1,5 maand verder.

afbeelding van KoningM

Het is nu ongeveer zo'n 1,5 maand geleden dat ze er een einde aan breide. Dat het afgelopen was voor haar. In die 1,5 maand heb ik van alles gevoeld. Ik heb lang gedacht/gehoopt dat ze me zou gaan missen. Maar toen ik erachter kwam dat ze na 3 weken al dolgelukkig was met een ander. Werd ik met beide benen op de grond gesmeten zeg maar.

Maar eigenlijk was dat voor mijzelf het beste punt. Toen kwam ik erachter dat ze eigenlijk totaal niet goed is voor mij. Hoe kan ze tegen mij gezegd hebben dat ze enorm van me houdt en nooit meer een ander zou willen. En dan zo makkelijk over de breuk heenkomen? Ik heb hier lang over nagedacht. Maar schoot er niks mee op.

Vanaf het moment dat ik ervoor gekozen heb om haar overal te verwijderen, en volledig aan mezelf te gaan werken. Ging alles beter. Ik heb allemaal nieuwe kleding gekocht (waarbij ik wel dacht: Dit zou ze geweldig vinden als ze me dit zag dragen) en ik ben zelf leuke dingen gaan doen. Erop uit met vrienden, bbq'en met collega's. Dingen die ik niet kon toen ik nog wat met haar had omdat ze niet wou dat ik dingen deed zonder haar erbij. Het voelt allemaal wel goed nu. Ik werk aan mezelf, een verbeterde versie van mezelf. Ik heb geleerd van de fouten die ik gemaakt heb bij haar, geleerd hoe ik met dit soort situaties om moet gaan. Dus mocht ik een nieuwe relatie krijgen ooit, zal die persoon te maken krijgen met een 2.0 versie van mij.

En ja, ik denk soms nog aan haar. En soms mis ik haar en zit ik even in de put. Maar dat is niet erg, ik zou het juist erger vinden van mezelf als ik dat niet zou hebben. Want dan zou mijn gevoel niet oprecht zijn geweest. Ik weet ook niet of ik haar ooit zal vergeten, aangezien ze mijn 1e echte grote liefde was. Maar dat is niet erg.

Zolang ik geen contact met haar heb, en niet hoef te zien hoe gelukkig zij is met haar nieuwe vriend. Gaat het prima met mij. Wat ik wel sowieso ga doen, is als ze jarig is (dat is binnenkort) haar een sms sturen waarin ik haar feliciteer. Mensen raden dat af, maar waarom zou dat niet kunnen. Ik heb zoveel met haar gedeeld dat ik dat wel zo netjes vind!

Ik ben blij dat ik toen alles over me heen heb laten komen, al het verdriet en alle ellende. En dat ik mezelf nu volledig op mezelf richt. Want ik denk dat zij zichzelf nog tegen gaat komen. Ze is/was nooit gelukkig met zichzelf. En ik denk dat je pas gelukkig kan zijn met iemand anders, als je echt gelukkig bent met jezelf. En ook alleen kunt zijn. Want anders laat je iemand anders jou leven voor je bepalen.

Een heel verhaal, maar wat ik eigenlijk gewoon wil zeggen. Het gemis word minder, zal altijd wel ergens blijven hangen. Maar het word minder. En zolang je je op jezelf richt en er echt voor kiest om jezelf gelukkig te maken. Dan kom je er echt wel. De een wat sneller dan de ander!

Voor iedereen die nog niet zover is, er is echt licht aan het einde van te de tunnel!

afbeelding van PoemLover

@ KoningM

Ik wil je niks aanpraten, maar jammer is het eigenlijk hè, dat het slijt? Dat betekent dat de liefde die je voelde een moment was. Als je het moment kunt waarderen, haal je er iets positiefs uit. Helaas gaat dat pas na een moeizaam proces. Maar hee, wat zou liefde waard zijn als je het in één dag naast je neer kon leggen hè? Knipoog

afbeelding van KoningM

Het is zeker jammer! Maar de

Het is zeker jammer! Maar de persoon waar ik al die liefde voor voelde is zij al lang niet meer. Ze is iemand die ik niet herken geworden. Als ik de kans zou krijgen haar terug te krijgen zoals ze was, doe ik het meteen. De liefde is nog niet weg. Maar weggestopt. Ergens waar alleen ik het ooit weer zou kunnen vinden Glimlach

Ik probeer het missen ook als iets moois te zien, zij kon het in 1x naast haar neerleggen. Haar pech dat ze dus geen echte liefde heeft gevoeld. Of het niet kan uiten. Maar ik kan in ieder geval zeggen dat het echt goed zat qua gevoel bij mij!

afbeelding van PoemLover

@ KoningM

KoningM schreef:

