd beter dan ooit, en eind augustus heeft hij mij gezegd dat hij zeker was van mij, dat hij blij was dat we toch hebben doorgezet. Ik was helemaal in de wolken, vooral ook omdat hij het terug zag zitten om aan kinderen te beginnen. Voordat ik terug begon met foliumzuur in te nemen voor de zwangerschap heb ik hem nog eens extra gevraagd of hij wel zeker was deze keer want ergens onbewust begon ik weer bang te worden dat hij mij ging laten zitten, dat hij geen gezin wou met mij. Maar hij zei dat hij niet twijfelde. En dan een paar weken later laat hij mij gewoon zitten en is het klaar...

Ik kan er echt niet tegen. Ik weet wel dat onze relatie niet 100% was maar welke is dat wel, ik zag hem zo graag, hij is zo lief, liefdevol, geduldig, de ideale papa ... behalve dan zijn neiging om weg te lopen.

Wat ik vooral erg vind nu is om terug alleen te zijn, terug op zoek te moeten gaan naar een partner terwijl dat voor mij altijd zo moeilijk geweest is. Wat is er dan mis met mij? wil er wil iemand ooit bij mij blijven? Mijn zelfvertrouwen (die dankzij mijn vriend er een stuk op vooruit gegaan was) is helemaal gekelderd nu. En hoewel ik veel met vrienden en collega's gepraat heb, en veel steun heb gekregen, blijft de pijn en vooral de spijt even sterk. En vooral ook de angst om alleen te blijven. Als ik nu wat gemakkelijker was geweest in het begin, mij meer had aangepast, minder had geërgerd aan hem, zouden we dan nu nog bij elkaar zijn? Of ligt het probleem bij hem, heeft hij bindingsangst? Want ik ben blijkbaar niet de eerste vriendin waarmee hij het plotseling uit maakt...

zoveel vragen, zoveel twijfels! En vooral zoveel kleine dingen die ik mis aan hem, heel mijn appartement ademt nog zijn aanwezigheid ... afwezigheid!

Hij wil wel met mij praten, hij wil ook graag vrienden blijven want "hij heeft niets tegen mij". Hij is nog heel lief en dat doet deugd maar ik wil meer. En misschien was dit geen gezonde relatie, maar ik kan hem echt niet loslaten ...

Woe, 25/09/2013 - 19:10 — hortensia
afbeelding van hortensia

Morgain

Dapper dat je je verhaal hier neer durft te zetten !
Ik vind het een beetje laf dat hij vertrokken is en een briefje heeft achtergelaten , maar dat is mijn mening .
Ik lees over twijfels ...vanaf het begin al een moeilijke start , maar wel beide echt proberen er iets van te maken, uitgesproken en verbeteringen gemaakt en ineens voelde hij zich niet goed niet in de relatie maar ook niet daarbuiten schreef je. Je angst werd waarheid want ondanks zijn belofte liep hij weg . Jij hebt verlatingsangst.. en nu twijfel je of alles aan jou ligt , of je dingen fout hebt gedaan anders hebt kunnen doen . Allemaal onzekerheid . Eigenlijk doorlopende onzekerheid geweest al die tijd al denk ik zo te lezen.
Het is heel moeilijk dit ,als twee mensen die een relatie hebben die nergens zeker van zijn om zo'n relatie in stand te houden. Jullie houden elkaar bezig lijkt het wel met twijfelzaaien terwijl jullie beide proberen dat niet te doen en toch gebeurde dat . Misschien heeft hij bindingsangst ...zou kunnen maar is ook weer een vraag..
Het zijn allemaal de vragen die alles weer aan het denken zetten ...
Wat moet je ermee en hoe krijg je zekerheid , want je kunt antwoorden op alles willen hebben maar meestal krijg je die niet .
Misschien moet je daar hulp bij hebben om uit te zoeken waar bij jou de angsten vandaan komen en hij waarom hij zich niet kan binden.

Het is ook heel rot om achter te blijven in een huis waar je samen in leefde , dat is heel erg omdat je met alles geconfronteerd blijft ...het zal tijd kosten , maar het hele proces kost tijd helaas...maar ooit zal het beter gaan , ook het wonen in dat huis dat je er niet meer dagelijks aan zult denken .

Heel veel sterkte

Liefs

Woe, 25/09/2013 - 20:52 — chalonda
afbeelding van chalonda

@morgain

He Morgain,

Natuurlijk wil je hier liever niet zijn, maar toch welkom! Ik hoop dat het je helpt om hier van je af te schrijven. Met Hortense ben ik het eens dat vertrekken met een briefje wel heel laf is en ik vind het heel erg voor je...

Stop met het jezelf verwijten ajb! Natuurlijk ben je met twee in een relatie en zul jij ook fouten hebben gemaakt, maar het is nu niet de tijd om jezelf te verwijten dat hij is vertrokken.

