zwaar

afbeelding van Gast

Iedereen bedankt voor jullie warm welkom. Maar speciaal voor petals, kiki, Waterman en angel....een dubbel dankjewel. Jullie zijn lieverds.
Door al dat schrijven , lezen en terug denken, was het een zware nacht. Heb me leeg gehuild. Gepiekerd, nagedacht over wat jullie zeiden. .. vanmorgen na de kids na school waren, terug naar bed gegaan met de dekens over mijn hoofd. . Voelde me zo brak, ellendig, alleen. Toch opgestaan omdat ik naar de therapeut moest. Daar Nog maar meer huilen...Zij vond dat ik wel degelijk vooruitgang had geboekt, al heb ik dat gevoel zelf niet. .. dat ik er moeite mee heb dat hij zo snel al weer naar een ander is gerend , dat dat mijn verdriet triggerde, was logisch. Het vreet aan me. Ze heeft me wel het advies gegeven om niet meer na te denken over waarom hij zich zo gedroeg. .. het waarom veranderd niks aan het feit HOE hij zich gedroeg.....Eerdere keren als hij weg liep was ik alleen maar bezig met de korte termijn oplossing, want als hij terug kwam was mijn verdriet tenminste weg. .. nu ben ik bezig met de lange termijn oplossing... het loslaten, er doorheen gaan, hem uit mijn leven bannen, uit mijn hoofd, uit mijn gevoel. ... Want mocht hij terug komen. ..dan weet ik dat er toch weer een moment komt dat hij zal gaan. .. en ik weer Deze pijn opnieuw zal ervaren. .. Want het gaat immers al bijna 7 jaar zo. ... maar te zorgen voor die lange termijn oplossing lukt me gewoon niet. .. Want het liefst wil ik dat hij er gewoon weer is....dat alleen maar de mooie dingen er zullen zijn, zodat ik weer kan genieten van mijn leven, van ons samen... van de dingen die ook bij ons hoorde. ...ben gewoon ook bang dat ik nooit meer zo kan genieten met een ander. .. Hij is inmiddels 14 weken weg, is ook nog nooit zolang er niet geweest, snap ik nu hij een ander heeft...er is ook helemaal geen contact meer en ook daar raak ik soms weer van In paniek. .. Wil ik bellen, mailen, appen....IETS..... Maar toch doe ik het niet.... ga mezelf niet verlagen. ....maar ik ben er dus nog lang niet....Weet geen manier om mijn leven weer op te pakken zonder hem. ...

afbeelding van kiki70

Twinkel

Stapje voor stapje krijg jij jezelf weer terug. 1 Tip: Ga wandelen met of zonder je kinderen. Leg je mobiel in een lade en kijk er niet naar.. Alle dingen die je van hem hebt gekregen, stop die in een doos. Haal fotos uit je mobiel en berg fotos op. Zo kom je verder en blijf je er niet in hangen. Jij wil veel te snel alles in 1x vergeten, maar hoe slecht het ook was.. verwerking duurt lang.

Knuffels
Kiki

afbeelding van waterman

Lieve Twinkel

Maar je bent je leven nu aan het oppakken. Zonder hem... Je bent voor jezelf bezig! Eindelijk voor jezelf bezig!!!! Bedenk dat hij heeeeeel erg slecht voor je was. En dat je hem kwijt moet, uit je leven. En daar ben je alle noodzakelijke stapjes voor aan het doen. Je praat met je psycholoog, je bent bezig met jezelf. Jezelf weer oprapen. Dat doe je wel, he.... Ondanks die enorme klap die je van hem hebt gehad. Dat doe je toch wel!!! Dapper van je, en erg goed.

Ga zo door, ga zo door, ga zo door. En over een tijdje, dan verdwijnt hij langzaam uit je gedachten. Dan komt er weer ruimte voor JOU! In jouw eigen gedachten! JIJ!!! JIJ!!!!!! TWINKEL!!!!!! Die is belangrijker dan zo'n kereltje, hoor......

