zo'n moment van woede

afbeelding van carolienkuiper

Hoort dit er dan ook bij?

Dat boze gevoel wanneer je verse ex (nog geen week) spontaan bij je beste vriendin wil gaan eten? Dat gevoel dat je iemand verafschuwd en dat je van hem walgt? Terwijl er feitelijk niets aan de hand is. Zij vind hem niet leuk-leuk en hij heeft het blijkbaar nodig. Ik heb de hele wereld om mee te praten en hij heeft niemand. Ik zou het hem moeten gunnen, een klankbord. Maar op de 1 of andere manier lukt dat vandaag niet. Het lukt me niet hem zijn geluk te gunnen, het lukt me niet om hem een nieuwe vriendin toe te wensen en het lukt me niet hem een mooie toekomst in te zien gaan.

Ik wil niet dat hij lacht en plezier heeft. Om de pure en egoistische reden dat mij dat ook niet lukt vandaag. Ik ben in de war, snauw iedereen af en staar voor me uit. Hoelang kan dit duren? Ik weet dat het morgen weer anders is en dat ik me dan vast beter voel. Maar nu gewoon ff niet...!

afbeelding van emotional

carolien

Woede, boosheid, ja dat hoort er ook bij. Herkenbaar wat je schrijft, want ik had ook zeker de eerste weken na de breuk die periodes van woede en precies...je wilt niet dat de ander lacht of plezier heeft. De gedachte daaraan dat zij plezier zou hebben en ik als een hoopje ellende zou zitten....bah. Op sommige momenten voel je dat gewoon zo, had ik ook.
Alleen voorzichtig zijn met de woede op anderen richten, tenzij die mensen weten wat er speelt en er begrip voor hebben. Maar goed, kan soms gebeuren en is mij ook wel gebeurd dat ik lichtgeraakt was door alle emotie en vaak hebben mensen er wel begrip voor.

Laat de woede ook maar gewoon even toe, hoort er helaas ook bij. Heel veel sterkte!!

warme groet
emotional

afbeelding van Unremedied

Inderdaad hoort dat er ook

Inderdaad hoort dat er ook bij. Misschien moet je ook niet proberen om ijzer met handen te breken, te ver in de toekomst te kijken, te veel bezig te zijn met dingen die nu nog niet relevant zijn. Zoals of hij een nieuwe vriendin zal krijgen of niet. Het is denk ik logisch dat je hem dat, zeker nu nog, niet toewenst. En ook denk ik dat het logisch is dat je hem niet direct gelukkig wilt zien, omdat je daarin (onterecht) gaat spiegelen wat jouw rol, jouw belang in zijn leven is geweest. Onterecht, want onlosmakelijk verbonden met een breuk is dat je ophoudt de echte inner feelings met elkaar te delen. Vaak doet men zich daardoor dan een stuk beter voor dan diegene zich eigenlijk voelt. Dat kan zelfs gebeuren (zoals ik ook wel eens gedaan heb) om de simpele reden om juist aantrekkelijk over te proberen te komen. Iemand die kracht en glans uitstraalt is tenslotte aanmerkelijk aantrekkelijker dan iemand die zielig in een hoekje zit te miepen hoe verdrietig hij is en hoeveel pijn hij heeft, zo dacht ik dan. Ik ben er nog steeds niet over uit of dat nou waarheid is of niet, trouwens.

Hoe dan ook, laat het allemaal maar over je heen komen. Dat is het enige wat je nu ook kunt. Niet voor niks spreekt men wel van een emotionele achtbaan als je relatie net uit is. Onderschat niet hoe heftig dat is en dat dat veel met je doet. (Bijna) alles is "normaal", juist omdat er geen "typische" gevallen bestaan.

Hoe dan ook, heel veel sterkte!

afbeelding van Eadin

@ Carolienkuiper

Ik heb dat ook
het is bij mij zelfs al langer uit (3 maand) en ik gun hem nog niets.
boosheid hoort er bij, en ik vind die eerlijk gezegt beter dan verdriet...
Wat je voelt is perfect normaal, ik schelde mijn ex toen het 1 week was uit voor het vuil van de straat...

Veel sterkte in ieder geval ! x