Helemaal geen vaag blog. Eerlijk en vol emotie geschreven. Hoe je je voelt op dit moment.
En herkenbaar in zekere zin. Aan de ene kant resoluut zijn in je voornemen (ik ga weg) en aan de andere kant zeggen dat het niet aan jou ligt en als zijn problemen er niet waren geweest.....etc.
Waarmee hij enorm een wig tussen de deur van jouw hart zet, zoals dat ook bij mij gebeurd is en bij zoveel anderen hier.
Het lag niet aan mij en zij wilde gewoon vrij zijn. Er was niemand anders en daar had ze ook geen behoefte aan. Tot het moment dat bleek dat ze er schijnbaar toch wel behoefte aan had en blijkbaar ook al zoveel verder was gegaan met haar leven dan ik met het mijne. Tja, en ik hou nog steeds van haar, zoals ze was toen in elk geval. En jij nog van hem.
Toch wil ik je op t hart drukken om verder te gaan met je leven, een leven zonder hem, al zou je zo graag anders willen. Want er komt een moment dat wel iemand anders langskomt in zijn leven (en hopelijk ook in het jouwe) en ik zou je niet toewensen dat je al die tijd op hem hebt zitten wachten en vervolgens een enorme dreun krijgt.
Je snapt wel hoe ik t bedoel, toch?
Maar nu is het moment voor rouw, dat snap ik ook.
Heel veel sterkte!

O Vlindertje wat zwaar!!! En ook hier herkenbaar!
Helaas, meis, liefde is niet altijd genoeg om het te laten slagen. Er kunnen nog zoveel goede bedoelingen zijn, pure genegenheid en toch lukt het niet. Soms weet je niet eens precies waarom, kan je je vinger er niet op leggen, maar iets in hem zegt hem dat het - nu - niet gaat. En dat is héél, héél zuur! Want helaas kan je niets anders dan het accepteren, je moet namelijk allebei ervoor blijven gaan wil het kunnen. Terwijl alles in je schreeuwt dat je dit niet wil, dat je bij hem wil zijn.
Inderdaad is het soms een kwestie van verkeerde timing.

Desondanks moet je door. Hij is er nog voor je als je hem heel hard nodig zou hebben, dat is fijn.
Ga er nu echter aan werken om weer op je eigen benen te kunnen staan. En dan kom je op een dag tot de conclusie dat je je ook weer écht alleen kunt redden.

Iemand schreef hier ooit...als je partner, om welke reden dan ook, ervoor kiest om niet bij jou te willen zijn ben je áltijd beter af zónder hem.
Het klinkt cru nu, want ik begrijp dat je in een verschrikkelijke emotionele maalstroom zit, maar is wel een waarheid als een koe.

Je zult nu vast wel een paar dagen flink verdrietig zijn. Het is gewoon flink klote!!!
Probeer te accepteren dat de situatie op het moment is zoals hij is. We kunnen niet in de toekomst kijken, dus je weet niet wat er dan gaat gebeuren, maar nu is het zoals het is.

Toen mijn lief overleed was mijn survival techniek: Carpe diem, iedere dag is er 1, blijf bij het moment, niet teveel in het verleden, niet teveel naar de toekomst. Lijkt me een goede om nu ook in te stellen.

Het voelt nu misschien niet zo, maar het komt goed. Echt!!!

Sterkte meis!!!!!!