Teddy Lief,

En het doet mij goed dat het jou goed doet.....

We houden contact.....

"Hart en verstand zijn buren, maar vrienden zullen ze nooit worden."

Puntuit...

Ik heb je woorden heel goed tot me door laten dringen. Ik heb nooit getwijfeld aan onze liefde, want die voel je, zie je, hoor je. Ik WEET ook echt dat hij van mij houdt en ik weet dat ik veel en veel meer van hem houd dat hij van zichzelf houdt.
Ja, hij heeft niet voor ons gekozen....voor belangrijkere zaken dan zijn eigen geluk....belangrijkere zaken dan pure liefde.... Als hij daarvoor kiest en daarin gelooft dan moet hij dat zeker doen, maar het is ook waar onze wegen zich zullen scheiden. Want uiteindelijk komt alles weer neer op liefde...liefde voor jezelf, liefde voor de ander....liefde is alles en alles is liefde... Love conquers all....

Maar ik begrijp heel goed wat je zegt...

Het is zijn gevecht met zichzelf (tussen verstand en hart)die mij vertelt dat hij verstandelijk voor de belangrijkere zaken kiest maar dat hij dat in zijn hart eigenlijk niet wilt. Anders was het niet zo'n gevecht geweest. Ja, hij leeft voor anderen...hij laat zch leiden door zijn verstand.... Als hij dat wilt dan moet hij dat zeker doen ja.

Ik heb voor mijn hart gekozen.....ik houd van hem....oh zoveel, maar "it takes two to tango"....hij kiest er niet voor....zijn goed recht....

Ik ga door....want het leven wacht op mij....dat neemt niet weg dat ik van hem houd....maar net zoals hij gekozen heeft, kies ik ook...

Onze liefde was echt, hij ontkent het misschien, maar ik niet....Hij ziet belangrijkere zaken dan (eigen)liefde....ik niet... Ik accepteer de werkelijkheid en I move on....

Ik kijk niet naar gisteren met hem en ik hoop niet op een morgen met hem...

Ik weet vandaag hoe mooi de liefde kan zijn en ik ga ervoor....ik blijf erin geloven en ik weet dat het al heel snel komt "aanwaaien"....

Zoals ik ook ergens anders al zei....alle relaties herinneren ons eraan wie we zijn en vooral wie we NIET (willen) zijn...

(Je hoeft niet bang te zijn dat je me pijn doet hoor....mocht dat zo zijn dan helpt dat je ook naar binnen te treden om te kijken wat en waarom je pijn hebt....en biedt je de kans om er iets aan te doen....toch?)

Liefs...

"Hart en verstand zijn buren, maar vrienden zullen ze nooit worden."

Ik begrijp wat je bedoelt....
Ik bedoel ook helemaal niet dat je alle regels aan je laars moet gaan lappen. Ik geloof dat als je eerlijk bent en blijft naar jezelf dat je dat ook naar anderen toe zal zijn en dat die regeltjes vanzelf komen. Aan die regeltjes kan je je als het ware "testen"....want ik geloof dat als alles perfect gaat niemand "vreemd zal gaan" of iets zou willen doen dat de liefde van je leven pijn zou doen. Dan houd je je vanzelf aan de regels zonder enige moeite...je wilt het zelfs niet anders. Dat is dus als alles perfect is.

Vreemd gaan, liegen, oneerlijkheid, pijn, verdriet etc etc horen niet bij de liefde. Voor geen enkele partij!!! Dus wat voor de een geldt, geldt absoluut voor de ander. Want als het goed is is de lach van de ander ook jouw lach en de traan van de ander ook jouw traan.

Ik geloof dus dat als iemand voor wat voor reden dan ook een liefdesregel breekt er wel iets aan de hand is. En dan moet je eerlijk zijn naar jezelf en naar de ander.
Ik pleit niet voor bigamie. Ik pleit voor de liefde....

