Mijn gevoelsleven lijkt wel een achtbaan en ik word er kotsmisselijk van. Zeker het idee dat die dips nog wel even blijven en zeker na vrijdag. Ik ben het echt even helemaal zat. Iedereen heeft het hier over kinderen enzo, hun belevingswereld is op dit moment echt heel anders dan de mijne en dat vind ik moeilijk. Ik ben ook erg chagrijnig en wil dat iedereen me met rust laat. Ook ben ik af en toe weer boos, dat die dommerd me laat gaan terwijl hij bang is nooit meer zo'n leuke vrouw te vinden. Ik ben toe aan rust en aan geen contact, maar iets in me schreeuwt ook om vastgehouden te worden door hem.

Sorry mensen.

Mijn ex en ik dachten het even uit te vechten op deze site, waar mensen normaalgesproken hun ldvd-verhaal zetten. Daar begon ik ook wel mee, maar ik had aan mijn ex gezegd dat ik op deze site geschreven had en toen gaf hij een reactie, enz. We zullen jullie niet meer lastigvallen met ons gebekvecht. Sterkte allemaal!!!

Vandaag lekker naar het strand geweest.. aan het eind van de dag dacht ik "Goh ik heb al heel lang niet meer aan hem gedacht"

En wat denk je.. zit ik op msn komt hij online..
Ja dan moet ik eerst iets uitleggen.. Hij heeft sinds een paar maanden een nieuwe mail en ook nieuwe msn dus..
Zijn oude mail had ik weggegooid en zijn nieuwe mail had ik sinds pas dus geblokt.

En jah natuurlijk hij komt online met z'n oude mail en zegt weer iets tegen me.. Hij wilde gewoon praten en hij gaf toe dat ie alleen maar op die mail kwam om met me te praten..

Help wat moet ik daar nou mee? Uiteindelijk zei hij dat hij het bij wilde leggen omdat hij spijt had van hoe het was gelopen.. Maarja ik ging zeggen dat ik het niet bij kon leggen dat hij veel te veel gedaan heeft en dat het me veel te veel pijn deed.

Vandaag is de eerste zondag in 2,5 jaar dat hij niet wakker wordt naast mij. Althans de eerste zondag dat hij niet meer bij mij hoort en niet wakker wordt naast mij. Toen ik vanmorgen wakker werd was het eerste wat ik deed voelen waar hij ligt. Toen ik besefte dat hij er niet was heb ik non-stop gehuild. Nooit meer wordt ie wakker naast mij.. nooit meer. Ik wou dat de pijn wegging... Ik wou dat ie weer naast me lag...

Hallo iedereen,

Het is nu precies een week geleden dat ik de eerste persoon verloor die het dichtste bij mijn ideaal beeld kwam. De droom begon 2 en een half jaar geleden en de pijn die ik nu voel wordt alleen maar erger in plaats van minder.
Het begon allemaal heel raar met ons. Hij was een vriend van me en toen het over was met mijn relatie heeft hij me helpen verhuizen. We begonnen veel met elkaar om te gaan en hij was practisch elk weekend bij me. En natuurlijk viel ik meteen voor zijn charmes. Toen ik na een maand bij mijn ouders op bezoek ging sloeg het noodlot voor het eerst toe. Hij ging op bezoek bij een (toenmallige) goede vriendin van me en toen hebben ze met elkaar gezoend. Natuurlijk was mijn hart gebroken en na veel met hem gepraat te hebben en na haar gedumpt te hebben uit mijn leven besloot ik toch wel verder met hem te gaan omdat wij toch geen relatie hadden.

Het is nu al best lang uit tussen mij en men ex, maar toch, god wat houd ik nog van die jongen.....
Gister koninginnedag, hij ging stappen, natuurlijk al genoeg gedronken....hoop dat hij niet zo in het wilde weg een andere meid heeft staan versieren....
ik haat het alleen zijn...

zie mijn eigen beantwoording van 21 april onder de naam van reactie: "boos".
Ik ben benieuwd naar jullie reacties op dat verhaal!