het is weer zondagochtend, ik vind dat de zwaarste dag van de week.
Ik wil niet altijd mijn weekend volproppen met mensen zien, maar geen afspraken, zoals nu, dan overvalt de leegte, eenzaamheid en verdriet me weer zo.
1 jaar geleden heeft hij me verlaten, terwijl hij zei dat hij echt van me hield. Opeens was er die avond dat hij me vroeg; 'weet je waarom het zo slecht gaat tussen ons?'. Ik wist niet dat het slecht ging, ik was juist blij en gelukkig in ons nieuwe huis, veel toekomstplannen over reizen en festivals bezoeken....
Bleek dat hij al 3 maanden een affaire had met een jong collegaatje; ik heb haar wel eens ontmoet, ze had geen indruk bij mij gemaakt. Ik voelde me altijd zo verbonden met mijn vent, ik wist gewoon dat niks en niemand daar ooit tussen zou komen, hij vertelde me ook altijd hoe blij hij met me was. Geen idee wat er boven mijn hoofd hing.
Hij is 45, ik 44, zij 27.
Zo gaat dat dan, 1 van de grootste cliches ooit.
Man in midlifecrisis is helemaal van de leg omdat een jong ding wel met hem wil n*k*n en het dan ook doen; volgens hem was het een kans die hij niet wou laten liggen. Bovendien kon hij niet geloven dat zij hem leuk vond. Verliefd was het volgende stadium. Elkaar elke dag zien op werk heeft olie op het vuur gegooid en toen dus nog even mij eruit werken.
Zo gezegd zo gedaan, ik had geen schijn van kans meer.
Hij heeft me verteld dat hij niet genoeg van mij houdt, anders zou hij toch niet met die ander in zee zijn gegaan?
Niks heeft hem verder weerhouden, iedereen, incl. relatietherapeuten en collega's, vrienden en familie hebben met hem gepraat, hem vertelt dat het misschien een tijdelijke bevlieging zou kunnen zijn. Maar hij wou maar 1 ding; haar en niet mij.
Nu 1 jaar later feest en zuipt hij door het leven, hij gaat continu op vakantie en is blij met haar en vooral trots; hij laat haar foto aan iedereen zien die het maar wil; zijn vangst!
Huis verkocht en moet hiermee dealen.
Blij zijn met het leven, doorgaan...
ik heb er zo'n moeite mee, ik mis het samenzijn zo.
Misschien kunnen jullie me even weer op het juiste spoor zetten?
dank!