Ik hoop van harte dat je op termijn zult ervaren dat je niet minder verdient dan het allerbeste en niet een relatie waar je niet helemaal gelukkig mee bent.

Voor nu begrijp ik de schok en de pijn en het verdriet, gooi het hier maar uit! Ik heb ook niet eerder zoiets gedaan als wat ik hier doe, maar ik kan je verzekeren, it has been/it's a life line!

Liefs Chalonda

Don, 26/09/2013 - 00:26 — Morgain
afbeelding van Morgain

ik heb stiekem zijn

ik heb stiekem zijn ex-vriendin gezocht op facebook en gevonden. Is wel niet mooi van mij maar ja, een briefje schrijven is ook niet mooi en ik wil graag duidelijkheid.

Ik heb net even met haar gechat en het is duidelijk, haar relatie met hem lijkt echt een kopie van de mijne. Weglopen wanneer de relatie serieus begint te worden. Volgens haar heeft hij echt bindingsangst. Bij de vriendin voor haar was hij ook weggegaan toen ze niet thuis was. Zij reed samen met hem naar het werk en kreeg ineens op het werk een mail dat ze zelf voor vervoer moest zorgen. Iedere keer dat ze over kinderen of bouwen sprak, ging hij bij zijn moeder slapen. Hij wou een grote grond maar het mocht niets kosten. Heel moeilijk allemaal. Ze leefde ook enorm in onzekerheid, cijferde zich op den duur helemaal weg, maar hij liet haar uiteindelijk toch zitten. Ze vond dat ik mezelf echt geen verwijten moest maken, dat hij met een probleem zit maar er niets aan wilt doen dus dat ik er beter vanaf ben en aan mijn toekomst denk.

Niet dat ik mijn onderdeel wil negeren. Verlatingsangst is echt een issue voor mij en ik wil daar wel mee aan de slag zodat ik er in een volgende relatie niet meer zo mee zit. Maar het doet wel deugd om te horen dat het niet aan mij ligt dat hij wegloopt! Glimlach

Don, 26/09/2013 - 07:50 — waterman
afbeelding van waterman

@Morgain

Ha Morgain. Ik snap best de pijn en verdriet die je hier aan hebt. Het is nooit leuk om gedumpt te worden.

Maar weet je he, Morgain, soms zijn kerels (en ook sommige vrouwen) niet zooooo geschikt om een relatie mee te hebben. Dan zijn ze zelf nog niet volwassen geworden, slepen allemaal issues mee, kunnen niet voor zichzelf zorgen, of zijn gewoon eigenlijk niet zo aardig. Daar kom je soms pas later achter, en dan is het beter als ze weer hun eigen weg weer gaan. Dat is effe klote, maar daar moet je je niet al te veel van aantrekken, dan, he! Dan pasten jullie gewoon niet zooooo goed bij elkaar, en eigenlijk zijn er voor jou wel betere kerels te vinden. En dan hoef je jezelf ook niet allemaal verwijten te gaan maken.

Misschien effe kijken of er met deze nog serieus te praten valt, en anders maar gewoon achter je laten. Volgende keer ietsje beter je best doen, beetje werken aan jezelf, beetje veel meer zelfvertrouwen en veel meer zelfrespect tanken. En dan maar weer doorgaan he! Soms zitten er wat mannen tussen die best wel leuk zijn Knipoog

Heel veel sterkte!

Vrij, 27/09/2013 - 14:29 — Lovertje85
afbeelding van Lovertje85

@Morgain

Jeetje, dat lijkt me heftig zeg! Thuiskomen en ineens is je vriend weg... Al that is left is just a note....

Eerlijk? Ik zou woedend zijn... Waar haalt ie het gore lef vandaan om op zo'n manier weg te gaan... Maar dat even terzijde....

Ik zou hem goed duidelijk maken dat je nu de keus voor jezelf maakt. Jij wilt immers wel een stabiele toekomst met huisje boompje beestje en kindjes.... En je wilt neem ik aan niet aan een kind beginnen met iemand die wegrent als het even te warm onder zijn voeten worden.... Opvoeden vergt ook enorm veel communicatie.... En als jullie onderling al niet normaal kunnen communiceren gaat dat nooit goed komen natuurlijk.

Ik zou hem goed aangeven dat dit voor jou de grens was. Dat je nu voor jezelf doorgaat en je leven op gaat bouwen met het zicht op jou alleen. Ik neem aan dat hij zichzelf extreem tot in het uiterste zal moeten gaan bewijzen wil je een relatie met hem überhaupt weer in overweging nemen....

Dit is een respectloze manier om bij iemand weg te gaan. Gewoon die keus maken en de ander in het ongewisse achterlaten. Zonder ook maar de kans op een reactie van jouw kant.... Dat is gedrag wat hij maar beter af kan leren, mocht hij ooit echt een normale stabiele relatie willen kunnen hebben.....

Sterkte ermee!