Ik dacht nog even mijn gevoelens neer te schrijven.
Ik kan het maar niet geloven dat het nu volledig ophoudt.
OOO wat mis ik ze...OOO wat zie ik ze nog zograag....Maar goed daarvoor moet je met twee zijn.
Smorgens is het voor mij altijd het moeilijkste... Ik kan maar niet opstaan zonder aan haar te denken.
Het eerste wat in mijn opschiet is haar... En dan telkens met de vraag WAAROM....
Ik ben ze voorgoed kwijt...Er zal geen moment komen van spijt langs haar kant.
Ze zal haar niet meer bloot geven en zeggen hoeveel ze van mij wel houdt.
Neen daar is ze te vier voor. Daarvoor kan ze te goed toneel spelen en kan ze haar gevoelens verdrukken.
Een gevoel kan toch niet zomaar weggaan... 2 maandent erug smste ze mij nog dat ik haar man ben van het leven... Dat ze mij echt mist....
Nu dit spelleke duurt al wel 5 jaar...
Ze is bang om terug gekwetst te worden... Ze is bang dat ze niet in mijn familie wordt aanvaard.
Ik weet 1 ding... IK HOU ECHT VAN HAAR.
Ik blijf positief en stiekem hoop ik dat ze ooit terug voor mijn deur staat.
Dat ze me eerlijk zegt ik mis je.
Ik hou van U.
Een vraag die ikm ij nog steeds stel is zou ze nog een foto van mij in haar handtas hebben zitten.
Nog geen maand terug heb ik die nog gezien.
Maar ja ondertussen is er al zoveel verandert.
Ze zal zelf ook wel afstand nemen zeker????

ZO MOEILIJK ALLEMAAL...

xxx

Storm