Beste lotgenoten,

Er is weer één en t ander gebeurd de laatste maand. Een nieuwe blog, deels om het van me af te schrijven en deels om jullie als het kan er mee te helpen.

Eerst een korte samenvatting voor de nieuwelingen: Ik heb een relatie gehad van 5 jaar, de relatie werd abrupt geëindigd in juli 2011. Kort hierna, na de beginnersfouten (proberen te contacteren, sms'en, telefoneren, charmeoffensief etc ... ) heb ik me ingelogd op deze website en voorgenomen om mijn ldvd zo snel mogelijk te verwerken. Met ups en downs na ongeveer een maand en half was ik min of meer terug gelukkig.

Het vervolg van het verhaal: De gouden regel om je ex terug te krijgen heb ik toegepast. Tussen minimum 1 maand en maximum 2 maand na de feitelijke breuk ex een kort leuke mail gestuurd. Nadien hebben we afgesproken. En inderdaad het werkt, ze heeft mij gemist en ik was terug aantrekkelijk omdat ik me sterk voelde. We hadden weer veel contact en spraken met elkaar af, hebben we zelfs gekust en leuke gezellige gesprekken gehad. Heeft denk ik een maand en half geduurd.

Maar: het kwam niet verder dan stap 2 (spelen). Waarom? Omdat het verleden uiteraard nog een rol speelde. Ze was nog aan het twijfelen en bij onze volgende afspraken was ze afstandelijker. Ik denk dat het nog mogelijk was om stap 3 te bereiken (relatie). Het probleem echter is dat je dan héél veel geduld moet hebben en héél veel energie zal moeten insteken. En dat is het nu juist, ik heb het geduld en energie niet meer.

Nu was mijn vraag, word ik hier gelukkiger van? Waarom moet ik steeds achter haar aan lopen? Stel dat we terug een relatie hebben is er dan nog evenwicht? Zij heeft mij gedumpt en dat zal zij nog een tweede keer met de grootste gemak kunnen doen wanneer ik een kleine fout bega of wanneer zij zich ongemakkelijk voelt.

Zij heeft wel een boontje voor mij, maar haar twijfels en haar geheugen zal onze relatie, ook al doe ik hard mijn best, nooit in orde doen laten komen. Tenzij ze opeens Alzheimer heeft, wat ik haar uiteraard niet toewens. Het is gewoonweg onmogelijk, véél dingen zijn gebeurd en je kan niet op een paar maanden het verleden wegwissen. Tot slot zeggen ze dat vrouwen een olifantengeheugen hebben, zeker wat betreft slechte herinneringen, je kan er niet tegen op.

Afgelopen zondag heb ik na veel gepieker besloten om rechtstreeks op de man te vragen of een tweede nieuwe relatie mogelijk was en of zij dit kon doen zonder het verleden bij te betrekken. En natuurlijk, wat ik verwacht had, bleef zij dezelfde argumenten van een paar maanden geleden gebruiken. Na deze vernomen te hebben, heb ik dan gezegd dat we dan inderdaad beter geen verdere contacten onderhouden aangezien ik mij er terug slecht zal bij voelen. Het gesprek verliep met heel veel begrip en empathie. Heb me verontschuldigd voor de fouten die ik gemaakt had en zij idem dito.

Dus voila, ben terug gekatapulteerd naar mijn situatie van na de breuk. Met het verschil dat ik hier in nu wel ervaring heb en er beter mee kan omgaan.

Stel jezelf de vraag, voor wie kies ik? Jezelf of de ex die je gedumpt heeft en je niet waardig vindt als een relatiepartner?

Nadelen om voor je ex te kiezen:

- Eindeloos gepieker
- Ongelukkig zijn
- Je eigen persoon verwaarlozen
- Onbeantwoorde liefde
- Slecht en minderwaardig voelen
- Wachten (op wat?)
- Janken
- Hoop
- Je steeds de vraag stellen wat ze doet, wat ze denkt en blablabla
- en gaat zo maar verder

Voordelen om voor jezelf te kiezen:

- Vooruitgaan in het leven
- Genieten van het leven
- Openstaan voor het ander geslacht
- Sterk voelen
- Terug gelukkig zijn
- enz ...

Wij hebben gevochten, geprobeerd en liefde kunnen ervaren. Niet iedereen kan dit zeggen.

Het gemis zal er wel steeds zijn, maar zoals stress kan je het omzetten in iets positief. Koester de herinneringen, geef het een plaats in jouw geheugen.

Maar kies voor jezelf voor eens en altijd!