het is alweer een paar maanden geleden dat ik hier voor t laatst een blog geschreven heb,
lees nog wel mee maar ik vond dat ik heel erg bleef hangen maar nu toch even de behoefte om te schrijven.
Mijn laatste blog dateert van September, In de maanden erna nog het een en ander gebeurt..

Ik heb zelfs nog een tijdje een vriendschap geprobeert, mn gevoelens opzij gezet en ben nog een aantal x bij hem thuis geweest, heel erg leuk en gezellig was dat maar ik voelde een afstand en meneer deed ook niet echt moeite waardoor het voor mij ook niet werkte.

Ik vroeg ex 2 dagen geleden hoe het met mn spullen stond?
geen reactie, ik heb m gister een vraagteken gestuurd en kreeg terug, ' je kan het ook ophalen hoor' ik stuurde terug met je zou het toch komen brengen?
weer geen reactie..
Een gesprek gehad met mn moeder en ze zei, meid we gaan je spullen halen, als je op hem moet blijven wachten, krijg je het nooit terug.
Ik zei dat ik ook mn trots had, hij heeft mij gedumpt, zorgt hij ook maar dat ik spullen terug krijg en daarbij heeft hij al paar keer aangegeven dat hij het zou komen brengen.

Ik werd gek van die hersenspinsels, constant dingen voor hem gaan invullen.
waarom doe ik dat toch steeds, hb88 hou daar toch eens mee op, je bereik er helemaal niks mee, ik geef mezelf (onbewust) steeds weer hoop, hoop dat nergens op gebaseerd is.

Toch blijf ik kijken of hij online is geweest of kijk ik op zijn facebook, dat zal vanzelf wel slijten, doe het al een stuk minder dan voorheen.

Gisteravond een megadip, wat verlangde ik naar contact, eind van de avond werd het iets minder en hoopte dat het gewoon een zwak moment voor me zou zijn.
Ik ben gaan slapen en toen ik wakker werd, leek dat ook.. Een paar uur later toch weer dat vervelende gevoel, lichte paniek is weer terug en dat heb ik nu nog steeds.
Hij is de hele dag niet uit mn gedachte geweest.
Elke keer als ik een positieve blog schrijf dan krijg ik weer een flinke terugval

Ik ben er wel achter dat ik hem nog steeds terug wil, ik leek het allemaal te accepteren maar dat doe ik nog niet.

het gaat steeds beter met me.
het is nu 8 dagen geleden dat ik hem een afscheidsapp heb verstuurd, verder geen contact, ook niet van zijn kant (helaas)
Ik voel me eigenlijk wel goed, ben niet zoveel meer met m bezig als toen, de rust doet me ook heel goed..
Ik heb maandenlang alleen paar paniek gevoeld, voor mij was het normaal geworden, ik wist niet meer beter maar nu de paniek weg is, kan ik weer helder nadenken, mn verstand heeft weer iets te zeggen,
Ik begon me zelfs af te vragen of ik nog wel iets voor hem voelde?

Ik weet niet zo goed of het me lukt, om het te gaan verwoorden wat er precies door me heen gaat, want weet het zelf niet zo goed.

Maar het lijkt alsof mijn gevoelens minder zijn geworden, onze tijd samen vertroebeld, het zal wel bij het loslaat proces horen maar het voelt niet goed, er klopt iets niet en ik weet niet wat het is.
Ik weet dat het niet echt duidelijk is wat ik hier omschrijf maar zouden jullie weten wat er met mij aan de hand is?

Liefs

Normaal als er een dierbare overlijd ben ik ontzettend verdrietig, 5 dagen lusteloos, nergens zin in, de dag van de crematie of begravenis, intens afscheid nemen maar zodra de dienst voorbij is, is het 'goed' voor mij.
Ik kan het ee plekje geven en tuurlijk denk ik nog dikwijls aan diegene terug maar ik kan het loslaten.

T klinkt miss heel gek maar ik heb dit ook gedaan gisteren bij mn ex,
Ik heb een foto gepakt, en alle liedjes die hem aan mij deden denken, heb ik opgezet en ben gaan rouwen, alle verdriet eruit.