4 juli

afbeelding van Fro

het is zomaar een datum.....maar het houdt mij al weken bezig.....wat moet ik doen.
Op deze datum trouwt een vriendin van mij. Zij trouwt met de beste vriend van mijn ex en zij is ook nog een nichtje van mijn ex. 1 ding is dus zeker: we zijn beide uitgenodigd voor deze bruiloft. Hij gaat zeker en waarschijnlijk ook met zijn nieuwe vriendin (we zijn nu 4 maanden uit elkaar, hebben geen contact meer). Ik weet niet of ik moet gaan. Kan ik dat aan? Ben ik daar sterk genoeg voor? Mijn kop omhoog en gewoon gaan en genieten van een leuk feest? Ik denk dat ik dit niet kan. Ik kan hem niet zien. Alleen de gedachte al zorgt voor een knoop in mijn maag en tranen die prikken in mijn ogen. Ik mag dat feest voor de anderen niet verpesten met mijn gejank, mijn rot gevoel. Moet ik er dan maar voor kiezen om weg te blijven? Waarom maak ik me hier nu al zoveel zorgen om? Dat is ook wat mensen om mij heen zeggen: maak je niet druk, tegen die tijd voel je je vast beter, sterker. Maar wat nu als dat niet zo is! Ik word gek van dat gepieker in mijn hoofd. Wat zouden jullie doen? Hoe moet ik hier mee omgaan? Hoe kan ik deze gedachten even parkeren tot het er echt toe doet?
Ik schrijf bijna nooit (meer) op de site, maar kom er nu even niet uit...............

afbeelding van Just a guy

Hey Fro

Wat een lastige situatie... ik kan me heel erg goed voorstellen dat je daar mee worstelt... als ik me in jouw situatie probeer te verplaatsen... ik heb mn ex de laatste 6 maanden 2 keer gezien... beide keren met veel verdriet en huilen als gevolg... haar samen zien met haar nieuwe vriend... nee ik denk ook niet dat ik dat nu al zou trekken... toch is die kans voor mij een stuk groter geworden nu ze is gaan samen wonen met hem, terug in hetzelfde dorp... ik ben nu al doodsbenauwd voor de eerste keer dat ik ze hand in hand bij de AH tegenkom... dus ik snap heel erg goed wat voor duivels dilemma je in zit...
Als een wederzijdse vriend(in) van ons zou trouwen en ik zeker wist dat mn ex daar met haar nieuwe vriend zou zijn... ik denk eerlijk gezegd dat ik de bruiloft zou skippen (afhankelijk van hoe goede vriend(in) het is die gaat trouwen)
Die gedachtes parkeren... tja mijn gedachtes laten zich ook niet heel erg goed sturen... als ik ze al wegdruk met heel fanatiek sporten en mezelf moe maken... dan krijg ik ze in mn dromen voor mn kiezen, dus dat werkt (voor mij) ook niet... misschien voor nu beslissen dat je niet gaat en tegen de tijd dat je echt moet beslissen nog een keer over na denken?
Zou het helpen als je zelf met iemand gaat? Dan sta je er iig niet alleen voor, als je het dan niet trekt heb je iig iemand die je kan troosten en je naar huis kan brengen?

Een makkelijke oplossing is er niet voor Fro, ik snap heel goed dat je hier erg mee in je maag zit, dat is ook niets om je voor te schamen...

Heel veel sterkte Fro

afbeelding van Fro

@just a guy

Bedankt voor je reactie. Oh wat ben ik blij dat ik een uur van hem vandaan woon, dat ik hem nooit zomaar ineens tegen het lijf kan lopen. Wat moet dat vervelend zijn voor je, dat ze weer in de buurt komt wonen! Ik hoop maar dat ik snel een beetje sterker word.

liefs Fro

afbeelding van waterman

He Fro

Heeeeee Fro........ 4 Juli..... Het is nu 4 maart. Dat is dus nog 4 maanden weg. Dus als je 3 maanden wat anders gaat doen, dan heb je nog steeds een maand over om jezelf helemaal voor te bereiden op dit feestje. Dat lijkt toch genoeg? Een hele maand om je er op voor te bereiden?

