Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
Antwoord op de mail
Vrienden,
In mijn vorige blog vertelde ik over de mail aan mijn ex.
Welnu, de reactie is binnen. En die is nietsverhullend. Maar wel erg tegenstrijdig.
LEES EN HUIVER...
Tsja, daar zit je dan. Midden in de nacht. Wat zou je ex doen, denk je dan. Misschien ligt ze wel in de armen van die nieuwe lover die ze al na vijf weken - jep, vijf (5!!) weken had. We gingen samen uit elkaar, wilden beide goed, normaal en respectvol contact houden (want geen ruzie immers) en dus deed ik daarvoor mijn best. Zij wilde dat ook doen, maar dat pakte dus ff wat anders uit. Zoveel is wel duidelijk na het antwoord op de mail.
Jullie reacties op de mail stemden mij enorm tevreden, het sterkte mij in de gedachte dat ik daadwerkelijk de goeie toon en de juiste woorden had weten te vinden. Afwachten op een antwoord. Dat kwam zaterdag, toen ze op mijn voicemail stond. ,,Ik heb net je mailtje gelezen. Ik bel je er maandag even over, want dit weekend ben ik niet thuis. Je hoeft me dit weekend niet terug te bellen, want ik doe mijn telefoon uit. Ik bel maandag, doeg."
Tsja. Ding-dong!!! Ik dacht al meteen: die is het weekend bij haar nieuwe vriend en wil niet gestoord worden. Ik had dus niet al te veel hoop. Vanavond belde ze me dan daadwerkelijk. Hoera. Not. Want mijn strijdbare gevoel is alweer verdwenen, wat ik vorige week wel had. Niet voor niets zit ik hier op dit godvergeten tijdstip dit verhaal te tikken.
Nu ja, moraal van het verhaal van haar was dat ze me even niet meer wil zien. Ze heeft nu dus een nieuwe vriend, daar is ze elk weekend bij. Ik heb haar veel dingen gevraagd, want ik wilde die zure appel nu helemaal tot het laatst toe opsmikkelen. Bah. Wat vies.
Twee keer met hem gezoend, en ze kan zooooooooooooo goed met hem praten. Tsja, en verliefd geworden. Zo gaat dus bij haar, zo snel, zo makkelijk. Hulde. Not.
Ik zei haar dat ze wel heel snel over me heen was. Haar antwoord was: ,,Tsja, dat is nu eenmaal gevoel. Daar kan ik ook niks aan doen." Nu zit daar wel wat in, maar ze heeft altijd al de neiging gehad om 'gevoel' als excuus op te geven voor dingen. Maar je kunt niet alles goed praten onder de noemer 'dat is nu eenmaal gevoel'.
Dat doet zij dus wel. Wat te denken van haar argumenten waarom zij uitelkaar wilde: ,,Ik wil mijn eigen leventje, eentje waarin ik vrij ben en geen verantwoording hoef af te leggen aan iemand. Een nieuwe vriend zoek ik daarom juist niet."
Mooie woorden, loze woorden. Het zou de titel van een nieuwe RTL4-soap kunnen zijn. Want nu heeft ze dus al een nieuwe vriend. In het telefoongesprek van vanavond herhaalde ze dat ze geen verantwoordiing meer aan iemand wil afleggen, dat ze vrij wil zijn. Op mijn opmerking dat dat toch ietwat tegenstrijdig is met het feit dat ze nu een nieuwe vriend heeft, volgde een stilte aan de andere kant van de lijn.
Ze zei me dus dat ze me even niet meer wil zien, dat ze daarom kil en afstandelijk deed. Tsja. Uiteraard vroeg ik haar waarom. Ik zei: ,,Heb je het er dan juist extra moeilijk mee, met de breuk? Maar dat je dat niet wilt toegeven, dat je je flink houdt ten opzichte van mij en anderen?" Waarop haar antwoord was: ,,Nee, ik heb het er niet moeilijk mee en ook niet moeilijk mee gehad."
Wat schetst mijn verbazing... Ze zegt: ,,Maar contact met je hebben zou me pijn doen nu, dat wil ik niet." Ietwat tegenstrijdig ALWEER. Want als je het er nooit moeilijk mee hebt of hebt gehad, waardoor doet het dan pijn om contact te houden.
Nog een tegenstrijdigheidje dan maar: ik vroeg haar wat de mensen in haar omgeving er van zeiden en ze antwoordde dat slechts haar beste vriendin het helemaal niks vond dat ze nu al een nieuwe vriend had. Maar ik hoorde al van de vriendin van haar broer dat zij tweeën haar ook al hadden gezegd het helemaal niks te vinden. Dus ik krijg steun van mensen uit 'haar' kamp. Opvallend.
Last but not least nog even dit. Vaak hoor je dat je de nieuweling in dit verhaal, dus je opvolger, niks kan verwijten. Maar ik heb daar vanavond eens over nagedacht en ik besefte mij iets. De puzzelstukjes vielen zojuist op hun plaats...
Want: mijn ex wilde immers haar best doen voor leuk contact... maar ondertussen hadden enkele 'oude' vrienden (uit de omgeving waar ze opgroeide en nu weer bij haar ouders woont) haar al liefdevol opgevangen. Zulke goeie vrienden, zei ze (goeie vrienden? vrienden die in 5 jaar niks van hun hadden laten horen, maar dat terzijde).... Maar onder hen, ook mijn opvolger, achter wiens naam ik namelijk ben gekomen (ze wilde dat eerst immers niet vertellen, vanavond wel).
