Zoals jullie in mijn laatste dagboekbericht hebben kunnen lezen zoekt hij weer contact met mij. Eerst heb ik het geprobeerd te negeren maar langzamerhand hebben we toch weer contact gekregen. Vorige week hebben we voor het eerst weer eens afgesproken. Gewoon even gegeten. Niet bijzonders. Hij was erg aanhankelijk en ik krijg nog steeds iedere dag smsjes/mailtjes van hem. Ik merk aan mezelf dat ik weer verward raak van hem. Wat wil hij nou van me? Een ding weet ik zeker, en dat is dat ik niet van plan ben hem mij weer te laten kwetsen. Het is nu genoeg geweest. Gisteren heb ik hem gesproken aan de telefoon.

Ik mis ze echt. Ik mis nog steeds wat we hadden en deden. En misschien niet alles wat we de laatste tijd hadden, maar wel die 3,5 jaar daarvoor. Hoe ze lacht, hoe we praatten, hoe we knuffelden en tegen elkaar aan lagen als we wakker werden. Het is al 2,5 maand klaar, ik weet het. Maar toch mis haar heel erg. Er zijn genoeg vissen in de zee maar er kan er nog steeds geen tippen aan haar. Klinkt en is misschien onwerkelijk. Het zal met de tijd wel veranderen. Feit is: ik ben over het grootste verdriet heen, nu ga ik ze gewoon missen. Ik baal.............

Mijn (ex)-vriendin
Weet je wat een vervelend gevoel is?

Dat je een meisje niet optimaal behandelt, omdat je denkt dat ze niets voor je betekent.

Je hecht niet zoveel waarde aan haar, want ach, zo speciaal is ze ook weer niet.

Er zijn knappere meisjes. Er zijn slimmere meisjes.

Dat je haar pas enorm gaat missen als ze weggaat.

Maar dan is het al te laat.

Je bent alleen.

Je blijft alleen.

Er is niemand die het nog uitmaakt of je goed hebt geslapen.

Waar je over hebt gedroomd.

Er is niemand die vraagt wat je aanhebt, of die het interesseert wat je hebt gegeten.

Of het lekker was.

Ik had men ex gevraagd om wat spullen te komen halen en ik had ook nog wat spullen van hem. Ik vroeg hem om dat te brengen want ik had geen vervoer. Hij brengt het maar hij bracht nog iemand anders mee zijn nieuw vriendin. Ik wist echt niet wat me overkwam. Ze bleef niet in de auto zitten ze kwam zelfs mee tot aan de deur. Smeerlap! ik had geen hoop meer ergens wel maar ergens toch weer niet want er is te veel gebeurt tussen ons. Maar dat hij me zoiets lapt dat overtreft toch alles. Ik weet met mezelf geen blijf. Waarom toch in godsnaam WAAROM!!!!!!

Heeft iemand hier al een ex gehad die nadat zij of hij het had uitgemaakt later terug kwam.
Het is mij nl. al meerdere keren overkomen ook vanuit mezelf trouwens.
En terwijl ik m'n leven weer oppak, is het nu een leuke gedachtengang om af en toe aan te denken: "ik weet niet hoe alles gaat lopen maar je krijgt hier nog een keer spijt van".

Let me know.

Ik voel me zo stom omdat ik hem mis, omdat ik nog steeds tranen laat voor hem, zo stom dat ik nog steeds niet op hem toe durf stappen en zeggen wat hij eigenlijk gedaan heeft. Ik kan het gewoon niet aan. STom stom stom stom stom stom stom.
Daarjuist was ik naar de DVD van Marco Borsato aan het kijken. Ik ben daar toen geweest met men ex naar dat optreden en nu blijkt dat het net die show is waar we naar toe zijn geweest. Ik betrapte mezelf erop om beelden te zoeken en in te zoomen om ons samen te zien. In de tijd dat we nog samen waren. Waar ben ik toch in godsnaam mee bezig!! Ik weet dat ik me laat doen en ja misschien moet ik van me af bijten en zeggen f*ck the world.

Mijn verkering is na anderhalf jaar alweer een halfjaar uit. ma nog steeds mis ik hem gigantisch! Maar het ergste is, dat ik het zelf heb uitgemaakt. Jullie zullen nu wel denken, waarom? de redenen waren dat ik mezelf te jong vond, ik zat een btje met mezelf in de knoop en ik wou wel eens weten hoe het was om vrij te zijn. ik was 15 toen ik hem leerde kennen en vlak voordat ik 16 werd hadden we verkering. onze verkering ging met ups en downs. het is zelfs 2x uitgeweest ma het kwam elke keer weer goed. we passen echt perfect bij elkaar, we hadden bijna nooit ruzie ma toch voelde ik me er niet altijd even fijn bij. ik had er verschrikkelijke moeite mee dat hij mijn eerste serieuze relatie was en ik heel jong al gebonden was. Dat was meestal niet vervelend maar als je 16/17 bent zijn vrienden en school enz. ook heel belangrijk. verkering en vrienden kunnen natuurlijk samen gaan maar af en toe moest je toch keuzes maken. gelukkig is dat bij mij goed gegaan, mijn vrienden hebben me in de periode dat het uit ging geweldig gesteund. dat was echt geweldig want men gaat ervan uit dat als jij de verkering hebt uigemaakt jij niet zielig bent. je hebt er toch zelf voor gekozen? maar ik vind dat je misschien nog beter gedumpt kunt zijn dan zelf een verkering uitmaken. als je gedumpt bent, ben je niet schuldig, heb je reden om kwaad te zijn. ik kon en kan mezelf alleen maar voor de kop slaan. hoe kon ik zo dom zijn? natuurlijk heb ik hier met hem over gehad dat ik er spijt van heb, maar er is veel gebeurd en ik heb hem echt gekwetst. misschien komt het toch nog goed..... de tijd zal het zeggen. ma mijn vraag aan jullie was: 'hebben jullie in de tijd dat jullie verkering hadden ook wel eens getwijfeld en is het normaal dat de vlinders in de buik verdwijnen en overgaan in een ander gevoel?'