Op deze vernieuwde site, toch even een reactie op een "oude" steun. Heel bijzonder dat telefoongesprek van de ouders van je ex. Een mooi gebaar, je hebt ze geraakt en ze geven nog altijd veel om je. Ik kan me ook voorstellen dat het anderzijds moeilijk is, je wellicht op een bepaalde manier ook weer terug plaatst. Even dan....

Het gaat goed met je! Jaja, ik weet het, er zijn ook dips en huilbuien, maar vergeleken met hoe het geweest is.... Fijn te lezen hoe het met je gaat en dat je, terecht, jezelf weer de moeite waard vindt voor anderen. Bizar eigenlijk he, hoe dat loopt. Dat je na een breuk zo geconfronteerd kan worden met jezelf, dat je zelfbeeld tijdelijk vertroebeld kan worden.

Gelukkig is er ook weer tijd van vooruitgang. Op alle fronten ben ik, en ook jij, verder dan net na de breuk. Op sommige fronten zelfs verder dan tijdens de relatie. En op andere moeten we nog op dat punt van tijdens de relatie komen. Snap je het nog?

Ook ik ben inmiddels zover dat ik mezelf weer de moeite waard vind voor anderen. Jammere is alleen dat ik de mannen (nog) niet de moeite waard vind voor mezelf
Some day......
Lieve Amelie, je bent sterk, je bent eerlijk, je bent mooi...twijfel daar nooit aan en er zal nog heel veel geluk op je pad komen.
Liefs, Panic

ma chere,

hoe kruipt de tijd he?
16 maanden... We zijn niet zwanger maar onze teller loopt vreemd, durven de jaren geen nummer te geven. Wat zong ze weer?, its been seven hours and fifteen days.... Liefdesverdriet verandert de waarneming van tijd.
Hier ook, de vreemde troost van een kaartje in de bus van ex-schoonzus, een uitnodiging van ex-neef, en de afspraakjes met haar dochter: Natuurlijk zitten we niet alleen met het verdriet, en betekenden we wat voor anderen. We worden gemist. Heus.
Je schrijft dat je er nooit aan zou zijn begonnen als je geweten had hoe zwaar het was, dat rouwen, maar dat je veel moois niet had willen missen.
Ik weet niet zeker waar je op doelt met veel moois, maar bij mij heeft zich een enorme verdieping in mijn leven voorgedaan. Meer dan ooit heb ik moeten vechten niet in de waanzin te belanden, me op het spirituele pad begeven, mensen anders leren kennen, en, zoals jij ook aangeeft, mijn empatische vermogens flink opgekrikt! ik luister anders naar anderen, veroordeel minder.
Dus ja, niet willen missen lijkt wat kras uitgedrukt, maar het is zeker een intensieve leerschool.

Ik ben weer gaan vrijen;-)) een paar maanden geleden (deze maand telling moffel ik een beetje weg - zij mag het belang van mijn verdriet immers niet beknotten - hoezo verwrongen?) en dat scheelt aanzienlijk. Het is gewoon niet anders. Net als chocola, aardbeien, trampolines, achtbanen, "de taxi van palemu"(serie), "de kleine prins" (boek), jonge poesjes of konijntjes aaien, de slappe lach over xyz (of een schilderij van Bob Ross in de maak als dartboard), doet ook sex de dopamines en endorfines veel goed.
En die eerste keer... Het viel allemaal heel erg mee! had ik mezelf in tranen verwacht omdat ze niet zo ruikt en voelt en smaakt zoals ZIJ alleen maar kan ruiken en voelen en smaken, niets van dat al!
Adembenemend eigenlijk, voor het eerst sinds al die jaren een nieuw lijf, een nieuw geluid, een nieuw landschap om stukje bij beetje te proeven en ontdekken....
Maar goed, betrouwbare, lekkere lovers die ons niet in nieuwe problemen brengen (omdat we misschien niet klaar zijn voor nieuwe relatie bv.) zijn natuurlijk niet altijd voorradig, maar het is wetenschappelijk bewezen: men kan niet trampoline springen en tegelijktijdig ongelukkig zijn . Op zoek naar een trampoline dus ma fille!

bisous

Pipster

Het is volgens mij veeeeeeeel leuker om een Amelie te zijn dan een Sex in the City meisje!

____________________________________________________________________________
Every moment marked with apparations of your soul...