En dus...na een tijdje veranderde ze radicaal. Ineens deed ze kil en afstandelijk. Dan denk je: misschien hebben haar ouders haar beinvloed, of anderen in de omgeving. Maar wie dan? Nu denk ik ineens: misschien juist mijn opvolger, dat zou heel logisch zijn. Die is immers nu ook verliefd op haar en dus had hij er alle belang bij dat zij geen contact met mij zou houden. Daardoor zou voor hem de weg vrij zijn. En in die opzet is hij geslaagd. Mijn gevoel hierover klopt, durf ik te zeggen. Dat heeft niks met jaloezie of slecht verliezer zijn te maken, maar alles met logica.
Slotsom:
- Ik baal er van dat ze zo snel een nieuwe vriend heeft
- Ik baal er van dat ze niet haar best heeft gedaan om goed contact te houden, ondanks dat ze zei dat zoooooooooooo graag te willen (loze woorden dus)
- Ik baal er van dat ze nu tegenstrijdigheden heeft in haar verhaal, want daardoor ontbreekt nog altijd de duidelijkheid die ik hoopte te krijgen
- Ik baal ervan dat ze me niet meer wil zien ,,voorlopig" (zoals zij er aan toe voegde)
- Ik baal van deze hele shitzooi die nu al zeven weken duurt en waarin ik veel energie heb gestoken om het goed te krijgen/te houden, maar waarin ik uiteindelijk op alle fronten aan het kortste eind trek.
- Ik baal ervan dat deze slotsom mede het gevolg is van invloeden van andere (die zgn. goeie vrienden die haar 5 jaar links lieten liggen, waar mijn 'opvolger' ook bij hoort) mensen uit haar omgeving. Ik ben misschien wel drastisch zwartgemaakt door hen, zij die mijn ex ervan hebben kunnen overtuigen vooral geen contact met mij te onderhouden.
- Ik baal er van dat ik me zo heb kunnen vergissen in haar. Ik baal dus gewoon van haar.
That's it. Het is verdomde laat en mijn ogen vallen dicht. Pokkelang verhaal voor een pokkesituatie waarin ik nou verdorie nog steeds twijfel aan of ze nou wel of geen masker op heeft. Contact moet maar verbroken worden, ik weet het anders ook niet meer. Ze maakt hier zelf de fout. Denk ik. Hoop ik. Whatever.
Verdomme nog an toe... het is gewoon een dikke klotezooi, bah!!!!!!!!!!!!!!
Proost, ik neem nog een cola-beerenburg (en geen zorgen, ik word geen alcoholist).
De Groeten, ik hoop op wat reacties.
- Scribent1981's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Lieve Scribent
Wat vreselijk voor je. Ze is niet langer het meisje waar je ooit verliefd op bent geworden, ze is een ander geworden. Ik geloof niet dat ze het er niet moeilijk mee heeft. Ze zal ongetwijfeld nog veel aan je denken, ook als ze bij hem is. Niet voor niets zegt ze, dat ze je even niet wil zien. Het is dus een rebound, maar ja, daar heb je inderdaad allemaal niets aan. Zie haar nu maar gewoon als een ander meisje. Ze is niet meer wat ze was. Je hebt nu duidelijkheid, doe er je voordeel mee. Het enige wat je nu kunt doen is verder gaan. Ga leuke dingen doen, verwen je zelf. Boek een leuke vakantie met vrienden of een single-reis, ga maar eens lekker uit je dak. Maar krop niet op. Laat het verdriet ook toe. Verder weet ik niet wat ik je zou moeten aanraden. Je zult er doorheen moeten.
Heel veel sterkte en liefs,
Hoop
theorie over de opvolger
Vakantie, leuke dingen doen...ik deed het allemaal al na de breuk en zal het ook blijven doen. De teleurstelling over hoe zij blijkt te zijn, is groot. Het is idd een ander meisje, blijkbaar. Maar wat zo klote is: het voelt nog steeds net alsof zij toch niet helemaal zuivere koffie is op dit moment. Dat ze toch niet het achterste van haar tong laat zien, in de zin van wat ze nou werkelijk voelt. Dat masker lijkt er nog steeds te zijn. Dat baseer ik niet op iets dat ik hoop of wil, maar op die tegenstrijdigheden in haar verhaal. Of zit ik nou wartaal uit te slaan?
En wat denk jij dan van mijn theorie over mijn opvolger? Een van de laatste alinea's in mijn verhaal...
Ik weet 't niet, van die
Ik weet 't niet, van die opvolger. Ik kan me voorstellen dat die je niet bewust zwart heeft gemaakt. Mijn ervaring is dat het met een breuk toch zo is, dat niemand kwaad over de ex mag spreken, behalve jijzelf. Ik ken je ex natuurlijk niet, maar ik zou me kunnen voorstellen dat zij niet verliefd wordt op iemand die voortdurend probeert iemand zwart te maken met wie ze vijf jaar van haar leven gedeeld heeft. Dat zijn zijn zaken niet en daar moet hij afblijven, verboden terrein voor hem. Of haar gevoelens nu weg zijn of niet. Ja, of ze is een bijzonder onloyaal iemand, maar dat kan ik me nauwelijks voorstellen.