Heel veel sterkte!!!!!! Liefs
Waterman

afbeelding van petals

twinkel, 7 jaar, dat is niet

twinkel, 7 jaar, dat is niet niks!!! Het inzicht dat je nu hebt is heel erg belangrijk. Het is een stap van korte termijn bevrediging van de allesoverheersende wens, het allesoverheersende verlangen om gewoon weer terug te zijn bij hem, naar lange termijn. Je ziet dat hij op de lange termijn niet verandert, dit hoort bij hem, die leuke en lieve tijd was er ook wel maar dit is wie hij echt is, dit is hoe hij jou echt behandeld en dat zal hij blijven doen, of je nu nog 1 keer of nog 10000 keer naar hem teruggaat. Dat moet je heeeeeeeel goed in je achterhoofd houden. En ik denk dat hij zijn gedrag keihard meeneemt naar zijn volgende vriendin, in die zien valt zij niet te benijden al zou je korte termijn instinct waarschijnlijk zo met haar ruilen...

Het no contact is belangrijk om hem geen enkele ingang meer te geven, tot jij sterk genoeg bent om hem echt weerstand te bieden. Mijn ex heeft het nog tig keer geprobeerd maar ik hield alles af, al schreeuwde mijn hele lijf ik wil terug ik wil terug ik wil terug! In die zin denk ik wel degelijk dat het inzicht in zijn gedrag, en het waarom van zijn gedrag mij persoonlijk heeft geholpen, doordat ik zag welk patroon er bij hem aan ten grondslag lag, en volgens mij welke stoornis, vielen alle puzzelstukjes in elkaar voor mij en wist ik dat er nog maar 1 ding opzat: rennen en blijven rennen. Toen hij ineens weer op kwam duiken 8 maanden later, was ik sterk genoeg en wist ik wie hij echt was, dat inzicht had ik zo sterk dat ik er niet meer over zou peinzen om nog bij hem in de buurt te komen nu.

Maar ik denk ook dat je psycholoog in die zin gelijk heeft dat het hierbij vooral om jou draait en om jouw herstel, en niet om hem, kijken naar de feiten en vervolgens met jezelf aan de slag, niet bij hem blijven hangen.

Het paniekgevoel hoort er bij. Heel knap dat je er niet aan toegeeft, dat vergt veel kracht. Met elke dag zonder hem zal die kracht sterker worden. Jij legt nu vanbinnen de link tussen gelukkig zijn en hem, maar die link is vals, dat is de grote illusie die je van binnen uit moet gaan verbreken. Het is nog vers, het was een heel lange relatie, verlang niet te veel van jezelf. Elke dag is er een, blijven ademen en rust voor jezelf, praten met de psycholoog, delen met mensen die het begrijpen, maar vooral ook zoals Kiki zegt weer op je gemakje dingen voor jezelf gaan doen, stukje wandelen, iets voor jezelf. Zodat je langzaam gaat zien dat het leven veel meer is dan hem. Jij kan het echt wel zonder hem.

afbeelding van Hetlevenismooi

@twinkelloos

Het is nu pas 14 weken, is niet zo lang nog om over liefdesverdriet heen te komen.
Het heeft echt zijn tijd nodig en GEEF het tijd, de verwerking.
Weet je hoe fijn het voelt als je uiteindelijk jezelf weer terug hebt gevonden?
Het voelt geweldig!
Laat dat je doel zijn.Glimlach Het voelt nu zwaar, logisch door je heftige gevoelens nog.

Jij schrijft ex heeft een ander? Lekker opzouten dan.

Je kunt je leven terug oppakken, al lijkt het alsof je er nooit meer overheen komt, ik dacht dat ook.
Toch heb ik vanuit de diepte altijd omhoog willen klimmen.
Ik was net als jij ook helemaal de weg kwijt.