Als ik de kans zou krijgen haar terug te krijgen zoals ze was, doe ik het meteen. De liefde is nog niet weg. Maar weggestopt. Ergens waar alleen ik het ooit weer zou kunnen vinden Glimlach

Dus de liefde is dan niet gesleten, maar weggemoffeld? Tong

afbeelding van KoningM

De liefde voor de persoon die

De liefde voor de persoon die ze was is er, en of die weggaat weet ik niet. Maar de persoon die ze nu geworden is. Daar voel ik geen liefde voor. Ik richt me lekker op mezelf komende tijd ahah!

afbeelding van Varaan

Klopt wat je zegt, echte

Klopt wat je zegt, echte liefde slijt nooit!
Jammer genoeg in mijn geval dan Verdrietig

afbeelding van amfortas

echte liefde slijt niet

Nu vind je het nog jammer dat de liefde die je voor iemand hebt gevoeld niet slijt,
maar als je jezelf toelaat verder te gaan kom je op een punt waar je zal zien dat de liefde die je hebt gevoeld goed was,
het was puur zoals het hoort te zijn, waarom moet dat slijten ? Een ervaring rijker, met een pijnlijke afloop maar zolang je je blijft focussen op dat kleine stukje slechte afloop terwijl er veel meer (moois) aan vooraf ging, ja dan wil je dat het slijt ipv dat je het een eigen plekje krijgt.
Het klinkt misschien heel afgezaagd maar het is een reis, en de reis gaat niet om de bestemming, het gaat om de reis zelf.
Onderweg doe je ervaringen op, blijf je bij dat ene mooie uitzicht staan zelfs als er een groot gebouw voor je neus wordt gezet, het strand vervuild raakt ? of kun je het als iets zien waarvan je hebt mogen genieten en ga je vervolgens verder met je reis om wellicht een ander/mooier uitzicht te vinden?
De ervaringen die je op je reis opdoet en hoe je ermee omgaat vormen je, maken je sterker leren je te relativeren en beetje bij beetje wordt je een wereldreiziger met prachtige herinneringen aan de liefde die echt en puur was.

@KoningM: je eerste grote liefde vergeet je niet, moet je ook niet willen. Trouwens; een liefde groot of klein vergeet je niet, ik niet tenminste maar hebben stuk voor stuk een plekje gekregen waar ik met plezier op terug kijk.

Je bent goed bezig, ik wens je een mooie reis Knipoog

afbeelding van torn

*like*

amfortas schreef:

Het klinkt misschien heel afgezaagd maar het is een reis, en de reis gaat niet om de bestemming, het gaat om de reis zelf. Onderweg doe je ervaringen op, blijf je bij dat ene mooie uitzicht staan zelfs als er een groot gebouw voor je neus wordt gezet, het strand vervuild raakt ? of kun je het als iets zien waarvan je hebt mogen genieten en ga je vervolgens verder met je reis om wellicht een ander/mooier uitzicht te vinden?

Nice. *drukt like button*

afbeelding van KoningM

Bedankt voor deze prachtige

Bedankt voor deze prachtige reactie. Ik kan me er helemaal in vinden! Mensen zeggen altijd: Vergeet haar.
Maar waarom zou ik moeten vergeten? Ik wil aan de tijd met haar kunnen denken met een glimlach, niet met een traan of een rotgevoel. En ik begin steeds meer daar te komen dat ik dat ook kan!

afbeelding van PoemLover

@ KoningM: Goed terugdenken

Als je voldoende afstand hebt genomen is dat denk ik wel mogelijk. Ik bevind me ongeveer net op dat punt.

afbeelding van Veetje.

Mooi verhaal

Mooi verhaal en ik wou dat ik al hetzelfde voelde. Mijn ex zette 3 maand geleden een punt achter onze relatie van 8 jaar. Mijn eerste liefde, grote liefde, beste vriend. Ik heb het niet zien aankomen.
Het heeft lang geduurd voor het echt definitief was, hij bleef twijfelen, we praatten en hij huilde zelf ook heel veel... Hij vertelde me dat hij niemand anders had, dat hij dat niet zou kunnen omdat hij me nog veel te graag zag... En toen zag ik (op Facebook) dat hij iemand anders heeft... Ook al zei hij me het weekend ervoor van niet.

De grond zakte opnieuw weg maar helaas was dat niet de stap om over hem heen te raken. Ik hou nog steeds zoveel van, heb nog altijd veel verdriet, mis hem elke minuut en blijf aan hem denken. Echte liefde? Van zijn kant waarschijnlijk niet.
Ik doe wel veel, ga ook wel weg met vrienden, maar hij blijft in mijn gedachten.
Dus ik hoop dat ik ook snel op jou punt zit. Je klinkt heel sterk ( zeggen ze van mij ook wel hoor)

Veel succes nog voor jou!

Veel liefs