Wat heb jij liever?

a) Iemand die van je houdt en bij je is omdat hij bij jou wilt zijn.

of

b) Iemand die bij je is en blijft, maar hij/zij houdt in zijn hart van iemand anders (kiest voor verstand; redenen genoeg!).

Ik heb ze allebei ervaren en ik zal nooit meer in mijn leven voor optie B kiezen. Want je voelt als de liefde (zoals het hoort te zijn, zoals het ooit was, zoals je erover droomt) weg is. Je voelt in je hart wat de waarheid is....

Alleen dat bedoel ik te zeggen.... Het is geen vrijbrief om maar te doen en laten wat je wilt. Want alles heeft zo zijn consequenties en je hebt alleen jouw eigen hart in handen en niet die van de ander en je moet weten dat je verantwoordelijk bent en blijft voor je daden.

Als je een auto wilt, maar geen geld...stelen maar...Dan ga je naar de gevangenis. Niet werken, maar vakantie vieren.....je wordt ontslagen. Als manlief vindt dat hij behoefte heeft aan vriendinnetjes....dat doet vrouwlief pijn en hij doet/wilt het toch? Dan houdt manlief niet van vrouwke. Niet zoals het hoort, want als alles goed is wil je de ander geen pijn doen. Alleen de behoefte eraan zegt al heel veel. Ik denk dat vooral in de liefde eerlijkheid het langst duurt en dat dat pas liefde is. Want alleen als er echte liefde is, krijgen alle partijen de liefde die iedereen verdient.

Ik houd van een gebonden man, dat is waar. Ik ken deze man voordat de liefde was ontstaan. Ik ken zijn situatie, daarom weet ik dat hij anderen kiest boven zichzelf. Dit heeft hij overigens altijd gedaan. In ons geval verloochent hij liever zijn gevoel om alle anderen te sparen. Maar voordat ik er uberhaupt was, was hun huwelijk al van broer en zus. Ik heb het er niet van gemaakt.
Hij doet heel erg zijn best om alle gevoelens te ontkennen. Hij vecht en hij vecht omdat dat de regel is.

Ik laat hem, ik heb hem los gelaten omdat ik van hem houd. Hij heeft inderdaad gekozen, maar aan zijn liefde zal ik nooit twijfelen. Ik weet echt wel wat we geleefd hebben. Misschien voor hem inderdaad niet genoeg om hem de stap te laten zetten, misschien kiest hij liever voor de comfort-zone, misschien is hij gewoon verschrikkelijk bang, misschien....misschien...misschien... Ik kan wel van alles gaan bedenken...maar dat doe ik niet...

Ik geloof in de liefde die wij geleefd hebben en hij moet vooral niet voor MIJ de regels gaan breken. Hij moet vooral doen wat HIJ wilt doen, wat zijn hart hem ingeeft....want ik wil dat hij gelukkig is omdat ik heel veel van hem houd.... Met haar, Marietje, Pietje, met mij....dat doet er niet toe.... Iedereen verdient liefde op z'n max...als je het niet (meer) voelt....let it go, echte liefde moet nog komen dan....en zolang je bij elkaar blijft zal je door de liefdesregels juist alle liefde ontnomen worden. Je kunt het elkaar niet geven, maar je maakt tegelijkertijd het onmogelijk om van anderen te krijgen...

Kies je daarvoor, prima....eerlijk duurt het langst....en de waarheid ligt in je hart....

Ik houd van hem, hij houdt van mij maar hij kiest niet voor mij....dat is wat mijn hart zegt.... Pijn? Nee, want als iemand niet bij me wilt zijn omdat HIJ daar echt zelf bewust voor kiest en wilt dan wil ik hem ook niet....

Maar dat neemt niet weg dat ik van hem houd....onvoorwaardelijk....maar ik wacht met smart op mijn ECHTE prins op het witte paard....of hij dat is zal de tijd leren....ik houd me echter niet aan hem vast....want hij kiest toch ook niet voor mij?

"Hart en verstand zijn buren, maar vrienden zullen ze nooit worden."