Boa, wat herkenbaar wat je schrijft over het soort van aanhouden van verdriet om de leegte niet te hoeven voelen. Dat is een enorm terug kerend thema in mijn leven nu want ik merk dat ik me nog steeds als een soort van weduwe gedraag die op momenten dat ik me enorm verloren voel het verdriet maar weer naar me toe trek want dat vult dan tenminste die leegte weer een beetje (sorry voor deze warrige zin, kon het even niet anders uitdrukken). Had het er laatst met een vriendin over die van mening is dat je eerst de leegte moet aanvaarden voordat er echt weer iets nieuws voor in de plaats kan komen (niet perse een relatie hoor). Maar ik vind die leegte ook zooo eng... Misschien net zo iets als met een parachute een ravijn in springen. Eerst durf je niet eens naar de rand, dan kijk je af en toe eens over de rand, en uiteindelijk zal het verlangen om door te gaan zo groot zijn dat je zult springen. En wie weet wat je beneden aan zult treffen?...
X Lis

Lieve meisjes,

Ik ben zo blij met jullie!! Gewoon omdat ik in jullie reacties zoveel herken. Ben zelf 10 maanden verder en zit in de fase van "afscheid nemen" van het verdriet...eigenlijk gaat het dus weer goed met mij, doe leuke dingen en heb er gewoon weer "zin an". Maar inderdaad, ergens is het verdriet ook een houvast geweest aan de relatie en dat laatste strohalmpje moet en wil ik nu loslaten....Dat is moeilijk, ja, maar ook een bevrijding en dat hou ik maar voor ogen.

Een op Loesje gebaseerde lijfspreuk die ik 5 jaar geleden al op de voorkant van mijn afstudeerkaartje had gezet is weer helemaal van toepassing op mij: "Liesje: idealen in uitvoering". Ben er nog niet helemaal, moet nog een strohalm loslaten, maar work is in progress en dat is een prettig gevoel....

Bedankt voor jullie input al die maanden en ook al post ik zelf niet zoveel, ik lees regelmatig mee en haal er de goede tips uit die ik voor mezelf belangrijk vind. Het helpt mij enorm, bedankt!!

Sterkte,

Liefs, Liezzie

Lieve Amelie,

'k Had een hele uitleg aan je getypt, maar m'n muis viel keihard op de grond en ldvd verdween, haha, was het maar zo makkelijk, nee ik had het over de site, 'k was dus alles kwijt en wegens het late uur ga ik niet herhalen.

Wil maar effe zeggen dat ik bijna nooit meer op de site zit omdat ik de voorbije maanden in een vechtsituatie zat met ex die me erg heeft doen lijden,maar die maakte dat ik dus geen mooie reflecties kon maken over ons samenzijn.
Nu de praktische dingen geregeld zijn, kan die haat-liefdeverhouding hopelijk eens stoppen en kan ik het mooi afsluiten.

Ik wil vooral even inpikken op je zinnetje hier: "Een deel van wat ik in hem vond, vind ik nu in mezelf."
Dat is zooo mooi om te herontdekken...in deze context schreef je ooit in een blog van mij ?¢‚Ǩ?ìToen ik D ontmoette was het eerste dat ik dacht: "he, er is nog zo een als ik". In veel zaken waren we complementair aanvullend, maar in de basis leken we sterk op elkaar en voelden we elkaar heel goed aan. Daardoor gingen een heleboel dingen vanzelf goed.
MAAR OOK Achteraf zie ik in dat we in een patroon verzeild raakten waarin we elkaars ontwikkeling belemmerden. Praten deden we eerst niet omdat we elkaar zo goed aanvoelden en later niet omdat waren bang elkaar te kwetsen. De liefde tussen ons inmiddels zo groot, dat we elkaar niet kwijt wilden. We konden elkaar niet confronteren met elkaars gedrag. Onbewust hielden we daarmee wrang genoeg onze angsten en complexen in stand. ?¢‚Ǩ?ì

Wil maar even zeggen dat het deel van wat je zogenaamd vond in hem, nu in jezelf vindt. Die realisatie heb ik me ook gemaakt. Ik had met hem ook van die inside jokes en ons eigen taaltje. Ik besef nu dat dat iets was dat van MIJ kwam en hij nam dat-verliefd als hij toen was- van me over.
En ja, die dingen mis ik....maar nu kan ik weer zo zijn en doen....mezelf is dat, maar dan met anderen, ex is daar niet meer voor nodig!! Het was heel close en lief tussen ons dat het zo ging, maar toen het gedaan was met ons, sprak hij plots op norse toon en kent blijkbaar met z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n nieuwe liefde ook geen humor meer.....spijtig voor hem...
Want IK, ik heb die humor teruggevonden maar gebruik hem nu gewoon terug bij m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n dierbaarste vriend(-inn)en.
De wereld staat dus niet stil als die persoon er niet meer is, ook al lijkt het tijdens dat ?¢‚ǨÀújaar?¢‚Ǩ‚Ñ¢ verwerking dat ik al bijna kan zeggen wel zo, maar nee, je evolueert en je herontdekt jezelf weer, ook dingen die je met hem nooit hebt gedeeld, maar die wel jezelf zijn.
Dat is het mooie eraan.