Bij mijn ex zocht ik het ook in de sfeer van haar ouders en omgeving. Maar ja, mijn laatste theorie, die van de 'gefingeerde realiteit', zou ook een logische verklaring bieden voor haar gedrag nu. In een notedop: nadat ze haar hele omgeving, inclusief haar ouders, ervan heeft overtuigd dat ze niet verdrietig is, niet in de kreukels ligt en dus niet zielig is, maar een heel sterk meisje is, kan ze mij nog moeilijk echt toelaten. Haar ouders en omgeving zien haar nieuwe zeer positieve instelling (die nodig is voor haar om te kunnen overleven) en die geloven wat ze zegt. Het zou een nederlaag zijn om dan toe te geven aan een gevoel dat waarschijnlijk diep van binnen nog wel wringt, maar wat ze juist probeert weg te stoppen omdat het pijn doet. Iets wat alleen zij weet en zij voelt. Misschien ook wel een reactie van een onzeker meisje dat niet zo vreselijk sterk in haar schoenen staat, om om te gaan met het gegeven dat haar vriend het uitgemaakt heeft. Zoiets doet veel met haar wellicht, en dit is dan haar manier om zichzelf ertegen te beschermen.
Of zoiets ook sense zou kunnen maken bij jouw ex? Geen flauw idee. Als het zo is, kan het inderdaad goed zijn dat die nieuwe vlam van haar een rebound is. Want dat is het enige wat dan nog ontbreekt he: iets om dat gat mee op te vullen, dat er toch wel is. En de omgeving zal het wel steunen, immers: ze is helemaal nooit zielig geweest? Het advies om rustig aan te doen omdat ze dingen nog niet verwerkt heeft, is aan haar niet besteed, want er valt toch niks meer te verwerken? Als dat er ooit al geweest is?
Bah, mensen...
sta-in-de-weg voor hem
Jep, dit zou ook heel goed op haar kunnen slaan. Het zou wel bij haar passen.
Maar desalniettemin is het natuurlijk wel zo, dat die nieuweling er alle baat bij heeft/had dat zij geen contact meer met mij zou hebben. Immers, hij is verliefd. Dus ben ik als ex een sta-in-de-weg. Dus als ik weg ben, is dat goed voor hem. En dus zou hij dat best eens een beetje gestimuleerd kunnen hebben, geen contact meer. Het zou haar omslag in instelling over het contact wel kunnen verklaren.
Dat masker kun je aftrekken.
Dat masker kun je aftrekken. Als het inderdaad een masker is natuurlijk. Let wel dat de kans groot is dat je daarmee nog meer stuk maakt. Jij kunt nu gaan doen als of je er al compleet overheen bent bijvoorbeeld. Of je kunt een opmerking maken over jullie relatiebreuk die haar op een gevoelige plek raakt. Ik heb beide gedaan en dat maakte haar woest en hysterisch. Ik kwam namelijk op een plekje die ze angstvallig voor de buitenwereld en vooral voor mij verborgen wilde houden.
Ik was er dus achter dat het haar ook totaal niet koud liet, maar dat betekende dus niet dat ze terug wilde. Nu heeft ze inmiddels een nieuwe vriend en ik weet eigenlijk wel zeker dat ze nog zeer regelmatig aan me denkt, maar ook daarmee krijg ik haar niet terug. Het is over en ik moet het maar accepteren.
masker
Jeronimo,
zo had ik het nog niet bekeken, van dat masker dat idd ook verkeerd kan uitpakken. Maar ach, als t een masker is, valt ie vanzelf eens af. Ik ben benieuwd.
Dat is een aardige,
Dat is een aardige, hoopgevende kijk op de zaken: als het een masker is, valt ie vanzelf eens af. Ik ben alleen bang dat dat bij mijn ex wel eens jaren kon gaan duren...
Nou, dat rebound vriendje
Nou, dat rebound vriendje kan er natuurlijk ook voor zorgen dat haar pijn een stuk minder gaat worden en dat dat masker vanzelf verdwijnt. De kans is dan wel aanwezig dat ze echt over je heen is.
Ik denk dat je nu de eer aan jezelf moet gaan houden. Laat haar maar gaan. Des te harder je aan haar gaat trekken, des te groter de kans is dat ze nog verder van je verwijderd raakt. Stop met contact zoeken en laat het aan haar over of ze ooit nog contact met je wil. Misschien ben jij er dan al overheen en wil jij niet meer. Je kan niet in iemands koppie kijken, dus je weet gewoonweg niet wat er in haar omgaat. Feit is wel dat ze op dit moment niets met je wil. De waarheid is keihard. Zijn jullie voor elkaar bestemd, dan komt het ooit toch wel goed. Ga proberen er niet op te wachten en doe de dingen die je zou moeten doen. Ik ga ook proberen haar definitief los te laten. Ben dit gedoe spuugzat. Ik wil me weer lekker voelen.
@Unremedied: Jouw theorie is goed gevonden, maarrrr... denk je echt dat iemand zijn/haar hartepijn compleet voor de buitenwereld kan verdoezelen? Haar naasten zullen het ongetwijfeld aan haar merken. Je zou daar eens iets kunnen proberen los te peuteren, maar de kans is groot dat zij haar in bescherming nemen en niet loslaten wat jij wilt horen.
Nee, dat is 't hem nou
Nee, dat is 't hem nou juist, mijn ex is hierin doorgewinterd... Haar naasten kennen haar eigenlijk amper. Triest, maar waar. Ik was op een gegeven moment de enige die haar 'ware ik' meekreeg omdat ze mij helemaal vertrouwt. Met vriendinnen praat ze alleen over koetjes en kalfjes en haar ouders kennen hun dochter ook amper, is in de loop der jaren echt gebleken. Mijn theorie past helemaal in de lijn van hoe ik haar ken. Daardoor weet ik ook hoe dik die muur is die er nu staat...
