Er zijn momenteel 0 gebruikers en 5 gasten online.
Bellen, ja of nee?
Hoi iedereen,
Het is een tijdje geleden dat ik hier wat geschreven heb.
Ik voel me niet slecht, integendeel....ik voel me niet super rot, wanhopig of kwaad.....al dageeeeeeeeeeeeeen niet.
Ik heb vaak gedacht, is dit het?? Ben ik er doorheen?
Of ben ik het aan het wegstoppen, die neiging heb ik namelijk....
Het is immers niet lang geleden dat mijn relatie verbroken werd.
Het is nu 6 weken geleden dat hij het uitgemaakt heeft. 4 weken geleden hebben we onze afscheidsdag gehad en 2 weken geleden is er even e-mailcontact geweest. Het kan echter zijn dat ik me binnen mijn relatie hem aan het loslaten was, omdat ik al een tijd geen toekomstperspectief zag en er een punt achter wilde zetten. Misschien dat ik toen al een begin had gemaakt met de ldvd.-verwerking. Ik kan geen antwoord geven op het waarom 'ik me zo voel' en of ik hem echt aan het vergeten ben.
Ik denk minder aan hem, maar nog altijd elke dag en regelmatig.
Het doet geen pijn om herinneringen op te halen. Ik mis hem, maar het is niet een vreselijk rot-gevoel. Ik geloof dat ik met mijn hart heb geaccepteerd dat het voorbij is, in het begin deed ik dat alleen met mijn hoofd.
Wat ik wel heb de laatste is dat ik contact met hem wil opnemen.
Ik wil hem spontaan bellen en gewoon even spreken, meer niet...om het 'ijs' te breken. Maar dan denk ik, misschien breek ik ruw in zijn wereld. Misschien kan ik dat het beste via e-mail vragen of hij dat oke vindt??
Ja, waarom wil ik hem bellen als de hoop op een relatie weg is?
We hebben goed afscheid van elkaar genomen en allebei hebben we gezegd dat we vrienden willen blijven mits dat erin zit.
Ik wil niet maanden later contact met hem opnemen, dan is er teveel afstand tussenons gekomen, dan zijn wij vreemden. Ik wil ook niet gezellig met hem aan tafel zitten ofzo, dat gaat weer een stap te ver....maar gewoon even contact houden en zijn stem horen. Is dat niet goed?
Moet ik hem echt helemaal los laten? Dan denk ik dat we geen vrienden meer kunnen blijven, dat je echt helemaal op nieuw moet beginnen en misschien elkaar weinig te zeggen hebt. Je kan dan zeggen, jammer dan maar niet....maar zo werkt dat voor mijn gevoel niet. Ik loop hier al een paar dagen mee, met dat spontane gevoel om hem ff te bellen.
Wil ik dit doen omdat ik stiekem hoop er iets uit te halen?
Ik denk het niet, want ik wil nu geen relatie met hem....maar ik heb het wel heeeeeeeeeel gezellig met gehad. Het lijkt me erg leuk om dat voort te zetten als we er allebei aan toe zijn. En dat begint naar mijn idee, met af en toe contact hebben via e-mail, via telefoon en als onze gevoelens helemaal weg zijn ook elkaar zien.
Wat vinden jullie??
- Sarah27's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Sarah27
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hoi Sara, Jullie hebben
Hoi Sara,
Jullie hebben onbetwist een mooie tijd gehad en dat je wilt dat niet zomaar weggooien, dat is begrijpelijk. Maar je moet wel goed het verschil zien, je schrijft dat je vrienden wilt blijven... maar daar zit het hem. Jullie zijn op dit moment geen vrienden van elkaar, maar elkaars ex.
Ik weet niet of dat bij vrouwen anders ligt... maar ik heb nooit de behoefte gehad om enkel vrienden te bellen om hun stem te horen, maar niet af te spreken. Eerder andersom. Get my point?
Wat je zegt, je denkt nog veel aan hem. Dit betekend dat je er nog niet overheen bent. Het is naar mijn bescheiden mening pas mogelijk om een goede vriendschap op te bouwen als echt alle gevoelens weg gevaagd zijn. Als je nu contact hebt kunnen gevoelens en frustraties ook weer omhoog komen. Stel je krijgt ruzie, wordt een goede vriendschap helemaal moeilijk te realiseren.
Ik zie niet in waarom je na een langere tijd niet een vriendschap op zou kunnen bouwen
Ik denk zelfs dat dat het beste is.
Sarah, Ik ben het met Woeter
Sarah,
Ik ben het met Woeter eens. Ik weet niet of het een goed idee is om hem te bellen. Ik persoonlijk wil niet horen van mijn ex, omdat ik dat te pijnlijk vind. Ik wil ook zeker geen goeie vrienden zijn met mijn ex, omdat dat te pijnlijk voor me is.