Kijk ook naar de minder leuke dingen die er gebeurd zijn.
Waar jij je niet prettig bij voelde.
Een kruimel gaf je misschien weer dagen een gelukkig gevoel maar zo hoort een relatie niet te zijn.
Mijn ex kon zich moeilijk omswitchen, misschien was dat bij jou ook zo.

Mooi gezegd van jouw psycholoog om niet meer na te denken over waarom hij zich zo gedroeg.
Ik pluisde alles uit tot in den treure...mooi advies!

Huilen lucht ook op!

Liefs!

afbeelding van twinkelloos

Lieve mensjes. ..dikke

Lieve mensjes. ..dikke knuffel voor jullie ,voor jullie lieve woorden!
ik snap heel goed wat jullie schrijven, maar het voelt zo tegenstrijdig. Aan 1 kant wil ik hem niet loslaten, omdat ik nog altijd zo van hem hou.
Aan de andere kant weet ik als ik dit niet doe. .. het altijd zo zal blijven. Dat ik altijd bang zal blijven dat hij gaat. En geloof me. .. Ik ben vaak bang geweest. Ik was altijd op mijn hoede. .. en zelfs als het super ging tussen ons, hoefde er ook maar iets te gebeuren en hij ging..
Die mooie dingen zijn inderdaad het lijntje waar ik me aan vast houd. Hou hem in mijn hoofd bij mij... De ochtenden vind ik het ergst. . Dan word ik wakker en kan ik niet meer tegen hem aan kruipen, zeker als ik weer eens alleen droom over de mooie dingen, dan slaat de paniek toe. .KIKI Ik ben alles van hem weg gedaan, echt de duobak in, alles! Maar het legt in mijn hoofd, alles in mijn huis herinnert me wel aan iets. Het doet ook nu dan extra pijn dat hij wel zo verder is gegaan. . Alsof ik ingeruild word voor het eerste wat Op zijn pad kwam. . Heb daar zelfs beeld bij... dus WATERMAN Ik ben daar nog zo mee bezig dat ik het niet zie als mezelf oprapen laatst staan Het knap van mezelf vind. .. mijn gedachten overheerst alles...PETALS Ik snap precies wat jij beschreef in het pb ....maar net als HETLEVENISMOOI zei. .. Ik heb ook weken als lopen uit pluizen, lopen zoeken naar antwoorden. ..en dat werd ik alleen maar ellendiger van. .. maar ik snap helemaal wat jij bedoeld, en ook fijn dat jij het advies van de psycholoog erkent....Ik heb geen afscheid kunnen nemen van mijn ex, want zo was hij er en vervolgens ook weer niet...en ook dat heb ik last van. . Soms zou IK een gesprek met hem willen aangaan zodat ik het mshn beter kan accepteren. ..Want daar zit ook een probleem...KIKI Ik vind jou ook een lieve meid...jij zei samen staan we sterk.... dus als je...jullie....mij hier doorheen willen helpen....heeeel graag....xxxxx

afbeelding van kiki70

Twinkel...

Natuurlijk helpen we jou door deze bizarre strijd om jezelf weer te vinden. En je mag alles schrijven wat je wilt.. is het nou leuk of verdrietig niets is gek en we steunen je. Ik ben er ook gekomen met zovele van dit forum en nog steeds bij een terug val staan ze voor me klaar. Het helpt echt lieverd.. samen staan we allemaal sterk...

xxxx knuf xxxx

afbeelding van waterman

Heeeeeee Twinkel

Heel veel sterkte!!!! Volhouden, he. Blijf schrijven, hoor. Hier,, of in PriveBerichten, mag allemaal....