Mijn ex is ook wel zo. Heel
Mijn ex is ook wel zo. Heel weinig mensen die tot haar doordringen. Maar van haar moeder weet ik wel dat ze keihard heeft zitten huilen om 1 van mijn oprechte mailtjes. Ze heeft er jammer genoeg alleen niets mee gedaan.
Masker aftrekken
Dat "masker aftrekken verhaal" deed me eventjes denken aan de musical "The Phantom of the opera". In deze musical is het spook een man met een verminkt gezicht die een masker draagt. De sopraan Christine, op wie hij verliefd is, trekt op een dag zijn masker van zijn gezicht omdat ze wil weten wie de mens achter dat masker is. Hierdoor wordt hij in de eerste instantie woedend, echt woest. Want dat is de eerste reactie als dat masker wordt afgetrokken. Immers, heel plotseling is diegene doorgedrongen tot de waarheid achter dat masker. En dat masker was er niet voor niets want de persoon wil de waarheid daarmee maskeren. Logisch dus dat er een schrikreactie in de vorm van woede komt. Later wordt het spook meer verdrietig.
Wat ik hier dus uit leer is dat je inderdaad kunt proberen om dat masker snel af te trekken om tot de diepste kern van die persoon door te dringen. Alleen het probleem is dat ze dat dus niet willen. Het is dus een inbreuk op de privacy en dat ervaren ze als een aanval. Wanneer ze goed zouden kunnen relativeren dan zouden ze kunnen doorhebben dat het geen aanval is maar een wanhopige actie van diegene die het makser aftrekt, om door te dringen tot het ijskonijn. Mijn conclusie: het kan gevaarlijk zijn om die aanpak te gebruiken (zie Jeronimo) maar het kan ook iets losmaken. Mmmm moeilijk....
Jij slaat daar de spijker op
Jij slaat daar de spijker op zijn kop Hoop! Er zit dus een dubbele betekenis aan die musical
Geinig! Het is dus gewoon waar!
't Is alleen zo jammer dat
't Is alleen zo jammer dat ik niet goed zou weten hoe ik dat masker af kan trekken. Jeronimo's manier werkt bij mij denk ik niet zo, zeker niet als het net zo afloopt als bij hem (dan zou ik me helemaal naar voelen - heb toch liever een positieve afsluiter dan eentje met zoveel woede enzo).
Heb er wel al eens aan zitten denken dat een masker slechts eenrichtingsverkeer is: er komt niks van haar naar buiten, maar dat wil niet zeggen dat er ook niks van buiten bij haar naar binnen komt. Dus misschien dat ik nog een of andere boodschap zo zou kunnen verpakken dat het van binnenuit het masker af probeert te gooien ofzo...
Jaja, wishful thinking. Geloven doe ik er allang niet meer in.
Dat masker ebt vanzelf weg,
Dat masker ebt vanzelf weg, want op den duur is iedereen er gewoon echt overheen. Dus... als je het masker wilt aftrekken, dan moet je het snel doen anders is het misschien wel te laat. Ik baal er ook van dat we met ruzie uit elkaar zijn gegaan, maar dat hadden we toch al. Tenminste ik niet eens meer met haar... zij nog wel met mij.
Je zou bijvoorbeeld op de een of andere manier jalousie bij haar kunnen opwekken. Kan dus ook averechts gaan werken doordat ze dat dan ook ineens bij jou gaat doen.
De verleiding om
Jaloezie, ja dat zou ik ook wel willen doen aan de ene kant. Haar laten ervaren wat ik nu voel. Anderzijds denk ik dan meteen: wat schiet ik daar mee op, wat schiet wie dan ook daar mee op...
De verleiding om je frustratie, woede, verdriet en teleurstelling op een verkeerde manier vorm te geven is er wel... dat is menselijk, denk ik. Maar je moet je toch maar wijs opstellen, verstandig blijven... aan het eind zul je anders zelf aan het kortste eind trekken, hou ik mezelf maar voor.
Ach ja, alsof ik nu al niet aan het kortste eind trek.... Je eerdere woorden, ergens onderin, van dat er geen andere opties zijn dan geen contact meer en dat ik mijn echte gevoel al lang en breed kenbaar heb gemaakt, neem ik ter harte.
Het zijn weer wijze woorden van iedereen hier in de reacties.
Heel veel wijze woorden,
Heel veel wijze woorden, maar het blijft ozo moeilijk om daadwerkelijk los te laten. Houden van is los kunnen laten zegt men weleens. Ik denk dat dat wel waar is. Ze wil geen contact meer. Probeer daar dan maar respect voor op te brengen, ook al heb je nog zo'n pijn. Je hebt je zegje gedaan en ze is daar niet mee teruggekomen. Ook ik had misschien vanaf begin af aan geen contact meer moeten zoeken, maar ik kon het niet. Wellicht heb ik haar verder van me af geduwd met mijn brieven (e-mail) en soms domme acties.
Haar jaloers maken. Tja.. wat schieten jullie beiden ermee op? Het KAN zijn dat ze dan ineens terug wil naar jou, maar dan vindt ik het wel om de verkeerde reden. Dus ja... je schiet er niets mee op. Je kan er wel haar masker mee afzetten als dat pers?ɬ© is wat je wilt.
Doen alsof je er compleet klaar mee bent en alsof het prima met je gaat (zonder vriendin) is misschien nog wel het beste wat je kunt doen. Echt hoor... laat zien dat je ijzersterk bent en makkelijk in je eentje doorleeft. Ook al ben je van binnen een gebroken man.