Laat het los, laat het los, laat het los. Piekeren hierover helpt niks. Schiet je niks mee op. Je hoeft het nu nog niet te weten. Eigenlijk hoef je het pas 4 juli op de ochtend te weten. Of, misschien, voor alle zekerheid, op 3 juli in de avond. Maar op 4 maart hoef je dit nog niet te weten.

Het hele versje luidt:
De mens lijdt het meest
voor het lijden dat hij vreest
doch dat nooit op komt dagen
zo heeft hij meer te dragen
dan God te dragen geeft.

Er is ook een engelse variant van:
Too often we suffer most sorely
and thereby feel most poorly
from dreaded aches and pains.

Wat dit versje zegt is............. niet zo bang zijn, he...... het "bang zijn" zit je op een gegeven moment meer in de weg dan het feit zelf.

Wachten tot 3 juli in de avond. Kijken hoe je er dan voor staat. Tot die tijd zelf feesten en je eigen leven leiden. Je kan het!

Waterman

afbeelding van Fro

@waterman

Ik weet dat je gelijk hebt hoor......waarom maak ik me daar nu al druk om?? Misschien omdat ik het piekeren heb uitgevonden...?? Verdrietig Ik ben er een ster in! En ja, ik heb er alleen mezelf mee. En natuurlijk moet ik het loslaten, maar hoe doe je dat he! Het lukt mij op het moment niet zo goed....of beter gezegd helemaal niet!!
Maar het versje klopt hoor, dat weet ik dan weer wel.
Ik wil je heel erg bedanken voor je reactie.

liefs Fro

afbeelding van Camilla belle

@Fro

Ik snap het probleem niet Fro, als je het niet aankunt ga je toch niet? Het lijkt erop dat 4 juli voor jou meer t eigenlijke probleem is dan het weerzien, of vergis ik me.

afbeelding van Fro

@camilla belle

Je vergist je, denk ik.......ik moet soms ook nog uitzoeken hoe het komt dat ik denk wat ik denk.
Ik heb bij een vorige relatiebreuk alle schepen achter mij verbrand.....zie niemand meer van de vriendengroep van toen. Ik heb mezelf voorgehouden dat ik dat nu niet weer wil.....blijf ik weer alleen achter. En ik ben grotendeels nog erg eenzaam. Heb niet zoveel vrienden en kennissen om leuke dingen mee te doen. Er is mij dus veel aan gelegen mij niet weer weg te laten jagen.....dus ik wil heel graag gewoon naar die bruiloft kunnen gaan. Daar zijn veel lieve mensen die ik al een aantal jaar ken. Maar ik wil hem niet zien...nooit meer eigenlijk als je me diep in mij hart kijk, omdat ik dan door de grond zak, omdat ik geen pokerface heb, omdat ik zeker weet dat ik dan moet huilen en ik hem het niet gun mij verdrietig te zien.
Nog even voor de duidelijkheid: ik jaag mezelf weg hoor, niemand anders. Ik zit vooral mezelf in de weg.
Er komen nog wel meer feestjes waar hij waarschijnlijk ook heen gaat, maar ie laat ik voor wat het is...die kan ik wel missen. Maar een bruiloft is toch anders. Mensen nodigen je uit, omdat ze jou er graag bij hebben op hun grote dag. Het voelt dus heel lullig als ik niet kom.
Wordt het zo duidelijker Camilla belle?......je mag ook gewoon zeggen dat ik niet zo moet zeiken hoor....dat denk ik zelf ook. Kan het alleen niet stoppen. Bedankt voor je reactie in ieder geval.

