Zojuist

afbeelding van Zwelgje

Net kwam hij nog wat ophalen.
Had hem een tijdje niet gezien en een brief van mij bij zijn post gedaan. Hij heeft hem gelezen en zei dat hij wil dat het goed met me gaat, maar dat hij niet met mij kan leven. En dat ik niet moest denken dat hij die brief meenam.
Want hij kan er niks mee.
Nu zit ik hier dus alleen met die brief voor me waar ik zo lang mee bezig ben geweest. En hij gaat lekker stappen met zijn vriendin.
3 maanden verder en mijn verstand zegt dat ik er echt een punt achter moet zetten, maar mijn gevoel is nog steeds zo sterk dat ik denk dat ik nooit meer gelukkig kan worden.
Voel me eenzaam, verlaten, bedrogen en schuldig...

afbeelding van Jay74

Ik snap je pijn, oh of ik het

Ik snap je pijn, oh of ik het snap, maar je maakt jezelf een beetje gek zo.
Ik weet't want ik zit in dezelfde fase, maar na 3 maanden moet je toch echt verder.
Ik snap je gevoel van nooit meer gelukkig kunnen worden of nooit meer om iemand kunnen geven.
Maar rationeel gezien weet je diep van binnen dat dat niet waar is.
Je gaat weer gelukkig worden en je gaat weer ooit verliefd worden, dat weet je eigenlijk ook wel.
Verwerk je pijn, ga er doorheen en maak een strijdplan om weer gelukkig worden.
Vraag jezelf hoe je verder kunt, wil je hier over een jaar nog mee zitten of wil je binnenkort niet weer een keer kunnen lachen.
WAT is ervoor nodig om weer gelukkig te kunnen zijn en het enige antwoord daarop wat je niet kunt gebruiken is ik wil hem terug.
Verder is alles toegestaan.
Ik ga Maandag naar een Psycholoog gewoon om even tegen iemand die daar voor is alles op een rijtje te kletsen.
Daarna ga ik de dingen doen die ik al een tijd heb laten liggen.
Ik jank tegen m'n vrienden tot ze er helemaal gek van worden.
Zit steeds op deze site om lotgenoten te treffen.
En over een tijd kom ik hier beter uit dan dat ik erin ging.
Zie liefdesverdriet.nu, "liefdesverdriet is een nieuw begin en geen eind".
JANK, VECHT en GENEES!!!

"When will my someday begin?"

afbeelding van Ellynetje

Ik begrijp je! Het is een maa

Ik begrijp je! Het is een maand gedaan en ik dacht dat alles nogwel goed zou komen.. Maar nu, ik heb er al heel wat minder zekerheid over, eigelijk nix van zekerheid.. Ik eet niet meer, slaap niet meer, pieker me suf.. Wrm liet ik hem gaan.. Wrm wil hij me niet meer..
Je moet verder! Echt waar! Ik weet hoe het voelt. Ik wil ook niet verder, ik blijf hopen, ik wil alleen hem, wrm doet het allemaal zon pijn?!