Afscheid?

afbeelding van nico_nico

Het is nu één weekje gedaan tussen mij en mijn vriendinnetje. Ik heb voor haar 5 dagen gevochten: ontbijt op bed gebracht(ze woont thuis), een parapluutje gebracht door de gietende regen, zodat ze niet door de regen moest toen ze laat van huis kwam. Ik ben haar 50 keer gaan zeggen hoe graag ik haar zag, etc...
Ze ziet me doodgraag, het liefst van de hele wereld en ze mist mij zo hard. (haar woorden)

Gisteren ben ik afscheid gaan nemen en gezegd dat het me niet lukt als ik haar blijf horen of zien. En dat het dus beter is om geen contact meer te hebben. Zij mag enkel nog iets laten weten als ze voor onze relatie wil vechten.

Ik hoop dat ze me na een paar dagen of weken contacteert. Omdat ze me nu niet meer zal horen, ik er plots niet meer zal zijn.

Ze is zeer aanhankelijk: eergisteren wou ze me bellen, impulsief, omdat er iets (banaal) bij haar thuis gebeurt was, uit gewoonte...
Ze is wel een beetje verliefd, zegt ze, op een andere kerel.

Ik heb 2 vragen:

Komt dit nog goed?
En kan een relatie lukken als je zo snel met een nieuwe begint?

We waren bijna 4 jaar samen, en ik was haar eerste vriendje. Ik misbruikte haar niet en zij mij niet.
Ik vertelde haar niet genoeg dat ik haar graag zag, etc... En dat deed haar pijn, en heeft ze dat al die tijd opgekropt en me nooit verteld.
Nu ik dat weet, heb ik haar gedurende die voorbije 5 dagen zotgeknuffeld en 50 keer gezegd dat ik haar graag zie, dat ze mijn alles is. (oké, misschien te laat, maar ik wou tonen dat ik het zonder moeite kan als het zoveel voor haar betekent)

Bedankt mensen

afbeelding van saman

hoi nico

ik heb net je verhaal gelezen, en ik weet dat het moeilijk is zeker als ze zegt dat ze verliefd is op een ander.
loslaten is een heel moeilijk proces maar uiteindelijk komen we er allemaal overheen, bij de een wat langer dan bij de ander. het is ook moeilijk als je 4jaar een relatie hebt gehad, ik kom ook uit een relatie van 4 jaar en dacht dat hij mijn alles was, oppeens moest ik afkicken van hem, het is net als drugs moeilijk om dat los te laten.

want ook al ben ik 10 maanden verder, hij heeft mij veel hoop gegeven, en ik ben erachter gekomen dat het valse hoop was niet meer niet minder, en dan leuk vertellen dat je verliefd ben op een ander.

maar ik zie niet alles zwart/wit en tuurlijk hoop ik dat het ooit na een tijd nog goedkomt tussen ons, maar in die tussen tijd lekker genieten van de mooie dingen om je heen.

en ik denk ook als je nog gevoelens hebt voor een ander, en dat stopt in een ander dan kom je van een koude kermis thuis,het kan kort duren maar ook lang uiteindelijk gaat het toch niet.

mijn relatie is na 4 jaar ook uitgegaan, en ik was ook zijn eerste vriendin, ik denk dat hiji het nodig heeft om te kijken wat er verder is

afbeelding van nico_nico

Hoi Saman

Bedankt voor je reactie!

Ik vraag mij af of je hem na 10 maand al volledig losgelaten hebt, dat je alle hoop opgegeven hebt?
En of je pijn nu ook reeds grotendeels weg is?
Zijn jullie vrienden gebleven of werkt dat niet?
Zoja, is het dan draagelijk om hem met iemand anders te zien.

Mijn vriendinnetje wil me nog zien, zei ze: ik ben te belangrijk in haar leven en dat van haar familie. Ook haar familie wil nog met mij afspreken, zonder haar er bij...
Ze willen zich niet moeien met onze relatie, maar ze weten dat ik niks verkeerd heb gedaan en dat ik altijd het beste voorhad met hun dochter, zusje...
Maar zei zegt dat een relatie niet mee kan, dat ze het niet goed kan uitleggen. Er zijn kleine dingetjes gebeurd, maar verre van onoverkomelijk en onvergevelijk. Alles is in feite de laatste 5 dagen bijgpraat. Want zei zegt: "ik had je tijdens onze relatie die dingetjes moeten vertellen: en sorry dat ik dat niet heb gedaan, het is mijn schuld."

