O mijn god, hij smste me net, dat hij over een half uurtje hier is met de laatste grote spullen en dan het definitieve afscheid en elkaars sleutel teruggeven pfff. Het ging de laatste anderhalve week redelijk de goede kant op met me, maar nu zit ik al weer te trillen en ben misselijk. Zie er zo tegenop dat hij zo komt. Hoop zo dat ik niet weer een terugval krijg want dat trek ik niet. Waarom hoop ik heel diep in mijn hart dat hij zegt "kunnen we even praten" maar ja dat is ijdele hoop, helaas. Ik zal me proberen sterk te houden, maar zal niet eenvoudig zijn.
Hoop dat jullie aan me denken vandaag????