Knuffels en aai over je bolletje
Waterman

afbeelding van petals

hey twinkel... dat je dat

hey twinkel... dat je dat gesprek wil aangaan, snap ik helemaal. Je wilt toch op zijn minst een soort van afsluiting, het kunnen verwerken / begrijpen in je hoofd. Het probleem is echter, en daar komt weer die waarom-deed-hij-dat vraag om de hoek kijken, ik denk dat het bij bepaalde mensen onmogelijk is, sterker nog schadelijk voor jezelf, om zo'n gesprek te hebben. De patronen in sommige relaties zijn heel anders dan bij een relatie met iemand die zich normaal gedraagt, iemand die wat jij zegt ook ontvangt en naar jou luistert. Een 'normale' relatie gaat uit, om een bepaalde reden, je hebt ruzie, je probeert erover te praten, je luistert op zijn minst naar elkaar, je concludeert misschien dat het niet werkt, of de ene kant concludeert dat en het is zuur, erg zuur. Maar dit soort relaties is nog eens extra zwaar, omdat je al een hele tijd in de waanzin zit, je vecht al een hele tijd, je krijgt het ene moment een poeslief gedrag en het volgende moment ingemeen, je snapt er niks meer van. Dat is al onbegrijpelijk, ieder normaal mens zou daar totaal van in verwarring en overdrive raken, ziehier wat jij nu voelt. Wat zou je dan liever willen dan het snappen, gewoon praten, op zijn minst afscheid nemen? Maar net dat werkt niet! Dat is onderdeel van de illusie die hij heeft geschapen, met hem valt er niet normaal te praten, dat zag je al, elke keer als het serieus is rent hij weg of schuift hij alles af op jou. Probeer je alleen maar voor te stellen wat voor een 'gesprek' dat zou worden.

Het zal nog een hele tijd in je gedachten blijven is helaas de situatie... maar vooruit blijven lopen, jezelf elke keer terug fluiten met je verstand: een gesprek werkt niet! Door die dubbele gedachten sta je nog niet stabiel, hij kan je zo weer ompraten bij wijze van. Sterk worden!

afbeelding van twinkelloos

Ik weet het en toch blijven

Ik weet het en toch blijven die vragen knagen. ..Ik heb net dat artikel gelezen en het klopt wel. . Soms zin ik ook op wraak... Zeker nu Ik weet dat hij alweer vrolijk verder is gegaan. .. Hij kijkt niet eens om. . Heeft ook geen contact meer gezocht. ... ook al zijn eerdere exen deugden in zijn ogen nooit...zijn ex heeft MIJ destijds gewaarschuwd voor hem, maar ook ik luisterde niet. Ik zie het echt gewoon even niet zitten, weid iedere ochtend drijf nat wakker, droom me een bult... Moet zo gaan werken, me een lange dag er maar weer doorheen slepen, ben namelijk eerder al een baan kwijt geraakt toen ik net zat als nu. . Lieverds Ik wens jullie een fijne dag, Waterman bedankt voor de aai over mijn bol, petals jij voor pbtje, Tot later. .. Liefs xxx

afbeelding van Hetlevenismooi

@twinkelloos

Vragen had ik ook...toch kreeg ik vaak een antwoord wat ik niet verwachtte.
Goede afsluiting heb ik ook niet gehad...denk dat het komt dat we te verschillend waren.
Soms passen partners niet bij elkaar, al is er veel houden van.
Dan doe ik dat zelf toch en jij ook. Knipoog
Dicht bij jezelf gaan komen, dan kun je het zelf doen als het niet anders is.

Van vragen komen weer vragen...het antwoord wat je graag wil horen komt ook vaak niet. Of er komt weer zo een antwoord waar je ziek van wordt.
Jouw gedachten zijn de zijne niet. Heel verschillend.

Werk ze en hoop dat jij jezelf wat op hebt kunnen rapen, maakt je ook weer wat sterker.
Elke dag een stapje vooruit!
Ik zie je zo voor me, naar het werk slepend, herkenbare pijn, gaat over hoor lieve schat! Echt, het gaat over!

Tot later.
Liefs!