Het is moeilijk omdat allemaal achter te laten. Wat ik vergeef haar deze pijnlijke week zonder probleem. En ik wil haar dolgelukkig maken.

Gelukkig heb ik enkele vrienden die veel tijd in mij willen steken. Maar ik vind het zó zonde om zo iets moois te laten gaan.

Groetjes Nico

afbeelding van saman

Hoi nico

Graag gedaan,

eerst ik heb hem na 10 maanden nog niet helemaal losgelaten, er is zoveel gebeurd tussen ons, en ik heb de grootste klap gekregen dus voor mij is het moeilijker om het los te laten, mijn ex heeft het hoofdstuk met mij afgesloten en wist niet dat hij zo snel verliefd zou worden op een ander, en dat komt hard aan,alle hoop die weg is geslagen, en op dit moment is de hoop ergens naar mijn achterhoofd gegaan, ik moet mezelf dwingen om het niet naar de voor kant te halen want dan weet ik van mezelf dat ik me alleen maar pijn doe.
we zijn op dit moment ook even helemaal niks van elkaar, we laten elkaar gewoon even met rust of een lange tijd,en dat is een mooi moment om aan mezelf te denken en niet aan hem.
ik hoop dat we mettertijd goede vrienden kunnen worden, we hebben het een periode geprobeerd (een week) maar dat werkte niet omdat we nog teveel van elkaar hielden en de aantrekkings kracht was te heftig, we deden geforceerd dus toen zijn we door gegaan tot special friends.

het is bij de een heel vrerschillend sommige kunnen gelijk vrienden worden en andere laten elkaar niet gaan, en soms moet je elkaar gewoon even de ruimte geven, en voor dat laatste kiezen wij.

en ik denk dat het in het begin heel moeilijk is om je ex met een ander te zien dan komen er allemaal herrineringen naar boven en dan denk je terug aan de mooie tijd met je ex, maar houden van is ook loslaten en als dat betekend dat je je ex gelukkig wilt zien, en dat probeer ik nu ook te doen.
want wat heb je eraan als je bijelkaar blijft maar je ex blijft nog zo, dan ben jij niet gelukkig en je ex is niet gelukkig.

mijn ex wilde me in het begin ook blijven zien en me niet kwijtraken, maar achteraf heb ik me er alleen maar pijn mee gedaan, het is heel moeilijk om te zeggen ik wil je niet meer zien, en omdat alles nog zo vers is lijkt het alsof je het niet kan verdragen, maar als je is rustig nadenkt denk je mmm voel ik me zelf daar wel goed bij, want jij zelf bent de belangrijkste persoon van de wereld want je moet jezelf kunnen verdragen, en je moet nog heel lang met je zelf leven.

het is ook heel moeilijk om iemand achter te laten, en haar vrij laten, maar als je echt van haar houdt doe je dat voor jezelf voordat je elkaar alleen nog maar meer pijn doet, en dat je haar hebt vergeven is alleen maar iets mooies, maar iedereen wil elkaar gelukkig maken, maar geluk begint bij jezelf en niet bij een ander, als je zelf niet gelukkig bent kan je een ander niet gelukkig maken.

laat me weten hoe het verder gaat.

groetjes saman

afbeelding van nico_nico

bedankt

Saman bedankt,

Inderdaad ik moet ze proberen laten gaan, uit mijn hoofd.
Ik heb alleen schrik dat ze bij een ander gaat, en dat ze daar zal gekwetst worden.
Ze is emotioneel zéér gevoelig en neemt kritiek op haar pesoon altijd zeer erg op. Ze is onzeker over zich zelf... Ik kan blijven opnoemen. Ik had dat geduld en respect voor haar.
Maar ik vrees dat een ander dat niet zal kunnen. In het begin is dat geen probleem natuurlijk, dan is er die verliefdheid. Maar na verloop van tijd, gaat volgens mij verliefdheid weg.
Haar nieuwe(nog niet) vriend is een barman... Waar ik dan nog eens extra twijfel bij heb.

En nu wil ik het zonder probleem nog een kans geven. Maar als ze "misbruikt" is door die barman, is ze getekend voor haar hele leven. En zal ze nooit meer de zelfde zijn...

Maar goed.
Het is zoals je zegt: ik moet aan mezelf denken, want ik ben voorlopig de belangrijkste mens op deze wereld...

Het zal moeilijk zijn... Maar wat kan je anders...
Ik houd je zeker op de hoogte.
Bedankt voor de antwoorden!
Groeten,
Nico