Ik ken jullie niet. Ik ken de manier waarop jullie uit elkaar gegaan zijn niet en ik weet niet hoe jullie in het leven staan. Maar jij zou dat wel moeten weten. Jij zou wel moeten weten hoe hij het zou vinden om door jou gebeld te worden.
Groetjes,
Angelo
Woeter!
Haha Woeter, ik ben het aardig met je eens.....maaaaaaaaaar ik wilde een ander antwoord horen ja (smile)
Ik ben er nog niet over heen en ja hem bellen om alleen zijn stem te horen hmm...klinkt ook gek, inderdaad...ik heb bij anderen die ik vrienden noem niet die behoefte, maar bij hem wel. Misschien om nog deel uit te maken van zijn leven?
Echter denk ik wel dat als we lang niets van elkaar laten horen dat het dan moeilijk is nog iets van vriendschap op te bouwen. Er is dan misschien niets gemeenschappelijks en moet het helemaal op nieuw beginnen.
Ik begrijp je wel Ik
Ik begrijp je wel
Ik heb/had dat ook altijd ook bij mijn andere ex, waar ik heel lang mee had. Wij belden ook nog net elkaar en zagen elkaar af en toe maar dat zien was zeker nog erg moeilijk en echt vrienden konden we niet zijn omdat er altijd gevoelens bleven op de een of andere mannier. Maar dit komt me zo bekend voor, dat ff bellen, alleen die stem. Soms deed me dat best goed toen ik dat toendertijd deed...
dus ja ik kan niet helemaal zeggen dat het onverstandig is, mij hielp het toendertijd ook om te horen dat hij me ook miste, konden we even de pijn delen..
Groetjes Incognito78
Angelo
Hallo Angelo,
Ik weet het niet hoor...want ik wet niet hoe hij zich nu voelt.
Als hij zich heel rot voelt, dan begrijp ik dat hij me echt niet wil horen, want dan maak ik het hem alleen maar moeilijker. Maar als hij zijn gevoelens aardig onder controle heeft zoals ik dat heb, dan denk ik dat hij me ook graag wil spreken....begrijp je?
Verder zijn we op een goede manier uit elkaar gegaan...
Heel respectvol, we hebben veel gepraat enz. Er is geen kwaadheid/verwijten naar elkaar toe. Het ging niet meer, maar de liefde was er nog wel. Ik denk dat het moeilijk is om het beeld los te laten, dat we zeg maar partners van elkaar waren en dat zou nu alleen maar vrienden zijn. Dat is lastig, maar voor de rest denk ik dat het mee zal vallen met de pijn, wanneer onze liefde voor elkaar weg is. Er zal alleen een warm gevoel blijven, meer niet hoop ik.
Anders wordt het als hij een nieuwe vriendin zou hebben of ik een vriend. Ik zou dat op dit moment echt niet kunnen accepteren, andersom denk ik ook niet.
Incognito
Hoi Incognito,
Ik ben blij met je antwoord. Hetzelfe heb ik ook meegemaakt, toen hij het uit maakte hebben nog contact met elkaar gehad, we hebben 3 keer elkaar gezien en heeeeeeeel veel gepraat. We hebben onze gevoelens goed kunnen delen. Dat is ook op de afscheidsdag gebeurd, ik heb daar veel aan gehad...want anders blijf je met allerlei vragen/twijfels rondlopen zoals vele andere mensen hier hebben. Ik heb mijn vragen veelal kunnen stellen, dat heeft me goed gedaan.
Alleen nu ben ik er niet zeker van of het misschien niet een verlangen is wat ik toch moet onderdrukken? Dat doe ik toch 3 weken al... Misschien moet ik nog een week of twee wachten en dan hem benaderen.
Hi Sarah! Ja soms moet je
Hi Sarah!
Ja soms moet je ook doen wat je hart je ingeeft. Maar inderdaad pas op, kijk even aan en als je volgende week nog dat gevoel heb zou je kunnen bellen. Dan geef je aan dat je alleen even wilt weten hoe het gaat. Probeer het dan kort te houden.
Ik ben nl ook zo, sommige raden het af en dat snap ik ook. Maar ik ben ook van dat impulsieve/spontane.
succes ermee!
Negatief
Haha nee dat verwachte ik ook niet dat je dit wilde horen. Maar dat je het hier neerzet laat zien dat je duidelijk twijfelt...
