Vorige week aardig boos geworden toen hij mij vertelde dat hij verliefd was geworden op iemand anders (meisje is en woont ergens in het buitenland) een berichtje gestuurd over mijn spullen die nog bij hem liggen, had hem gezegd wat ik miste en of hij nog in alle kasten etc wilde kijken omdat ik ook niet meer zeker wist wat er nog bij hem ligt en dat hij die zooi die hij mij uit liefde heeft gegeven aan zn nieuwe vriendin kon geven, kreeg terug dat hij het langs zou komen brengen. en ik zei dat ik niet thuis was.
Aan het einde van de avond kreeg ik een berichtje of ik mijn spullen had gevonden, ik reageerde met dat ik nog niet thuis was.
eenmaal thuis staan er tassen voor je voordeur en voelde de tranen alweer opwellen.
Heb mn spullen nagekeken en de dingen die hij mij had gegeven zaten er (gelukkig) wel bij maar mijn hart brak (nog meer) toen ik zag dat er dingen tussen zaten die ik hem cadeau had gedaan.

Woedend heb ik hem een bericht gestuurd dat ik dit respectloos vind. en kreeg het slapste excuus ooit. 'ik wist niet meer of het van jou of van mij was'.
Toen we een jaar samen waren hab ik hem een mooie foto op canvas cadeau gedaan.
Ik zei: 'je weet toch dat ik je die foto heb gegeven?'
Kreeg terug. 'ja dat is waar'
Maar ik miste nog de helft en hij zou nog even gaan zoeken want hij kon het allemaal niet vinden.
Verder nog wat contact heen en weer en hij gaf antwoord op wat vragen wat ik nog had.
Ik vroeg hem of hij nog verliefd kon worden op mij en hij zei dat hij daar geen antwoord op gaf (dus geen nee)
Afgelopen zondag werd ik helemaal gek, ik zag dat hij 4 uur lang onafgebroken online was op whatsapp. en vroeg hem of die wilde dat ik uit zijn leven vertrok?
geen reactie. maar ik werd weer wanhopig en boos waardoor ik die vraag meerdere malen heb gesteld.
Als je wilt dat ik uit je leven verdwijn en je geen last meer van me hebt dan ga ik, maar dan moet je het me zeggen en anders wil ik vanavond mn spullen nog terug.
Ik had verwacht dat hij mn spullen wel zou brengen die avond dus heb zenuwslopende uurtjes gehad en bij elke auto die ik hoorde, gierden de zunuwen door mijn lijf.
Geen spullen.....
dus ik verwachte dat hij dat maandag wel zou doen maar weer geen spullen...
dinsdag was een soort herhaling van zondag, en weer geen spullen.. waardoor ik hem nog een berichtje heb gestuurd dat ik hem niet meer begrijp en dat hij me blijkbaar toch in zijn leven wilde houden.
Hij blokkeerde me...
enige wat hij hoefde te doen was reageren op mijn bericht en ik was verdwenen.....

Nu 2 dagen later komt steeds meer het besef dat het dan toch echt voorbij is..
Alleen ben ik nu in ongelofelijke 2-strijd met mezelf.
als hij niet verder wilt met mij dan vind ik het onzinnig dat mijn spullen daar nog liggen.
En nu is mijn vraag.. Moet ik hem even de tijd geven om af te koelen en over 2 weken een vriendelijk berichtje sturen voor mijn spullen of is het handig dat ik het nu doe, hoe eerder en dan zijn we ervanaf..
want ik weet van mezelf dat ik 2 weken lang met hem bezig zal blijven zijn en me continue af gaan vragen of die vandaag langs zal komen.

Ter extra aanvulling: Ik heb nog steeds het gevoel dat hij twijfelt...
Hij heeft eerder precies zo gedaan en geroepen dat het niks meer werd en dat hij klaar was met ons terwijl achteraf bleek dat hij nog open stond voor ons.
hij zegt dat dat nu niet het geval is maar wie zegt dat dat waar is?
en wat betreft die verliefdheid, het is nieuw, spannend en leuk maar weet dat het weinig toekomstmogelijkheden biedt en dat heeft hij wel met mij.

Ik ben echt radeloos...