De nacht is eens snel voorbij getrokken omdat deze zeer kort was.

Het was leuk bij de vrienden. De gedachten waren niet bij haar, of toch amper. Rustig in het hoofd. Iets waar we allen zo naar verlangen, maar zo moeilijk is als je met LDVD zit.

Helaas.
Er was ook nog een andere reden dat de nacht voorbij gevlogen was.

Zij kwam langs in de vooravond. Zij liet mij weten mij nog eens te willen spreken. Nog iets dat moest afgehandeld worden, iets dat ze me moest geven.

De smoes aanvaard en het banale dat moest afgegeven worden, werd afgegeven.

Het is dan zo ver.

Iets wat we wel wisten. Maar hoopten nooit te moeten ondergaan.

Of moet ik zeggen nog eens moeten ondergaan.

Vanmiddag te horen gekregen dat het over is. Dat alles moet verbroken worden en dat er dus geen contact meer zal zijn.

De woorden: "Ik zal daar keihard mijn best voor doen, om niet toe te geven aan mijn gevoel." Dat moest mij overtuigen.

Het is moeilijk om dit te geloven. En ergens hopen we dat ze het toch doet. Maar hoeveel van dat ergens hoopt dat ze het ook niet zal doen?

Effen een vraagje of mensen hier ervaring mee hebben:

Helpt het bezoeken aan een psychiater om LDVD te verwerken?
Hebben die psychiaters tips die écht helpen?
Of is het zoals hier: Je kan je verhaal kwijt aan iemand die je dan van een antwoord voorziet.

Vraag mij af of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben en wat er dan hielp om dit te doen.

mvg,
Nico

Kan het door veel contact te hebben, en dit langzaam te minderen dat je het op die manier een plek kan geven?

Wij hebben de voorbije dagen uren gebeld, gesmst en een paar keer fysiek afgesproken.

Is dit de manier om iets af te sluiten?

Kan het dan je op die manier het lostlaat en dat je dan gewoon rustig verliefd kan worden op een ander?

Omdat het verbreken van het contact nu te heftig zou zijn?

En dat dan plots de dag komt: "Geen contact meer."

Iemand ervaring of een mening?

ps: Ik weet dat ik het andere predik, maar het is de vraag of boventaande realistisch is

Als je afspraken maakt om alle contact te verbreken, wat heeft dit tot gevolg?

Is het zo dat als je elkaar niet meer "ervaart" dat het dan sneller verwerkt kan worden?
Of ga je dan die emoties gaan opstapelen, en komt het er dan in eens super hard uit?

Als je beide wel contact wilt, maar het niet mag. Zit je dan niet constant te hopen op contact van de andere?

Wat zijn jullie ervaringen met dit principe? Uit het oog, uit het hart.

We zijn een week verder voor je tot het besef komt dat er niks veranderd is.

Je belt me opnieuw elke dag, je zendt me berichten dat je me mist en je komt bij me langs alsof dat normaal is.

Wel heb je plannen en ben je zaken aan het veranderen.

Benieuwd wat ik er over zal denken als ik dit over enkele maanden terug zal lezen.

.