En ja, dat verdrietig maken van mezelf kan ik ook hoor, ik krijg het soms en dan zet ik ?¢‚Ǩ?ìIk mis je zo?¢‚Ǩ¬ù van ?¢‚Ǩ?ìUdo?¢‚Ǩ¬ù op (effe youtuben, is heel emo!!)maar dan doen ik weer wat anders en zie dat raampje van ?¢‚Ǩ‚Ñ¢t liedje nog openstaan en dan denk ik : nee, geen zin meer in=?Ø?í¬®sluiten dus.
Verdrietig maken van jezelf mag dus maar ?¢‚Ǩ‚Ñ¢t mag geen gewoonte worden. Ik heb dat vooral als hij me weer gebeld heeft of langs is geweest, of zoals vorige week, onze spullen met me was komen verdelen.

Grote pluim idd voor je zelfreflectie.....die is nodig meid, zoals ik gister zei tegen Vincie, ik vind een mens zoveel mooier als hij ook ?¢‚ǨÀúmens?¢‚Ǩ‚Ñ¢ durft te zijn...

Veelsterkte en dikke knuf x

italygirl

Lieve Amelie,

'k Had een hele uitleg aan je getypt, maar m'n muis viel keihard op de grond en ldvd verdween, haha, was het maar zo makkelijk, nee ik had het over de site, 'k was dus alles kwijt en wegens het late uur ga ik niet herhalen.

Wil maar effe zeggen dat ik bijna nooit meer op de site zit omdat ik de voorbije maanden in een vechtsituatie zat met ex die me erg heeft doen lijden,maar die maakte dat ik dus geen mooie reflecties kon maken over ons samenzijn.
Nu de praktische dingen geregeld zijn, kan die haat-liefdeverhouding hopelijk eens stoppen en kan ik het mooi afsluiten.

Ik wil vooral even inpikken op je zinnetje hier: "Een deel van wat ik in hem vond, vind ik nu in mezelf."
Dat is zooo mooi om te herontdekken...in deze context schreef je ooit in een blog van mij ?¢‚Ǩ?ìToen ik D ontmoette was het eerste dat ik dacht: "he, er is nog zo een als ik". In veel zaken waren we complementair aanvullend, maar in de basis leken we sterk op elkaar en voelden we elkaar heel goed aan. Daardoor gingen een heleboel dingen vanzelf goed.
MAAR OOK Achteraf zie ik in dat we in een patroon verzeild raakten waarin we elkaars ontwikkeling belemmerden. Praten deden we eerst niet omdat we elkaar zo goed aanvoelden en later niet omdat waren bang elkaar te kwetsen. De liefde tussen ons inmiddels zo groot, dat we elkaar niet kwijt wilden. We konden elkaar niet confronteren met elkaars gedrag. Onbewust hielden we daarmee wrang genoeg onze angsten en complexen in stand. ?¢‚Ǩ?ì

Wil maar even zeggen dat het deel van wat je zogenaamd vond in hem, nu in jezelf vindt. Die realisatie heb ik me ook gemaakt. Ik had met hem ook van die inside jokes en ons eigen taaltje. Ik besef nu dat dat iets was dat van MIJ kwam en hij nam dat-verliefd als hij toen was- van me over.
En ja, die dingen mis ik....maar nu kan ik weer zo zijn en doen....mezelf is dat, maar dan met anderen, ex is daar niet meer voor nodig!! Het was heel close en lief tussen ons dat het zo ging, maar toen het gedaan was met ons, sprak hij plots op norse toon en kent blijkbaar met z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n nieuwe liefde ook geen humor meer.....spijtig voor hem...
Want IK, ik heb die humor teruggevonden maar gebruik hem nu gewoon terug bij m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n dierbaarste vriend(-inn)en.
De wereld staat dus niet stil als die persoon er niet meer is, ook al lijkt het tijdens dat ?¢‚ǨÀújaar?¢‚Ǩ‚Ñ¢ verwerking dat ik al bijna kan zeggen wel zo, maar nee, je evolueert en je herontdekt jezelf weer, ook dingen die je met hem nooit hebt gedeeld, maar die wel jezelf zijn.
Dat is het mooie eraan.

En ja, dat verdrietig maken van mezelf kan ik ook hoor, ik krijg het soms en dan zet ik ?¢‚Ǩ?ìIk mis je zo?¢‚Ǩ¬ù van ?¢‚Ǩ?ìUdo?¢‚Ǩ¬ù op (effe youtuben, is heel emo!!)maar dan doe ik weer wat anders en zie dat raampje van ?¢‚Ǩ‚Ñ¢t liedje nog openstaan en dan denk ik : nee, geen zin meer in====> sluiten dus.
Verdrietig maken van jezelf mag dus maar ?¢‚Ǩ‚Ñ¢t mag geen gewoonte worden. Ik heb dat vooral als hij me weer gebeld heeft of langs is geweest, of zoals vorige week, onze spullen met me was komen verdelen.

Grote pluim idd voor je zelfreflectie.....die is nodig meid, zoals ik gister zei tegen Vincie, ik vind een mens zoveel mooier als hij ook ?¢‚ǨÀúmens?¢‚Ǩ‚Ñ¢ durft te zijn...

Veel sterkte en dikke knuf x

italygirl