Mijn moeder wordt binnenkort gebeld door mijn ex-schoonmoeder omdat ze nog iets te bespreken hebben over andere zaken. Uiteraard zal mijn ex-schoonmoeder dan gaan vragen hoe ik reageerde op het heugdelijke nieuws dat V. een ander heeft.
Mijn moeder zal zeggen dat ik vrij lakoniek reageerde. Zo van: "Oh.. nou hij keek er niet zo van op eigenlijk. Hij had al verwacht dat ze binnenkort een ander zou hebben. Eigenlijk al eerder dan nu het geval is zelfs." Aan mij dan wel de zware opdracht om net te doen alsof het me niks boeit als ik ze samen zie. Ik denk dat ik ze daar het hardste mee heb. Maar goed... bij mijn is nu ook ff een kwestie van eerherstel. Heb me best wel af laten poeieren en ik denk dat ze daar wel van genoten heeft. Nu laat ik haar dus ff niet meer genieten he. Tenzij je hier meeleest... H?ɬ© schat!!
Overigens heeft mijn moeder laatst ook verteld dat het eigenlijk heel goed met mij gaat. Dat ik goed voor mezelf zorg, best goed alleen kan zijn en dat ik lol maak. Eigenlijk is dat ook wel zo, maarrrrr die verdomde pijn blijft wel hangen. Dat heeft ze maar ff niet verteld... puuuuu
Wat naar...
Hoi Scribent,
Wat ongelofelijk naar dat je dit op je dak krijgt net als je op een "normale" manier uit elkaar aan het gaan bent. Ik denk niet dat je jezelf ook maar iets kan verwijten, dit is erg moeilijk en ik kan er over meepraten maar probeer het toch. Ik hoop dat je in de nu volgende dagen de kracht en energie kan vinden om door te gaan.
Sjonge....laatste tijd lees
Sjonge....laatste tijd lees ik steeds meer verhalen van mensen hier dat hun ex al een nieuwe vlam heeft. Bij mij is ook al het geval. Wat je hierboven allemaal schrijft, zie ik allemaal bij mezelf terug. Alleen op 1 verschil na. Mijn ex wilt namelijk wel het contact met mij behouden. Omdat ik altijd goed voor haar was geweest. En ze beschouwt mij als een soort van familie zegt ze. Maar ja....wat heb ik eraan denk ik dan. Ik wil die contact liever niet. Waarom jij wel eigenlijk?? Zolang zij met die gast heeft, en zolang jij nog gevoelens voor haar heeft maak jij jezelf alleen maar moeilijk. Ook mijn ex had kort nadat het uit is, gelijk al een nieuwe vriendje. Ook ik baal net als jij dat het allemaal zo snel is gegaan. Ik ben daarom superteleurgesteld over haar. Maar ondanks dat moet ik wel zeggen dat het me wel sterker heeft gemaakt. Nu zie ik een ander persoon in haar, niet meer het meisje waar ik zoveel van hield. Niet meer zo iemand waarvan ik anders had verwacht. Sindsdien heb ik ook niks meer van me laten horen. Als zij belt, probeer ik ook niet meer op te nemen. Kortom....Ieder contact maakt je pijn, zolang zij met die kerel heeft en jij nog gevoelens voor haar heeft.
Goeie vraag Jack
..."Waarom jij wel eigenlijk???"
Tsja, goeie vraag. Ik begrijp jouw redenering, die ik zou ik juist ook moeten volgen. Maar ik dennk dat het komt omdat ik er nog steeds niet bij kan dat zij van het ene op het andere moment van leuk contact naar geen contact switcht. Daar moet een reden voor zijn en zij komt met de vage en nietszeggende verklaring 'dat is nu eenmaal gevoel, kan ik niets aan doen.'
Zoals ik al schreef, is zij iemand die gevoel heel snel als excuus gebruikt. Maar je kunt niet alles zomaar goedpraten door te zeggen: dat was gevoel. Ik denk overigens dus, zoals ik ook tegen Hoop zeg, hierboven, dat diue opvolger van mij hier een kwaaie rol in speelt. Dat maakt me toch best pissig. Bah.
Als ik eerlijk ben, zou ik
Als ik eerlijk ben, zou ik het ook niet leuk vinden als mijn vriendin 'leuk' contact zou hebben met een ex. Kans is groot dat hij dat als voorwaarde stelt. Maar wat dan nog.... als is dat zo. Jij kunt daar heel weinig aan veranderen. Het beste is doen alsof je er klaar mee bent. Doe je maar beter voor dan dat je je voelt. Niets erg aan op dit moment. Je hebt je werkelijke gevoel al lang en breed kenbaar gemaakt. Nu ligt de bal bij haar. Misschien speelt ze hem ooit nog eens terug. Je weet het niet. Maak het nu niet moeilijker dan dat het is en stop met alle contact! ?É‚Ä?cht hoor... er zijn geen andere opties meer denk ik. Sorry, maar ik spreek uit ervaring.
Bij mij dus ook al.
Bij mij dus ook al. Weliswaar 'pas' na 4 maanden, maar toch. Ach ja... zie het maar zo. Ze kunnen of willen niet alleen zijn! Mijn ex wilde compleet geen contact meer vanwege onze nogal heftige breuk. Ik wilde dat nog wel en heb er imho alles aan gedaan om het contact te herstellen. Tevergeefs. Een maand geleden zat het haar nog heel diep, te merken aan alles. 2 of 3 weken later heeft ze ineens een nieuwe lover. Nu hoeft het contact voor mij ook niet meer. Heb het een maand geleden al opgegeven hoor, maar toch had ik nog wel de hoop dat ze erop terug zou komen. Nu kan ik dat wel vergeten.
onterecht verlies
Jeronimo,
Ik hoop dat ik ooit ook zo kan zijn dat ik zeg: voor mij het hoeft het contact niet meer. Ik zou dat nu al moeten doen, laten varen die handel. Laat ze toch lekker, die twee nieuwe tortelduifjes (gadver, bah).... Maar op een of andere manier sta ik blijkbaar niet zo stevig in mijn schoenen dat ik zomaar zeg: flikker dan ook maar op, nooit meer contact.
