Ik voel me rot...gisteren ben ik met 2 vrienden, incl. mijn ex, en 2 vriendinnen naar Amsterdam voor koninginnenacht. Ik had er echt onwijs veel zin in en we gingen er echt wat van maken, dacht ik. AJammer genoeg voelde ik me niet heel erg lekker (aankomende verkoudheid en dus keelpijn) Mijn ex was heel vrolijk en lollig en ik deed gezellig mee. Ik voelde me heel goed en er waren helemaal geen spanningen! Totdat er een andere vriendin van een vriendin bijvoegde. Ze is helemaal niet knap, maar wel heel aardig. Toch merkte ik dat ze steeds naar mijn ex toe trok. Dat is echt onwijs frustrerend! Gelukkig merkte ik dat mijn ex redelijk naar mij toe trok. Dat gaf me een goed gevoel. Helaas konden we niet echt een leuke plek vinden en we liepen een beetje te slenteren. Mijn ex heeft net iets aan zijn onderkant van zijn voeten weg laten halen. Na dat lange lopen kreeg hij er onwijs last van. Af en toe steunde hij op mij en hadden we dan eventjes heel goed contact. Ook zocht hij steeds oogcontact. Ik voelde me steeds minder lekker en werd heel erg moe. Ook mijn ex keek steeds zuurder en kon geen stap meer verzetten. Na een tijdje zei hij dat hij het echt niet meer uithield. Ik bood aan om met hem mee te gaan naar huis. Dat vond ie goed. Na een paar trams verder stapte we op de trein. We waren allebei redelijk stil (moe, chagerijnig, keelpijn,...) en ik deed ook geen moeite om een gesprek te beginnen. Af en toe wierp hij me een goedkeurende blik en glimlachte ik weer vriendelijk naar hem.
In de bus onderweg naar huis heeft hij gelukkig nog gezegd dat hij het heel tof vond dat ik met hem mee ben gegaan. Ik voelde me eigenlijk heel erg rot, maar probeerde dat zo min mogelijk te laten merken. Toen de bus bij mijn halte was, moest ik nog een heel eind lopen. Genoeg tijd om even na te denken wat er nou allemaal gebeurd was en wat hij allemaal moet denken. Toen ik inmiddels in tranen naar huis liep en radeloos wat ik nou voel (eigenlijk is hij het niet waard en zijn er veel leukere jongens, maar waarom heb ik dan nog zoveel gevoelens voor hem??)kreeg ik een berichtje. Stiekem hoop je dat hij nog aan je denkt, maar verwachten wil je het niet. Daarin staat: echt heel tof van je dat je mee bent gegaan! Misschien bel ik je morgen nog wel even. Truste!
Dat deed me wel goed en kan ik met een gerust hart slapen.
Nu voel ik me nog iets minder dan gisteren en Amsterdam zit er niet meer in, denk ik. Toch voel ik me weer wat down. Ik benieuwd of hij me gaat bellen.
Het liefst neem ik het eerste vliegtuig naar Spanje om daar een aantal maanden goed na te denken en nieuwe mensen te ontmoeten. Geen vooroordelen over mijn verleden en herinneringen aan mijn ex. Maar ja, dat is niet zomaar iets wat ik kan doen.....