Het klinkt alsof jullie elkaars verwachtingen niet op tijd hebben uitgesproken naar elkaar. Ik vind het persoonlijk erg onhandig van haar dat ze pas na het leuke contact en de intimiteit tegen je heeft gezegd dat het voor haar tóch niet gaat werken. Ze heeft jou dus iets anders doen denken, dan wat ze eigenlijk wilde. Wat wilde ze in eerste instantie überhaupt, vraag ik me af.

Ik denk dat de bal bij jou ligt. Zij heeft namelijk duidelijk aangegeven dat zij, ondanks de verkeerde verwachtingen die zij bij jou heeft geschept, in ieder geval geen liefdesrelatie wil. Alleen een vriendschappelijke relatie. Dan moet je jezelf nu de vraag stellen: "Wil ik dat?"

Voel je hierbij in ieder geval absoluut niet bezwaard door het feit dat zij het heel rot zou vinden als jij geen vrienden meer met haar wil zijn. Als het voor jou op vriendschappelijke basis niet werkt, wat ik heel goed kan begrijpen omdat je hele andere verwachtingen van haar had, dan vind ik dat zij daar begrip voor moet hebben. Anders had ze - kortaf gezegd - gewoon simpelweg niet met je tussen de lakens moeten belanden. Gebeurd is gebeurd... Dus focus je op wat je zelf wil op dit moment. Vriendschap of geen vriendschap? Zij is duidelijk geweest nu over een liefdesrelatie met jou, dus moet je dan wel blijven hopen op alsnog een liefdesrelatie met haar? Ik denk persoonlijk dat dat niet reëel is, ook al klinkt dat vreselijk in je oren waarschijnlijk.

Vergeet in ieder geval niet dat de bal bij jou ligt, het is volledig aan jou wat je wil doen met de gedachte dat ze geen liefdesrelatie met je wil en alsnog vrienden met je wil blijven. Als ik jou was, zou ik me proberen te focussen op alles, behalve haar, want met iemand die jou niet wil, kom je niet verder met jezelf en zo iemand verdien je ook niet.

Ik vind haar argumentatie heel eerlijk naar jou (en zichzelf) toe. Ook wel degelijk een gegronde reden om het niet meer voort te willen zetten. Dat zij dat ‘iets missen’ (nog) niet kan doorgronden of uitleggen, zou in principe niets moeten onderdoen aan het feit dat ze op basis van een ondefinieerbaar (tegenstrijdig) ‘gevoel’, niet langer meer in dit samenzijn wil investeren. Althans, in ieder geval niet op de manier zoals jullie dat in den beginne hebben vorm gegeven.

Hmm. Deze benadering impliceert eigenlijk dat je dus eerst 100% zeker behoort te zijn van ‘die ander’ en ‘de mogelijkheden om een potentiele relatie in de toekomst ook voort te zetten’. Voordat je dus ook maar met één teentje in een samenzijn, date of ‘aftast’-fase stapt, behoor je dus al te weten ‘of iets wel of niet gaat werken’? Waarmee je dus eigenlijk vergeet dat je gevoelens niet kan ‘vastzetten’. Klinkt mij onrealistisch.

In de praktijk werkt het vaak eerder zo dat het juist tijdens de ‘elkaar leren kennen’-fase is (die vaak gepaard gaat met ‘samen leuke dingen doen’ gevolgd door al dan niet sexuele intimiteit), waar je je mogelijk pas gaat of zal realiseren dat je ‘iets’ mist, dat je er geen potentie in ziet. Soms zijn dat kleine, ondefinieerbare dingen waardoor het gevoelsmatig voor 1 iemand niet matched. Gevoelens voor die ander kunnen wellicht stagneren of zelfs afnemen. Je kan hier niet meteen automatisch aannemen dat wanneer iemand besluit om een contact niet meer voort te zetten, diegene ‘dus vanaf het begin al anders dacht’. Je kan vol geloof, vertrouwen en enthousiasme een contact of date-periode initiëren, om er vervolgens toch achter te komen ‘dat je iets mist’ of dat het toch niet is zoals je had gehoopt
.
Vind ik een hele menselijke, natuurlijke en zelfs logische beweging tussen 2 mensen die het potentieel van ‘samen-zijn’ uit proberen (te vinden).

Ik denk dat het belangrijk is om tijdens een date-periode te beseffen dat het nog alle kanten uit kan gaan. Soort van ‘dating-fitness’. Onderneem, ervaar, incasseer, bounce back. Dat je in staat bent om te accepteren dat het wellicht niet wordt voortgezet, zonder te lopen mokken of door middel van emotionele chantage (“je bent dus gewoon niet eerlijk geweest”, “je hebt me voor de gek gehouden”, “je hebt bindingsangst’) diegene te overtuigen om het wél voort te zetten.

Of om die ander een schuldgevoel aan proberen te praten omdat jij er nu eenmaal anders instaat/instond. Een kennismakings-periode is niet meer dan dat: 'kennis maken met elkaar'. De mogelijkheid om elkaar af te tasten en te ontdekken hoe je matched in elkaars gezelschap/leven. In die fase is alles nog mogelijk. Zoek niet of verwacht geen garanties, want die zijn er niet.

Wanneer intimiteit ervoor zorgt, dat je grotere verwachtingen gaat krijgen, of dat het voor jou een signaal is dat iemand het serieus met je meent om een toekomstige exclusieve relatie met je op te bouwen, is het wellicht zinvoller om zelf te bewaken wanneer je deze intimiteit laat plaatsvinden. In plaats van achteraf beteuterd gaan lopen zijn dat iemand zich ‘na het leuke contact en intimiteit ‘ineens’ realiseert dat het ‘m toch niet gaat worden’.

Kennelijk voelde het voor haar eerst ‘goed’ en uiteindelijk, vervolgens, ‘niet meer zo goed’. Dat kan. Als dat haar beleving is, kun je daar weinig aan veranderen. Moet je ook niet willen. Ik denk dat je na 1 date al in staat kan zijn om voor jezelf vast te stellen of je een vervolg ziet zitten of niet. Zij had er 5 dates voor nodig om in zichzelf een gevoel te ervaren dat ze er niet verder mee wilde doorgaan. Iemand ‘echt leren kennen’ lukt niet in een paar dates, mee eens. Maar je kunt al wel een indruk en beeldvorming over iemand krijgen die invloed uitoefent of je een samenzijn wel of niet wenst voort te zetten.

Kan het zijn dat je toch een aanwijsbare reden aan het zoeken bent, waardoor je je vast kan klampen aan de hoop dat haar ‘keuze’ nog om te buigen is? Want als het ‘bindingsangst’ is, kun je haar misschien wel ‘helpen om van die angst af te komen’. Dat is aanwijsbaar, dus mogelijk werkbaar. Toch zou ik het zelf heel erg vervelend vinden, als ik kenbaar zou maken dat ik een samenzijn niet meer wens vorm te geven op de manier zoals voorheen ‘gewoon’ was en die ander gaat voor mij allerlei redenen zoeken van het ‘waarom niet’ in een poging om de potentie van een mogelijke voortzetting in stand te houden.

Respecteer haar keuze. Mocht het zo zijn, dat ze toch 'second thoughts' gaat krijgen, hoor je dat vanzelf wel. Wellicht is het dan pas constructief om de eventuele al dan niet aanwezigheid van 'bindingsangst' bespreekbaar te maken.

Sterkte.