Waarom ik dat niet kan? Ik denk doordat ik me er maar moeilijk bij neer kan leggen dat externe invloeden (anderen) wel eens verantwoordelijk kunnen zijn voor haar gedrag nu. Het is net als in sport, om het maar ff zo te vergelijken. Een terecht verlies is niet leuk, maar omdat-ie terecht is kan ik er wel mee leven. Maar dit voelt als een onterecht verlies, en daar lig je dan langer wakker van.
Wat dat betreft kunnen jij
Wat dat betreft kunnen jij en ik elkaar dus in ieder geval een hand geven; dat voel ik precies zo. Ik zou me erbij neer kunnen leggen als ik helemaal zeker wist dat dit echt is waar ze vanuit haar hart voor kiest en helemaal achter staat. Maar nu ik daar toch mijn twijfels bij heb, wordt dat een stuk moeilijker. De breuk is moeilijk, pijnlijk en rot, het voelt niet goed om het daarbij te laten als we eigenlijk allebei misschien stiekem anders willen. Maar ja, breek er maar eens doorheen he...
Piekeren
we moeten maar eens snel aan die whiskey van je. Bah wat is het ook raar... iemand waar je zo gelukkig mee was, is nu de reden van zoveel verdriet. Ben heus niet de eerst en ook niet de laatste, ik weet het. Maar wat blijft het balen. Ben helaas van nature iemand die over dit soort dingen lang kan piekeren, dus dat loslaten wordt nog een moeilijke klus voor een type als ik.
Hebben jullie eigenlijk al
Hebben jullie eigenlijk al weleens succesverhalen gehoord van gasten die in dezelfde situatie zitten als ons? Die maar denken dat de ex er nog niet klaar mee is en dat er nog hoop is? Ik eigenlijk niet en zeker niet na zo'n periode als ons en met ook nog eens een rebound in het spel.
Kortom, ik denk dat wij onszelf knettergek zitten te maken hier op het forum, thuis, op ons werk, in ons hoofd, onderweg etc etc. Wat gaan we daar nu eens aan doen met zijn allen?
Hahaha misschien moeten we
Hahaha misschien moeten we inderdaad maar met z'n allen aan de whisky, een avond met z'n allen gaan zitten klagen over hoe rot en onrechtvaardig de wereld wel niet is, dan proosten op een betere toekomst om vervolgens te lachen om onze eigen sores... ofzo
. Jullie zijn van harte welkom 
.
Maar nee, ik ken geen succesverhalen van gasten die in dezelfde situatie zitten. Maar then again, ik ken ook geen rampverhalen van gasten in dezelfde situatie. Het is hier op de site dat ik voor het eerst soortgelijke verhalen las, terwijl ik er zelf middenin zat.
Valt me sowieso op dat er maar weinig op deze site uiteindelijk daadwerkelijk een hereniging hebben met hun ex. Kan me Delfi herinneren, maar verder...?
Mmmm, over dat glas wiskey
Mmmm, over dat glas wiskey (en meerdere) valt over te praten, laten we er nog eens een borrel op nahouden
Speler
Life is what you make of it...or not!
hereniging met ex
Juist unre,
Delfi en Janneke82 hebben een hereniging met hun ex-en.
volgens mij nog eentje maar kan er effies niet opkomen.
Het kan wel en zoals ze zelf al hebben geschreven zijn ze zich er van bewust dat het wel moeilijk zou kunnen worden..
maar niettemin hun droom is werkelijkheid geworden.
hoop dat meerdere het voor elkaar krijgen.
Liefs Asar
"succesverhalen"
Hoi,
Ik heb wel eens dat soort "succesverhalen" (expres tussen haakjes) gehoord, maar niet op deze site. Ik heb succesverhalen tussen haakjes geplaatst want het gaat soms over echt succes maar vaak ook over tijdelijk succes omdat er toch iets scheef blijft zitten in de relatie en dat het daarna alsnog uit gaat. Soms ook door diegene die de ex het eerst terugwilde. Maar dat is het hele probleem. Je moet nu geen "succes" meer willen. Die rebound is er toch tussen komen te staan. Je moet succes voor jezelf willen. Om eerlijk te zijn hoop ik natuurlijk zelf ook wel op een succesverhaal maar dan moet ik ook zeggen dat ik (gelukkig) geen last heb van andere partijen en dat er bij ons meer speelt (heel heel voorzichtig). Maar dan nog hou ik rekening met het feit dat het toch heel moeilijk kan gaan worden omdat we A: er nog lang niet zijn. B: als we er wel zijn, weer vertrouwen in elkaar moeten opbouwen. C: er weer een goede balans moet gaan komen. D: de communicatie weer goed moet worden. En zo nog veeeeel meer. Met andere woorden, we zijn er nog lang niet en ik weet ook niet of we er ooit komen. Het zal dus een lange weg worden maar ik heb het er voor over. Nogmaals, als de signalen niet juist zijn en er is een rebound in het spel, dan moet je niet meer "succes" willen hebben. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan en zeker makkelijk gezegd door mij maar in dat geval zou ik het dan wel zelf opgeven. Dat was trouwens een hele belangrijke pijler voor mij, dat er niet iemand anders in het spel was, of zelfs maar even geweest was. Tussen mijn "ex" en mij is trouw altijd heel belangrijk geweest. We vinden dat allebei zeer belangrijk en hij is hondstrouw (1 van de redenen waarom ik hem ook zo waardevol vind) en ik ook. Na onze breuk is er dus geen "lijfelijk" contact geweest tussen mij en andere jongens en ook niet tussen mijn ex en andere meisjes. Als dat wel was gebeurt dan was het gewoon niet meer goed gekomen. Ook niet als ik dat had gedaan. Nou, een lang en warrig verhaal van mij maar mijn conclusie: als er een derde in het spel is, zou ik niet meer "succes" willen.
