Ik voel helemaal met je mee. Dat gemaal in je kop. Lvd is hetzelfde als rouwen. En weer zie je dat deze/een relatie jouw leven zin gaf ( die invulling ipv aanvulling, weet je wel!). Nu is er die leegte, alsof er een stuk uit je ziel gereten is. Een open wond en dat doet verdomde pijn. Ik kan niet meer zeggen dan wat je al weet en wat je leest in andere blogs. Waterman schreef ergens ( ik parafraseer) dat in principe ieder mens in eerste plaats alleen is. Vriendschappen zijn eigenlijk belangrijker in je leven dan een relatie.
Een brief schrijven zou ik afraden, althans ik zou hem wel schrijven. Zet er alles in wat je tegen hem zou willen zeggen, maar verstuur hem niet. Lees hem regelmatig na, verbeter en vul aan. En als je na een maand nog precies hetzelfde denkt en voelt en de brief zo bijgeschaafd is dat je er helemaal achter staat, zou ik hem alsnog versturen.
Heel veel sterkte en wijsheid.

Hey Fro,

Als ik je bloggen zo las, dan kan ik enige overeenkomst vaststellen tussen onze verhalen. Toch wat de uitleg van de exen betreft, "ik mis je niet zoveel door de week, denk te weinig aan je, dus ik kom tot de conclusie dat mijn gevoelens voor je gewoonweg te weinig zijn om de relatie verder te zetten". Ook mijn ex zei me dat ik hem altijd nog mocht bellen, op moeilijke momenten. Hiervan heb ik 2x gebruik gemaakt, en ik zag dit niet als 'verlagen' van mezelf. Als ik nooit meer gebeld zou hebben, zou ik altijd ergens de illusie gekoesterd hebben dat hij me toch nog wel zou missen, maar zelf geen contact meer durft op te nemen. Door te bellen weet ik dat dit een 'illusie' is want de harde waarheid is dat hij me niet mist, en nog steeds achter zijn beslissing staat. Dit heeft mij in ieder geval een stuk vooruit geholpen in mijn verwerkingsproces. Al is dat verwerkingsproces nog lang niet voorbij, verdriet krijgt nog steeds de bovenhand. Maar wetende dat de kans minimaal tot nihil is dat hij nog van gedacht zal veranderen, dwingt mij wel om vooruit te kijken. En daarom ben ik alvast blij dat ik wel gebeld heb naar hem. Dit is hoe ik het ervaar, natuurlijk moet jij voor jezelf bepalen wat voor jou zou werken. Een brief is inderdaad goed om te schrijven, maar zoals werd gezegd, versturen pas na een paar weken doen, wanneer je wat helderder kan denken, en wie weet verdwijnt de behoefte dan helemaal om hem nog te versturen.

Nog veel moed en doorzettingsvermogen om deze ontzettend lastige periode door te komen!