Lieve, lieve Suria... Het doet al pijn jouw verhaal te lezen. Ik weet even niet goed wat ik je moet zeggen. Met dit berichtje wil ik je voor nu heel veel sterkte wensen!!!!!! Hoop dat dat een beetje kan verzachten, al is het maar een beetje. Amelie

Lieve Suria,
Kijk DIEP DIEP naar binnen. Wat wil jij zelf met deze man? Hoe heeft hij jou (werkelijk?) gesteund toen je kanker had? Heeft hij alles voor je gedaan? Was hij teder? Kon je je angsten met hem delen? Was hij liefdevol?
Wat voel je als je aan hem denkt? Wat betekent hij voor jou?
Jouw boze buien zijn emoties. En die zijn een deel van jou. Je hebt niets (!) aan een man die een deel van jou niet accepteert. Hij kon er ook ?ɬ°nders mee omgaan, zeggen: "o, ben je weer eens boos, kom eens hier op mijn schoot lieve schat, ik zal je kussen en we gaan uit vanavond en anders zwaait er wat". Ik heb dat zelf niet meegemaakt. Had vier jaar terug ook een verkeerd knobbeltje. Ik ben daar overheen gekomen, fysiek. Maar uiteindelijk luidde het de weg in naar een ander leven. En nu ben ik alleen, niet fijn. Mijn kinderen zijn om de week bij me. Maar als ik mijn ex mee maak dan weet ik dat het goed is wat ik gedaan heb. In een huwelijk hoort ?ɬ©chte liefde te zijn. Niet dat je jezelf moet veranderen, loochenen. Ik zeg niet dat boze buien goed zijn. Ik zeg dat je een partner hebt om die boze buien mede het hoofd te bieden en jou liefde vol te confronteren met jouw plicht (!ja!) om ook voor hem naar jezelf te kijken. Maar in eerste instantie is jouw boosheid een deel van jou en dus m?ɬ°g hij die niet verwerpen. Alleen mag hij je vragen dat anders te buigen. En dat heeft hij verzaakt als ik je verhaal goed lees.
Kijk goed naar binnen! Wat voor man is hij voor jou? Ben je oprecht blij met hem, wil je oud met hem worden, vind je hem een leuke vader, maakt hij het goede in je los? Allemaal vragen en de antwoorden kun je voelen als je naar binnen kijkt. Sterkte, niets is gemakkelijk. Noch een scheiding, noch het naar binnen kijken (ik ben zelf ook nog volop in een proces van een stukgelopen relatie die ik kreeg na mijn scheiding). Zet hem op, voor jezelf. En ja, je zult voelen wat nodig is en dat doen.
D?ɬ©sir?ɬ©e

Lieve Suria,
Kijk DIEP DIEP naar binnen. Wat wil jij zelf met deze man? Hoe heeft hij jou (werkelijk?) gesteund toen je kanker had? Heeft hij alles voor je gedaan? Was hij teder? Kon je je angsten met hem delen? Was hij liefdevol?
Wat voel je als je aan hem denkt? Wat betekent hij voor jou?
Jouw boze buien zijn emoties. En die zijn een deel van jou. Je hebt niets (!) aan een man die een deel van jou niet accepteert. Hij kon er ook ?ɬ°nders mee omgaan, zeggen: "o, ben je weer eens boos, kom eens hier op mijn schoot lieve schat, ik zal je kussen en we gaan uit vanavond en anders zwaait er wat". Ik heb dat zelf niet meegemaakt. Had vier jaar terug ook een verkeerd knobbeltje. Ik ben daar overheen gekomen, fysiek. Maar uiteindelijk luidde het de weg in naar een ander leven. En nu ben ik alleen, niet fijn. Mijn kinderen zijn om de week bij me. Maar als ik mijn ex mee maak dan weet ik dat het goed is wat ik gedaan heb. In een huwelijk hoort ?ɬ©chte liefde te zijn. Niet dat je jezelf moet veranderen, loochenen. Ik zeg niet dat boze buien goed zijn. Ik zeg dat je een partner hebt om die boze buien mede het hoofd te bieden en jou liefde vol te confronteren met jouw plicht (!ja!) om ook voor hem naar jezelf te kijken. Maar in eerste instantie is jouw boosheid een deel van jou en dus m?ɬ°g hij die niet verwerpen. Alleen mag hij je vragen dat anders te buigen. En dat heeft hij verzaakt als ik je verhaal goed lees.
Kijk goed naar binnen! Wat voor man is hij voor jou? Ben je oprecht blij met hem, wil je oud met hem worden, vind je hem een leuke vader, maakt hij het goede in je los? Allemaal vragen en de antwoorden kun je voelen als je naar binnen kijkt. Sterkte, niets is gemakkelijk. Noch een scheiding, noch het naar binnen kijken (ik ben zelf ook nog volop in een proces van een stukgelopen relatie die ik kreeg na mijn scheiding). Zet hem op, voor jezelf. En ja, je zult voelen wat nodig is en dat doen.
D?ɬ©sir?ɬ©e

Lieve Suria,

wat een rotverhaal en ik wens je veel sterkte.
Mijn vader heetf kanker en het zal nooit meer genezen. Het beheerst nu ons leven. Het ziekenhuis word een normale plek, terwijl het ziekenhuis geen vertrouwde plek moet worden is dat het bij ons dus wel.

In zulke periodes is het fijn als je gesteund wordt door vrienden en familie. Maar het blijft lastig en zwaar. Want mijn vader heeft het afgelopen half jaar alleen maar onderzoeken gehad, en steeds maar weer afwachten of deze met een goede uitslag ten gronde kwamen.

Ik kan je geen goed advies geven, knok er nog voor totdat je kapot bent. Tot je zeker weet dat je niet meer kan, dan heb je er alles aan gedaan. In problemen ben je al snel geneigd op te geven, maar dan moet je juist doorzetten. Want als je dat overwonnen hebt ben je alleen maar sterker.

Heel veel sterkte

Liefs,
Dearest...

Ik lees hier zeer weinig verhalen maar het jouwe las ik net toevallig

Ik ben er stil van en kan je alleen maar erg veel sterkte wensen. Het komt op een dag echt goed met jou en de meiden, zeker weten, jij bent een sterke vrouw.