Sterkte en liefs,
Hoop
Ik kan me wel vinden in jouw
Ik kan me wel vinden in jouw mening over het trouw zijn. Echter na een maand dat het uit was ben ik ook met een andere ex naar bed geweest. Ik dacht er V. mee te kunnen gaan vergeten. Niets was minder waar... Hooguit dat mijn ego weer iets werd uitgedeukt, maar om nou te zeggen dat het me geholpen heeft.
Het gekke is dat ik zelf ook hondstrouw ben en altijd geweest ben. Dit voelde eigenlijk toch wel een beetje als vreemdgaan, maar ik was er destijds ook bijna van overtuigd dat mijn ex al een ander zou hebben. Toch bleek dit toen niet zo te zijn, maar wat ze werkelijk heeft uitgespookt zal ik allemaal wel nooit te weten komen.
Nu mijn ex een ander heeft, voelt dit ook als een soort bedrog. Het is ineens zo definitief, maar toch ook weer niet. Je gaat weer denken dat ze mij toch niet zal vergeten en straks terug wil rennen, zeker omdat ik heb gezien wat voor type die gast is.
Anyway... de gedachte dat ze sex met hem heeft of gaat hebben vreet wel aan me. Dat is echt een kutgevoel, maar ik doe er niets aan. Ik weet ook niet of ik er ooit wel overheen kan stappen als ze toch ineens terug wil komen. Het is uit, dus ze is vrij om te doen wat ze wil... maar toch. Zelf ben ik veel eerder 'de fout' in gegaan met die andere ex, maar bij mij is het vooralsnog bij 1 keer gebleven. Als zij dat weet, dan staan we misschien quitte. Maar toch denk ik dat het vraagtekens op zal roepen. Hoe was het dan met hem? Denkt ze aan hem als wij het doen... dat soort dingen. Pfff.. moeilijke kwestie.
ow
ow, van Delfi wist ik trouwens ook. Janneke was van voor mijn tijd hier. Hopelijk ga ik er ook ooit eentje mee maken. We hebben voor vanavond weer afgesproken. Oei ik moet niet te blij zijn. Heb alleen net van mijn "ex" gehoord dat hij de sleutel klaar gaat leggen (buiten bij zijn huis) voor mij omdat hij waarschijnlijk ietsje later thuis is. Geen: je moet later komen ofzo. Nee hij legt de sleutel klaar! Oei moet niet te blij worden. Moet echt geduld hebben en rustig aan doen. En ik vind het ook zo vervelend om deze kleine triomfjes op deze site te schrijven omdat het voor jullie helemaal niet leuk is om dit te horen waarschijnlijk. Mmmm misschien helpt het als ik zeg dat ik me afgelopen vrijdagavond en zaterdag heel erg kl*te hebt gevoeld, door mijn eigen stomme hersenspinsels? Oei ik moet ook echt heel voorzichtig zijn met dat geluksgevoel over die sleutel. Er komt nog een hele lange en moeilijke tijd die altijd nog fout kan gaan. Nou ja, in ieder geval hebben we allebei de wil om er aan te werken en in ieder geval praten we nu ook over ons gevoel! En ja, hij eindelijk ook. Ik hoop dat het ons gaat lukken, dat leren communiceren. Nou, nu hou ik er echt over op. Wie weet mogen jullie me binnenkort toch opvangen als het toch mis gaat ofzo. Ach ik weet het niet. We zien wel.
Nou Hoop, je verdient het
Nou Hoop, je verdient het hoor! Veel steun aan jouw reactie gehad. Net weer zo'n geniale over "The Phantom of the Opera"! Ik Hoop voor jou dat het echt weer goed gaat komen, maar reken alsjeblieft nergens op h?ɬ©! Anders ga je straks weer dat dal in.
Goed dat jullie nu eindelijk kunnen praten over jullie gevoelens. Jullie zijn op de goede weg! Good luck!
Mails
Hey Scribent,
Zoals je zelf al wel kon verwachten is haar stelling dat ze je nit meer wil. Laat je nu niet gaan en leef je leven. Ook moest dit slechts een rebound van harentwege zijn, laat je dan later niet meer uit je lood slaan. Vrienden blijven, mooie, maar idd meestal loze woorden. Wees nu en in de toekomst sterk en laat haar sudderen in haar nat. Je hebt het nu moeilijk, maar komt er wel. Indien je ooit nood hebt aan een gesprek, dan mag je me steeds mailen, pb'en msn'en en als je wil skypen.
Veel moed,
Speler
Life is what you make of it...or not!