liefs Fro

afbeelding van Jeannette

@fro

Hoi fro
Wat een herkenbaar iets zeg ..
Ik heb dezelfde worstelingen als jou moeten doorstaan.
En ik begrijp je daaom ook exact. .
Niet gaan is eigenlijk geen optie.
Allereerst omdat je je vriendin niet wilt teleurstellen maar ook dat hij niet jouw leven mag bepalen in die zin dat jij niet feestjes hoeft te missen omdat hij daar zal zijn..
Maar wanneer je denk ik heel eerlijk bent tegenover jezelf. ..wil je hem eigenlijk ook graag zien...
Tenminste zo was dat wel bij mij iig.
Maar na ieder feestje had ik wel steeds een enorme terugval.
Tijdens zo'n feest zal niemand hebben gezien wat het met mij deed om hen samen te zien.
Ik bleef op de been zeg maar. .de echte klap kwam later..
Wat mij erg heeft geholpen is om op de dag te gaan leven. .4 maart dus.
Want het blijven bedenken hoe het zal verlopen maakt dat het een veel groter probleem in je hoofd wordt..
Wat waterman ook zegt. .het duurt nog zolang en door het blijven denken erover wordt het geen seconde eerder 4 juli.
Probeer het te parkeren tot dan..
Leef in het nu..wat ga je vanavond of morgen doen ?
De toekomst is voor iedereen onvoorspelbaar.
Misschien heb je verder niets aan mijn reactie gooi het dan over je schouder.
Sterkte meid!
Liefs Jeannette

afbeelding van Fro

@jeannette

goed van je dat niemand het aan jou gemerkt heeft wat het echt met je deed om je ex te zien. Misschien dat ik alleen hem nog zou verdragen, maar hij met een ander.......dat is een brug te ver.
Als ik zeker wist dat ik de schijn op zou kunnen houden, oke.....maar dat kan ik dus niet.
Ik weet dat ik in het nu moet leven, ben ook teveel bezig met de toekomst. Wordt volgende maand 35 en ben alleen.....geen kinderen of wat ook. Dat is ook iets wat me beangstigd......dat ik op deze leeftijd weer opnieuw moet beginnen. Dat ik te laat ben ofzo. Maar inderdaad, ik kan alleen maar wat met het NU......ik ga mijn best doen. Bedankt voor je lieve reactie!

liefs Fro

afbeelding van Camilla belle

Fro

Nee Fro natuurlijk hoef je je niet te verontschuldigen, mijn welgemeende excuses voor mijn achteraf gezien domme reactie, oliedom. Bedankt voor je uitleg. Vergeef me want ik schijn alweer vergeten te zijn hoe dat voelt, om een ex te weerzien met iemand anders en zeker als je tegelijkertijd juist veel mensen treft die je heel graag mag. Ik moet me even weer voor de geest halen hoe dat voelt........ja nu weet ik het weer. Het is alsof alles alleen nog daarom draait, ik kon me niet meer concentreren op anderen, ik voelde alleen nog maar hij met een ander, en hij had ook nog een arm om haar heen, ik geloof dat het juist dat gebaar was waar ik mij misselijk om voelde.
Maar het slijt uiteindelijk wel, de pijn gaat niet helemaal weg, bij mij tenminste niet, ik kan er alleen beter mee omgaan. (Dat ik het uberhaupt weer voor de geest moet halen is op zich een goed teken, hoop ik.)
En het klinkt heel erg cliche maar een van de beste oplossingen hiervoor is iemand anders, dat je de mogelijkheid hebt om je op een nieuwe vriend te concentreren, wat niet meteen op een nieuwe liefde of zo hoeft uit te lopen. Bij mij werkt het tenminste wel zo. Ik stop maar voordat ik nog meer dommigheden eruitsla per ongeluk

afbeelding van Fro

geen dommigheden

elke reactie is voor mij waardevol. Het laat me nadenken waarom ik bepaalde gedachten en gevoelens heb. Dus geeft helemaal niks jouw eerste reactie. Tja me concentreren op een nieuwe vriend, dat doe ik al een beetje. Maar dan wel een gewone goede vriend. Eigenlijk is dat nu ook alles wat ik zoek: vrienden, kennissen, leuke lieve mensen om mij heen. Meer zit er voorlopig echt niet in, maar dat is niet erg...denk ik.

liefs Fro