Zwaar...

afbeelding van Gast

Soms treft de eenzaamheid me als een mokerslag, in een fractie van honderdsten van seconden slaat het in, rechtstreeks en vlammend mijn ziel in,
mijn mondhoeken zakken af, mijn ogen doven,
mijn schouders worden zwaar, mijn voeten zwalken,
weer vraag ik me af wat de trigger deze keer was, maar te veel komt in mij op,
te veel
te veel betekent meer dan nodig, ik vraag me meer dan nodig af wat dit keer de trigger is geweest,
maar maakt het uit wat de trigger was?
Bezorgheid om wat komen gaat, angst voor een leven lang alleen,
wat, als ik diep van binnen kijk, wel eens de waarheid zal kunnen worden…

afbeelding van emotional

doubts77

Alles wat je schrijft..zo ontzettend herkenbaar. Ik weet dan ook even niet wat te zeggen, maar ik wens je heel veel sterkte!!!

warme groet
emotional

afbeelding van Jantje uit de emotionele achtbaan

the future is not ours to see

Hey Doubts,

Het is zo herkenbaar wat je schrijft, bij mij slaat ie ook af en toe in, dan mis ik mijn ex weer verschrikkelijk en ga ik hier schrijven. Maar er zijn ook momenten dat ik me zo goed voel, dat ik niet snap waar ik me druk om kan maken, dan begrijp ik gewoon echt niet dat ik me een dag daarvoor nog rot heb gevoeld.

Wat betreft een leven lang alleen, die angst heb ik ook regelmatig, hoe meer ik daar over nadenk hoe beroerder ik me voel, weet niet of hier echt een remedie voor is, wel belangrijk is dat je ook nog andere belangrijke doelen in je leven hebt, behalve het vinden van een partner, dit is voor mij erg lastig...maar ik weet wel dat dit moet veranderen.

Voor de rest kan ik alleen maar een zinnetje uit een bekend liedje citeren:
The Future's Not Ours To See…Que Sera, Sera

afbeelding van lala23

@doubts77

hey,

Wat je schrijft is ook voor mij herkenbaar. De eenzaamheid, de angst, de zorgen voor de toekomst,.... Ik probeer deze gevoelens er te laten zijn, hoe moeilijk het ook is. En probeer te denken dat dit waarschijnlijk gevoelens zijn die komen en ook weer gaan. Vind ze zelf ook rot, maakt dat je enkel harder gaat verlangen naar je ex (of naar een nieuwe partner), ook al was de breuk voor mij wel het beste. Ik probeer er wel niet te hard in mee te gaan, want wie weet wat de toekomst zal brengen? We kunnen ofwel ons heel veel zorgen maken of we kunnen gewoon afwachten en zien wat er op onze weg komt... Misschien helpt het voor jou (en voor mij)om manieren nu te zoeken waar het toch comfortabel voelt om alleen te zijn. Want is dat niet de essentie... dat je ook op jezelf gelukkig moet kunnen zijn?

Maar al bij al worstel ik er zelf ook mee, weet ik mijn weg ook niet altijd met deze gevoelens. Wens je althans veel sterkte.

Hou je goed x

afbeelding van mrbean

mrbean @doubts77 herkenbaar

Dit is herkenbaar, is mooi verwoord, eenzaamheid, angst om alleen te blijven, wie heeft dat niet gehad? Uiteraard, je hebt altijd familie, vrienden, hobby's, werk, afleiding, maar het is toch anders, om met iemand exclusief het leven te delen. Is dat toch de enige manier om eenzaamheid te kunnen verdrijven?
Heb het momenteel niet slecht, heb niets te klagen, maar heb nog steeds het gevoel dat niets het geluk van een relatie kan overtreffen, ook al was het niet altijd rozengeur en maneschijn.
Maar neemt niet weg dat je altijd positief moet proberen te blijven, de eenzame periode is ook een periode waarbij je met jezelf wordt geconfronteerd, en waar je enorm veel van kunt leren, en sterk kunt worden.
En probeer toch iets eraan te doen, door te ondernemen, iets te doen, desnoods iets nieuws, kun je die angst wegnemen.

Veel sterkte.

Groetjes,

Mr Bean

afbeelding van Letje

@Doubts77

Yep, ik ken het gevoel, maar toch... af en toe kan ik een beetje genieten van de kleine dingen, ik hoop dat meerdere dit toch ook herkennen!
Hou je taai!!

afbeelding van emotional

Letje

Af en toe een genieten is ook wel herkenbaar! Ik heb dat bij muziek, film of ook gewoon zomaar zonder echte reden. Gelukkig dat ook dat nog kan!

afbeelding van doubts77

@allen

Lieve allemaal, heel erg bedankt voor jullie reacties. Geloof me, ik geniet met volle teugen van het leven, meer dan toen ik in mn vorige relatie zat, maar zo één keer in de zoveel tijd vloert de eenzaamheid me, en schrijven helpt Glimlach. Maar ik heb absoluut geen klagen momenteel, ik durf zelfs weer wat te voelen voor iemand...Het is in een heel pril stadium, maar god nu merk ik pas echt wat voor opdonder ik heb gehad van mijn vorige relatie...Maar goed, rustig aan, en hopen op het beste....

afbeelding van anja26

@Doubts77

Hey,

Heel herkenbaar wat je allemaal beschijft.
Wel fijn dat je weer gevoelens kan hebben voor iemand anders, geeft de(ze) burger moed Glimlach
Duim voor je dat het wat moois gaat worden!

Grtz Anja