Wat moet de wereld voor jou
Wat moet de wereld voor jou nu ook duister zijn, zeg. Cola-BB, het verbaast me dat je 't nog mengt. Wat zijn het een nachtmerries he, waar zo'n breuk toe kan leiden. Eerst duikt die aasgier bovenop je meisje en dan lukt het je ook nog niet om echt contact met haar te maken ook. Dan klopt er echt niks meer van de wereld. Ik herken veel in wat je over haar schrijft, qua gedrag, al heb ik de bittere pil van een nieuwe vlam nog niet hoeven te slikken. Maar ik besef me pijnlijk dat dat ook bij mij niet lang meer hoeft te duren. Dat is dan zoiets waar je al een tijdlang bang voor bent. Een bijl die in de lucht hangt waarvan je je afvraagt wanneer hij gaat vallen. Dat maakt me misselijk. Hoe moeilijk ook, het enige pluspunt is in ieder geval dat er bij jou geen bijlen meer in de lucht hangen nu. Kan me voorstellen dat je je even een poos bijzonder klote gaat voelen, maar in ieder geval zul je niet meer voor echt nare verrassingen komen te staan. Heel veel sterkte ermee in ieder geval.
Nu ook woede in de cocktail
Tsja die bijlen zijn wel uit de lucht, maar ja misschien komt er nog een hakblok achteraan...als er 1 ding is wat ik de afgelopen 7 weken ervaren heb, is het wel dat dingen dus h?ɬ©?ɬ©l snel anders kunnen gaan dan je verwacht. Dus wie weet woont ze over drie weken wel samen, en is ze over twee maande zwanger van die profiteur.
Misschien ook wel niet. Maar goed, dat soort dingen moet ik eigenlijk niet eens gaan denken. Het maakt ook allemaal niet meer uit.
De nasmaak is nu toch al een wrange. Door deze situatie en door haar doen en laten, met een verhaal dat her en der toch rammelt door tegenstrijdigheden. En die gozer zou ik het liefst een peer voor z'n smoel verkopen. Maar gelukkig ben ik nog verstandig. Zou zonde zijn als ik mn hand daarbij breek ofzo. Dat is ie dan ook weer niet waard.
Inmiddels is bij de cocktail van teleurstelling, verdriet en frustratie ook nog wat woede ingeschonken. Alsof die cocktail niet al vies genoeg smaakte.
Ja, die indruk heb ik wel
Ja, die indruk heb ik wel een beetje gekregen - de ellende eindigt voor de meesten niet als de ex inmiddels iemand anders heeft. Dan gaat het ook nog pijn doen als ze inderdaad snelle stappen met die ex onderneemt. Begrijpelijk, ook nog. Maar het is exact wat je schrijft: je moet er niet aan gaan denken en het maakt inderdaad niks meer uit. Je hebt geprobeerd duidelijkheid te krijgen omtrent je eigen positie naar haar toe en die heb je gekregen. Leuk is het absoluut niet, maar het is nu wel zo dat je op wat voor manier dan ook aan haar vasthouden je nu pijn garandeert. Dat is namelijk het zure van die cocktail die je omschrijft: met alle ingredienten die erin zitten, ga je ongelofelijk pijn krijgen van hem opdrinken.
Mijn idee is dat zo'n breuk ervoor zorgt dat bestaande gevoelens geconverteerd worden in hun tegenpool. Hoe meer jij van haar hield, hoe meer pijn voel je nu. Hoe meer jij je toen aan dingen van haar ergerde, hoe beter kun je nu relativeren dat dat helemaal zo erg niet was. Hoe onoverkomelijk de problemen, hoe eenvoudig de oplossing nu lijkt. Dat is ook wat de ldvd cocktail met je doet. Zuur maar waar. Alle positieve gevoelens die je voor haar had, steken nu een dolk in je rug. Daarom moet je er zo snel mogelijk vanaf. Ze zijn over datum, hoe wrang ook.
Laat je niet van de wijs brengen door de tegenstrijdigheden. Beter: put er vooral geen hoop uit. Ja leuk dat zo'n klojo op zo'n site je dat gaat vertellen terwijl je daar misschien net nog een beetje lucht uit kon putten, maar het is je vertroebelde geest die wanhopig op zoek is naar iets om lucht uit te putten, naar iets om het allemaal te relativeren zodat het minder pijn doet. Op korte termijn mag je er best wel een beetje lucht uit halen, maar ga je er niet aan vasthouden... Je weet nu hoeveel pijn die gevoelens je doen. Zo mooi en zo bijzonder en nu volstrekt overbodig.
Strijdbare gevoel is wel weg
Weet je wat ook zo raar is. Vorige week dacht ik nog: flikker ook maar op met die nieuwe vriend van, immers toen ze me dat op msn tussen neus en lippen door ff vermeldde. En dan ook nog niet eens willen zeggen wie het is. Kinderachtig, zeg dan niets.
Maar goed, mijn punt is dat ik toen heel strijdbaar was. En nu ben je dat strijdbare gevoel weer kwijt, en dat is balen!! Ik weet het, het gaat nu eenmaal met pieken en dalen. Maar denk je er net wat strijdbaar tegenover te staan, val je weer terug. Ik lees het bij jou en bij anderen, en we ontsnappen er geen van allen aan.
Inderdaad, heel zuur dat het
Inderdaad, heel zuur dat het zo moet gaan. Als je je dan op een gegeven moment goed hebt gevoeld en je zakt weer wat terug, komt het dubbel; dacht je er net zo'n beetje doorheen te komen, blijkt niets minder waar te zijn. Het gaat inderdaad met pieken en dalen. Je krijgt op een gegeven moment wel meer vlak land dan alleen maar pieken en dalen, om het zo maar te zeggen, maar om dan te zeggen dat het leven een groot feest is gaat ook een beetje ver.