Ik zou zeggen laat het even lekker op z'n beloop gaan en geniet ervan dat je je nu weer lekker voelt. Vergeet niet dat zo'n belletje heel negatief kan uitpakken. Misschien is hij alweer helemaal opgeknapt en klinkt hij supervrolijk aan de telefoon. Want ja als je iemand belt waar je pas een relatie mee hebt gehad, hang je niet direct op. Zit er dik in dat je een uur aan de telefoon hangt en allerlei verhalen te horen krijgt. Dit kan jou een terugslag geven waardoor je weer in een dip raakt. Wat niet weet wat niet deert zeggen ze wel eens
En hoezo zou er over langere tijd niets gemeenschappelijks meer zijn? Ik kom wel eens oude vrienden tegen in de kroeg ofzo, nou reken maar dat ik een hele avond vol verhalen kan ophangen met hun. Je hebt samen veel beleefd en meegemaakt, dus iets gemeenschappelijks hou je de rest van je leven. Juist als je elkaar een tijd niet gezien hebt is er ook weer een hoop aan elkaar te vertellen toch
Ik zou niet bellen. (Lekker
Ik zou niet bellen. (Lekker makkelijk te zeggen als buitenstaander). Als jullie echt vrienden zouden kunnen/moeten worden, kom je hem wel een keer tegen zonder enige gedachte erbij, voorbereiding....dan zie je het vanzelf wel. Wat je zegt: als je te lang wacht is er misschien teveel tijd verstreken en heeft hij zijn eigen leven weer opgebouwd. Volgens mij wil je zien of hij het er even moeilijk mee heeft als jij op het moment. Indien hij zijn eigen leven weer heeft opgebouwd IS er misschien wel een plekje voor jou met vriendschap. Vriendschap kan alleen als er van twee kanten geen enkel romantisch gevoel erbij komt kijken. Veel sterkte. Groetjesther
Nog maar ff niet bellen
Hey iedereen,
Hartelijk dank voor jullie reacties.
Ik geloof niet dat het goed voor me zou zijn om hem te bellen.
Eergisteren en gisteren had ik toch een terugslag..(het is dat ik van alles doe, waardoor ik weinig tijd heb om veel na te denken, want anders zou ik me rot voelen). Mijn beweegredenen om hem te bellen is niet goed, ik zou het mezelf alleen maar moeilijker maken. Ik ga het in ieder geval nog 1 weekje uithouden en misschien 2 weekjes. Als het gevoel nog blijft en ik denk dat ik er beter mee om kan gaan dan neem ik contact op. En misschien moet ik dat dan ook maar via e-mail doen en nog niet via telefoon.
Weet je waar ik nog meer last van heb? Hihi...
We hebben allebei huissleutels van elkaar. Ik kan dus zo naar binnen gaan bij hem. Tot nu toe heb ik dat niet gedaan, want we hebben dat elkaar beloofd. TOch komt er soms een duiveltje bij mij die zegt....kom laten we effe naar hem gaan, zolang hij me maar niet betrapt dan is het goed.
Hij heeft 2 katten, ik zou ze wel even willen zien, kijken of ze me nog niet vergeten zijn. Ook zou ik zijn huisje willen zien, kijken of het nog hetzelfde is....misschien haal ik daar iets uit wat mij informatie geeft over hoe het met hem gaat. JA HEEL ERG, ik weet het.....maar dat is het duiveltje. Ik ben me ervan bewust wat ik kapot maak als ik het daadwerkelijk zou doen en hij me zou betrappen.
Ik denk dat dit te maken heeft met het niet willen aanvaarden dat ik daar niet in en uit kan lopen zoals een paar weken geleden.
Nee, ik moet het niet doen, dat weet ik, maar hoe onderdruk ik dat stemmetje?? Pfff.....zijn er periodes dat ik denk dat ik er bijna over heen ben en dan krijg ik met dit soort verlangens te maken waaruit blijkt dat ik hem nog lang niet kan loslaten. Vervelend.
Dag Sarah, Ik weet niet of
Dag Sarah,
Ik weet niet of het goed is om dat te doen. HEt ook een vorm van zelfkwelling, waar wij allemaal hier wel af en toe mee te maken hebben.
Of je hem wel of niet wil bellen, dat moet je zelf weten. Je moet trouwens ook weten of hij dat wel wil.
Je had een terugslag schreef je. Dat heb ik ook en met mij wel een hele hoop mensen hier op dit forum. Het zal wel aan de maand liggen. Aan de dagen die komen gaan.
Hoe je de stemmetjes uit je hoofd haalt? I heb geen idee. Als jij het weet mag je het mij komen vertellen. Het is heel moeilijk, dat weet ik, maar je zult toch een manier moeten vertellen.
Groetjes,
Angelo