Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Zuchttt
Opeens weet ik het, voel ik het, moet ik het doen?
Een paar dagen weg, gewoon, helemaal weg. Alleen. Naar een plek waar ik niemand ken, waar niemand mij kent.
Een plek waar wij samen nooit zijn geweest
Een plek zonder gedeelde herinneringen, zonder gedeeld verleden.
Maar waar naar toe.....
Wat doet mij niet aan jou denken.
Het enige wat ik kan doen is huilen. zwaar Overvallen door emoties op de meest vreemde plekken.
Elke keer realiseer ik me weer dat het voorbij is... Wanneer ik jou voor het laatst heb gezien, wanneer ik jou voor het laatst heb aangeraakt.
Elke klein detail, wat ik zie , waar ik loop Roept een herinnering aan ons op . Wat wij gedeeld hebben , Hoe gezellig wij het hadden, de leuke en liefdevolle momenten.
Even is er een lach, ik denk aan jou .
snel volgen de tranen het besef dat wij niet meer samen zijn.
Alles herinnert mij aan jou.
wat wij nog samen zouden doen. Wat ik nog aan je wil vertellen met jou wil delen.
Overladen van verdriet.
Het is niet in woorden uit te drukken
Alles weg
De pijn en verdriet ondraaglijk.
De vraag waarom? En waar heb ik dit aan verdiend blijven maar door mijn hoofd spelen.
Talloze oplossingen...
Ik wil weg, ver weg
Waar ik niemand ken, waar niemand mij kent
- SR's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@SR
Lieve SR, het is niet het weggaan wat zo moeilijk is , maar het weer terug moeten...
@SR
Weggaan kan nieuwe inzichten geven... Weggaan kan rust creëren die je nu even in je normale omgeving niet zo snel kan vinden.... Weggaan kan even confronterend zijn maar wel de doorbreking zijn van de verdrietige cirkel waar je nu in zit....
Alles wat ik je zie typen is heel normaal in de fase waar je in zit. Ineens zie je alleen nog maar de leuke dingen en bedenk je dat alles voor het laatst is geweest. Besef dat het beter is zo en dat de negatieve dingen er zeker ook waren komt vaak pas later.....
Als je de mogelijkheid hebt is even weggaan geen slecht idee lijkt me.... Ga lekker met een vriend/vriendin even een paar dagen ontspannen ergens. Niks hoeft en alles mag.... Je normale leven kost misschien nu even iets teveel concentratie en dat gaat nu even lastig, maar een paar daagjes weg kan enorm opluchten denk ik zo!
Sterkte!
@hortensia, @lovertje85
Ja dat klopt !!!
Ik weet dat je niet moet weglopen voor iets dat heeft geen zin.
Maar het lijkt zo fijn.
En terugkomen is inderdaad dan heel moeilijk.
Ik zie het dan als een stap terug weer in de ellende , weer verdrietig , weer het besef.
En weet je het heeft ook geen zin of ik nou hier ben of aan de andere kant van de wereld het verdriet zal er niet minder om worden....
@SR
Lieve SR,
Ik snap echt je wens , mss is het goed om even uit je huidige omgeving te kunnen stappen en nieuwe inzichten op te kunnen doen,mss wordt je daar sterker van en kom je beter terug dan hoe je wegging..
Volg je gevoel , als jij denkt dat dat een goede stap is om te doen, dat goed voelt voor jou om even weg te zijn, dan moet je dat gewoon doen.
Thuis komen weer zal niet fijn zijn , maar als jij ergens anders voor je zelf dingen goed op een rijtje kan krijgen wat hier mss niet lukt of om rust te kunnen vinden , dan kun je dat proberen toch ? Ik probeer aan te geven dat er ooit een dag komt dat je terug moet en alles thuis weer onder ogen moet zien. Als dat weggaan jou niet brengt wat je verlangt is terug komen nog zwaarder dan weggaan als je al het 1 en ander al met jezelf hebt uitgevochten....
veel sterkte SR ,het is zwaar , ik weet het, maar vluchten brengt soms meer sores dan er doorheen moeten gaan hoe klote dat het ook is ....
@hortensia
Ik wil alleen weggaan als ik Me verdrietig voel, vaak zijn dat de weekenden.
dan is het om de verkeerde redenen .
Dus daarom heeft het geen zin.
onthechten
SR,
tranen zijn er om los te laten, te onthechten van je eigen overtuigingen. Niet alleen van de persoon waar je zoveel om gegeven hebt, maar ook voor jezelf is het onthechten nodig om in een nieuwe energiebalans te komen. Huilen mag en misschien moet ik zelfs zeggen, het moet.
En je herinneringen komen naar boven om dat te bewerkstelligen. Het is niet zo die herinnering je pijn doet, maar het willen vasthouden aan de herinnering. Je zult merken dat het allemaal langzaam anders wordt. Wanneer de herinnering verdwijnt, heb je losgelaten. Er komt dat plaats voor nieuwe ideeën en mogelijkheden, die kunnen nu nog niet plaatsvinden, omdat je nog vast zit in je oude energiebalans.
Gewoon toelaten! Probeer de herinnering niet te zien als iets wat zou moeten zijn. Probeer de momenten die je ervaart te overzien. Niet bezig zijn met de herinnering, maar je afvragen waarom die herinnering op dat moment in je opkomt. De antwoorden kun je in je omgeving terugvinden, heb je een 'toeval' moment, is dat geen toeval, maar een aanwijzing voor de vragen die je hebt.
Succes!
@jamor
Ik huil ook hoor, heel veel zelfs. Om moe van te worden.
De antwoorden kun je in je omgeving terugvinden, heb je een 'toeval' moment, is dat geen toeval, maar een aanwijzing voor de vragen die je hebt.
Mooi gezegd!!!!
Ik hoop dat ik mijn antwoorden vindt, zal wel fijn zijn.