ik heb dat ook tegen mijzelf gezegt, alleen je wordt door je emoties heen en weer gegooid, ze noemen het niet voor niks een achtbaan van emoties. het duurde toch zeker wel een maand voordat ik weer wat rust in mijn lijf kreeg. gedurende die hele maand was ik onwijs gestresst en werd ik gek van het piekeren, pas nu na twee maanden ga ik door mijn ex los te laten het accepteren, maar zo nu en dan denk ik toch nog "komen we weer bij elkaar?" en dan fantaseer ik daar weer een herenigingsgesprek bij of dat mijn ex contact met mij opneemt, gelukkig weet ik dat dit een illusie is, maar de gedachte eraan is wel prettig, is houden van he, dat gevoel gaat gewoon niet zomaar weg, maar ik ga er wel steeds beter mee om en dat is de acceptatie.

omdat ik geen contact heb met mijn ex voedt dit ook niet de gedachte "we komen weer bij elkaar", dus dit bevordert echt de verwerking van het ldvd proces, veel ex-en zijn nogal onduidelijk hierover als er nog contact is, nah die van mij was overduidelijk.