Ik wil mijn verhaal graag even kwijt, van me af schrijven. Ik heb 8 maanden met een jongen gedate ,maar hij wilde de volgende stap (een relatie) niet nemen. We hadden veel lol, we deden alles wat je in een relatie doet, hij had gevoelens voor me en was graag bij me. Maar het sterke gevoel van in het begin was verminderd en daar nam hij geen genoegen mee. Hij vergelijk mij ook telkens met zijn ex. Dat ging een maand uit voordat hij mij ontmoette, een meisje waar hij 3 jaar lang gek op was maar door de grote afstand (zuid-amerika) kon het niks worden.

Anderhalf jaar verder.... maar nog steeds veel verdriet.

alles gaat goed, ik heb een druk sociaal leventje, heerlijke tijden met mijn zoontje, we hebben een goede regeling en goede overdrachten..

ik denk alleen nog veel aan hen, de pijn is niet meer zo hevig als eerst, maar nog steeds aanwezig..
Dat hij met andere dames bezig is, is voor mij nog steeds misselijkmakend en doet nog zoveel pijn ( ook al neem ik hem niks kwalijk)

ik weet gewoon niet meer hoe hiermee om te gaan, ik ben zo bang dat ik er nooit vanaf kom..

Deze week zelf de relatie verbroken na 2 jaar. Niet omdat er geen liefde was, maar omdat het onmogelijk was om door te gaan. Andere verwachtingen voor de toekomst stonden het hier en nu in de weg. Rationeel weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt, gevoel zegt heel wat anders. Wat is de liefde soms toch ingewikkeld...

Hallo,

Ben nu al een maand of zeven uit elkaar en heb nog dagelijks veel verdriet. Na zeven en een half jaar relatie heeft zij er voor gekozen onze relatie te stoppen omdat ik me eigen erg opdwing de dingen zo te doen hoe ik het wil en dat is uiteindelijk de druppel geweest. Ben er zo stuk van omdat ze mijn grootste liefde was en uit het verleden.

Na 4,5 jaar is mijn relatie beëindigd doordat mijn ex vond dat we teveel een broer-zus relatie hadden gekregen.
We zaten in een sleur waarbij we beide teveel achterover hebben geleund en er weinig moeite meer voor deden.
Hij is altijd een binnenvetter geweest en is een vrij afstandelijk en koel persoon (weinig complimenteus) waarbij ik juist iemand ben die zijn gevoelens erg uit en onzeker werd van zijn afstandelijkheid.

hallo iedereen , ik ben Pieter.
een jongeman die momenteel door een zeer zware periode gaat na het gedumpt worden door zijn vriendin..
ik heb niet echt iemand buiten mijn ex die mijn gevoelens volledig snapt dus probeer ik ze hier te uiten..

alles begon 2 jaar geleden toen ik moest werken op de lokale bierfeesten hier in de stad.
daar ontmoete ik mijn ex , een prachtverschijning ! na de 2 dagen bierfeesten haar mijn nummer gegeven op een kaartje toen ze vertrok en toen maar hopen op een bericht !
dit kwam er uiteindelijk en een tijd later waren we hopeloos verliefd op elkaar.

Het is raar. Ik heb hem al heel lang niet meer gesproken/gezien, ik denk niet meer zo veel aan hem, het is al ruim een jaar uit, maar toch, nu ik heb gezien dat hij (waarschijnlijk) een nieuwe vriendin heeft, gebeurt er toch wat met me.
Het is moeilijk uit te leggen. Het is niet echt verdriet, meer een soort jaloezie denk ik. Ik ben zelf totaal niet bezig met een nieuwe man zoeken, totaal nog niet toe aan een relatie, ik duw zelfs mannen weg, dan is het toch wel een raar gevoel dat hij wel klaar is voor iets nieuws.