Ik heb een te gekke stap avond gehad met mijn maatje maar hij waarschuwde mij dat het nu wel genoeg was geweest om het steeds over mijn ex te hebben want ik heb het er de laatste maanden genoeg over gehad vinden de meesten behalve 1 vriendin die zegt dat ik het met mijn ex moet afsluiten voordat hij verdwijnt uit nederland. Ze begrijpen het niet dat ik er zoveel moeite mee heb... Ze weten wat hij mij heeft aan gedaan maar sorry ik kan mijn gevoel voor hem niet op nul zetten... Ik zal er aan denken en zal morgen met mijn vriendin erover hebben of het echt zo is dat ik erover met op houden dat de mensen het echt zat zijn. Sorry het is zo moeilijk om hem uit mijn gedachten te houden...

Het is weer weekend... Zou dat klote gevoel in het weekend altijd zo blijven? Vrees van wel.
Het is moeilijk om op plekken te komenwaar je samen herinneringen aan heb.
Ben al geweest op de plek waar we elkaar ontmoet hebben.
Gisteren in de winkel geweest waar we veel gekocht hebben voor ons huis. En vandaag naar de kroeg geweest waar we veel samen kwamen en veel lol hebben gehad.
Klinkt misschien een beetje sentimenteel of zweverig maar doet echt veel pijn om op dat soort plaatsen te komen.
Maar de ergste plek is en blijft mijn huis....

Het begint nu echt tot me door te dringen dat ik mezelf voor de gek houdt dat het ooit nog eens goed komt. Mijn ex heeft zijn huis al verkocht en wanneer hij weggaat weet ik niet.. Twijfel nog steeds of ik hem moet bellen voor zijn laatste spullen.. Ben bang als ik hem weer zie of spreek hij mij weer pijn doet zoals hij het laatste half tot een jaar heeft gedaan. Het was iedere keer afstoten aantrekken en maar steeds die muur die hij omhoog trok. Ik kon niet tot hem door dringen en dat heeft ook veel pijn gedaan. Erkan nog wel veel gevoel tussen ons zitten maar ik denk dat het nooit meer zo wordt als het vroeger was daar is er teveel voor gebeurd. Bovendien heeft hij voor die ander gekozen. Door zijn botte gedrag en zich iedere keer afsluiten ben ik in een afgrond gedonderd waar ik nu beetje bij beetje weer aan het uit klimmen ben.. Stel dat ik hem zie en ik weer helemaal voor de bijl ga, dat kan ik er op dit moment niet bij hebben. En aan de andere kant is het misschien wel goed dat ik hem zie, kan zijn dat ik toch niet meer zoveel voor hem voel en om het af te sluiten. Is het nou het alleen en eenzaam zijn of is dat ik hem mis.. Zo lief was hij de laatste tijd niet meer voor mij...

Hoi Linda,

Datum : 04 november 2004

Aangezien ik je telefonisch niet kan bereiken heb ik toch maar besloten om je op deze onpasselijke wijze een brief te sturen, ik had je hier veel liever persoonlijk voor willen spreken. Ik schrijf deze brief omdat ik iets van mijn hart wil en ik hoop dat je me hierdoor als vriend waardeert.

Enkele weken geleden heb je mij, na je vakantie per SMS en telefonisch te kennen gegeven nooit meer te willen zien of spreken. Nog mag ik je vrienden, kennissen of familie ooit spreken. Ik vind dit erg vreemd, omdat we al langer dan een jaar geen relatie hebben en alleen nog soms contact hadden met elkaar. Ik was wel erg blij dat we gewoon vrienden konden zijn, hetgeen voor mij veel betekende.

Sinds gisteren voel ik mij weer helemaal terug bij af.Slecht.Ook nu hun relatie uit is blijven mij vragen hoe en het waarom achtervolgen...
Deze morgen wil ik de warmte van een andere vrouw voelen, een schouder om mijn hoofd op te leggen en te denken aan nieuw. Zou dit helpen?
Ik denk nu aan mijn dochter; die ik dan minder zou zien. Maar ook die is sterk en zal ondanks haar jonge leeftijd, de veerkracht hebben om te begrijpen. Neen dit kan ik haar nog niet aandoen.

vandaag heb ik ze voor het eerst terug gezien, ze was op vakantie en ik ben haar gaan opwachten op de luchthaven. ik kon het niet laten, ik heb gewoon mijn hart gevolgt. er was iets raars in haar blik toen ik haar zeg, ik weet dat ze nog van me houdt en dat ze me mist, maar er is iets dat me zegt dat er niet klopt, net alsof er iemand haar gemanipuleerd heeft. ondertussen lopen de rest van de problemen ook door, elke dag word ik wakker en krijg ik een andere teleurstelling (deurwaarders, ziekte, whatever). ik ben radeloos, ik voel me eenzaam en onbegrepen, ik weet dat ik haar ni kan dwingen om terug te komen, maar kan ze me ni ff steunen zoals ze daarvoor deed, ik heb nog liever dat ze doet alsof dan dat ze me links laat liggen.

Vandaag zouden we anders 2 jaar verkering hebben.....
Ma ondertussen is het alweer bijna 7 maand uit.
We hebben allebei bekend dat we nog knettergek op elkaar zijn ma hij is er nog niet aan toe om toch de stap te nemen. (met name omdat ik hem heb gedumpt)
Het vertrouwen in mij is er nog niet helemaal en tijd speelt een grote rol en zijn omgeving werkt niet mee. Natuurlijk geef ik hem deze tijd maar zoals het nu gaat wil het eigenlijk niet meer.
Al een halfjaar word er alleen moeite gedaan vanaf mijn kant, terwijl hij zegt nogwel gek op me te zijn!
Het is zo dubbel. Wat wil hij nu?
Als ik niks meer laat horen van mijn kant, zal ik nooit zijn vertrouwen terug winnen om hem tot deze stap over te laten gaan.